‘100 ವರ್ಷದ  ಮ್ಯಾರಥಾನ್’ ನಲ್ಲಿ ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟ್ ಚೀನಾ ದ ಮೋಸದ ಓಟ !

ಪು . ರವಿವರ್ಮ, ಉಪನ್ಯಾಸಕ, ಹವ್ಯಾಸಿ ಬರಹಗಾರ.
(ಈ ಲೇಖನವನ್ನು ಮೊದಲು ಹೊಸ ದಿಗಂತ ದಿನ ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟಿಸಲಾಗಿದೆ.)

ಎಂಬತ್ತರ ದಶಕದ ಚೀನಾದ ಒಂದು ಸಿನಿಮಾ, ಸಿನಿಮಾದುದ್ದಕ್ಕು ಖಳನಾಯಕನ ಪಾತ್ರವನ್ನು ವಿಪರೀತವಾಗಿ ವೈಭವಿಕರಿಸಲಾಗಿತ್ತು, ಒಂದು ಪಾತ್ರವಾಗಿ ಆತನ ಕುತಂತ್ರಗಳು, ನಾಯಕನೆದುರು ಗೆಲುವು ಸಾಧಿಸುವ ಪರಿ ಯಾರಿಗಾದರು ಸಹ್ಯವೆನಿಸಲಾರದು, ಆದರೆ ಆತನ ಜೊತೆಗಿದ್ದ, ಎದುರಿಗಿದ್ದ ಇತರೆ ಪಾತ್ರಗಳು ಅವನ ಅಟಾಟೋಪವನ್ನು ಸಹಜವೆಂಬಂತೆ, ಘನಕಾರ್ಯವೆಂಬಂತೆ ಮೆಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ನೋಡಿ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಯ್ತು, ನಾಯಕನ ಪಾತ್ರಕ್ಕೆ ಎಲ್ಲು ಮೈಲೆಜ್ ಇಲ್ಲ ! ಚಿತ್ರದ ನಾಯಕನನ್ನು, ಖಳನಾಯಕನೆದುರು ನಿಕೃಷ್ಟವಾಗಿ ತೋರಿಸಿದ್ದಾರೆ ಎನಿಸಿತು. ಇದೆಂಥಾ ಸಿನಿಮಾ ಎಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವಾಗ ಸಿನಿಮಾದ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ತಿಳಿದ ಸತ್ಯವೆಂದರೆ, ಯಾರನ್ನು ನಾನು ಖಳನಾಯಕ ಎಂದು ನಂಬಿದ್ದೆನೊ ಅವನೆ ಆ ಸಿನಿಮಾದ ನಾಯಕ! ಖಳನಾಯಕನ ಎಲ್ಲ ಗುಣಗಳಿದ್ದುದು ಚಿತ್ರದ ನಾಯಕನಲ್ಲಿ. ಇದನ್ನಿಲ್ಲಿ ಹೇಳಲು ಕಾರಣವಿದೆ.

ಚೀನಾದ ಸ್ವಭಾವಕ್ಕೆ ಹೊಲಿಸಿ ನೋಡಿದಾಗ ಈ ಸಿನಿಮಾ ಹೇಗೆ ಚಿತ್ರಿತವಾಗಿದೆಯೊ, ವಾಸ್ತವ ಅದಕ್ಕಿಂತ ಭಿನ್ನವಾಗಿಲ್ಲ. ‘Hallmark of Chinese statecraft’ ಎಂದು ಒಮ್ಮೆ ಗೂಗಲ್ ಮಾಡಿನೋಡಿ ಅಲ್ಲಿ ಪುಟಗಟ್ಟಲೆ ಸಿಗುವ ಉತ್ತರ ’Deception’. ಹೌದು, ಮೋಸ ಮಾಡುವುದೇ ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟ್ ಚೀನಾ ಸರ್ಕಾರದ ಅನಧಿಕೃತ ಮುದ್ರೆಯಾಗಿಹೊಗಿದೆ. ಚೀನಾದ ಎಲ್ಲ ನಿರೂಪಣಾ ಕಲೆಗಳಲ್ಲಿ (narrative arts) ’ಕುತಂತ್ರ’ ಸರ್ವಸಾಮಾನ್ಯ ಧಾತುವಿನಂತೆ ಸೇರಿಕೊಂಡಿದೆ. ಯುದ್ಧನೀತಿ, ವಿದೇಶಾಂಗ ನೀತಿ, ರಾಜಕೀಯ ನಿರ್ಧಾರಗಳು, ಆಂತರಿಕ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ, ವಿಶ್ವ ಸೌಹಾರ್ದತೆ ಹೀಗೆ ವಿಷಯ ಯಾವುದೇ ಆಗಿರಲಿ, ಅಲ್ಲಿ ಚೀನಾದ ’ಹಿಡನ್ ಅಜೆಂಡ’  ಇಲ್ಲದೆ ಹೋಗುವುದಿಲ್ಲ. ಯಾವುದೇ ವಿಷಯದ ಬಗ್ಗೆ, ಯಾವುದೇ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಚೀನಾವನ್ನು ನಂಬುವುದು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲವೆಂದೆ ಎಲ್ಲ ಅನುಭವಗಳು ಹೇಳುತ್ತಿವೆ.

ಚೀನಾದ ಮೋಸದ ಪಟ್ಟುಗಳನ್ನು ಅರಿಯುವಲ್ಲಿ ಶ್ರಮಿಸಿದ ಕೆಲವರಲ್ಲಿ ಅಮೆರಿಕದ ಮೈಕೆಲ್ ಪಿಲ್ಸ್ ಬರಿ ಮುಖ್ಯ ಹೆಸರು. ಆತ ಬರೆದಿರುವ ’THE HUNDRED YEAR MARATHON’ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ಚೀನಾದ ಯೊಜನೆಗಳು, ಕಾರ್ಯತಂತ್ರಗಳು, ಕುಂತಂತ್ರಗಳನ್ನು ಸಾಕ್ಷಿ ಸಮೇತ ವಿವರಿಸಲಾಗಿದೆ. ’ಹಿಂದಿ – ಚೀನಿ ಭಾಯಿ ಭಾಯಿ ’ ಎನ್ನುತ್ತಲೆ ಬೆನ್ನಹಿಂದೆ ಚೂರಿ ಇರಿಸಿಕೊಂಡ ಭಾರತದ ಅನುಭವಗಳು ಎಂದು ಮರೆಯಲಾಗದಂತವು. ಅಲ್ಲಿಂದ ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಗಡಿ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಪದೆ ಪದೆ ಕ್ಯಾತೆ ತೆಗೆಯುತ್ತ ತನ್ನ ಹಳೆ ಚಾಳಿಯನ್ನು ಮುಂದುವರೆಸುತ್ತಿರುವ ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟ್ ಚೀನಾವನ್ನು ಕೊಂಚಮಟ್ಟಿಗೆ ಬಗ್ಗಿಸಲು ಇಂದಿನ ಮೋದಿ ಸರ್ಕಾರ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿದೆಯೆಂದೆ ಹೇಳಬೇಕು, ಅದರರ್ಥ ಸಮಸ್ಯೆಗಳೆಲ್ಲ ಬಗೆಹರಿದಿವೆಯೆಂದಲ್ಲ. ಸರ್ಕಾರ ಮಾಡಬಹುದಾದ ಕೆಲಸವನ್ನು ಅದು ತನ್ನ ಚೌಕಟ್ಟಿನೊಳಗೆ ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತದೆ. ಆದೆ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಸಮಾಜದ್ದು ಒಂದು ಪ್ರಮುಖವಾದ ಪಾತ್ರ ಇದೆಯಲ್ಲ ಅದರ ಕುರಿತು ಸ್ವಲ್ಪ ಆಲೋಚಿಸುವುದು ಇಂದಿನ ತುರ್ತು. ಚೀನಾವನ್ನು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳದೆ, ಕಮ್ಯುನಿಸಮ್ ಅನ್ನು ಗ್ರಹಿಸದೆ ಚೀನಾವನ್ನು ಎದುರಿಸುವುದು ಅಸಾಧ್ಯವೆಂದೇ ಹೇಳಬೇಕು.

ಪಿಲ್ಸ್ ಬರಿ ಸುಮಾರು 4 ದಶಕದ ಕಾಲ ಚೀನಾ ಹಿಂದೆ ಬಿದ್ದು ಅದನ್ನು ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ಅಧ್ಯಯನ ನಡೆಸಿ ಯಾರಿಗು ಅರ್ಥವಾಗದೇ ಉಳಿದಿದ್ದ ಚೀನಾ ರಹಸ್ಯವನ್ನು ತನ್ನ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ಜಗತ್ತಿನ ಮುಂದೆ ಬಿಡಿಸಿಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ. ಪ್ರಸ್ತುತ ಡೊನಾಲ್ಡ್ ಟ್ರಂಪ್ ಗೆ ಸಲಹೆಗಾರನಾಗಿರುವ ಈತ ರಿಚರ್ಡ್ ನಿಕ್ಸಾನ್ ನಿಂದ, ಬರಾಕ್ ಒಬಾಮ ವರೆಗೆ ಎಲ್ಲ ಅಮೆರಿಕಾದ ಅಧ್ಯಕ್ಷರುಗಳು ಹೇಗೆ ಚೀನಾದಿಂದ ಮೋಸಹೊಗಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಬಹಿರಂಗವಾಗಿಯೆ ಚರ್ಚಿಸುತ್ತಾನೆ.ಅಮೇರಿಕ ಹೇಗೆ ಚೀನಾಕ್ಕೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತಲೆ ಸಾಗಿತ್ತು ಮತ್ತು ಪ್ರತಿಯಾಗಿ ಚೀನಾ ಹೇಗೆ ತನ್ನ ಧೂರ್ತತನದಿಂದ ಮೋಸಮಾಡಿತು ಎಂಬುದನ್ನು ಆತ ಆಶ್ಚರ್ಯದಿಂದ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ. ನೋಡ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಪಾರಿವಾಳದಂತೆ ಇದ್ದ ಚೀನಾ ಗಿಡುಗನಾಗಿ ಬದಲಾಗಿದ್ದು ಹೇಗೆಂದು ಆತ ವಿವರಿಸುವ ರೀತಿ ಮಾರ್ಮಿಕವಾಗಿದೆ.

The Hundred Year Marathon by Michael Pillsbury

ಚೀನಾದ ಅತ್ಯಂತ ಕ್ರೂರಿ ಸರ್ವಾಧಿಕಾರಿ ಎನಿಸಿದ್ದ  ಮಾವೋ ತ್ಸೆ ತುಂಗ್ 1949 ರಲ್ಲಿ ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆರುತ್ತಾನೆ, ಅಲ್ಲಿಂದ ಅವನ ಆಳ್ವಿಕೆಗೆ 100 ವರ್ಷಗಳು ತುಂಬುವರೆಗಿನ ಚೀನಾದ ಓಟವೆ ಈ 100 ವರ್ಷದ ಮ್ಯಾರಥಾನ್. ಚೀನಾದ ಈ ಓಟವನ್ನು ಮ್ಯಾರಥಾನ್ ಎಂದು ಕರೆದಿರುವುದಕ್ಕು ಕಾರಣವಿದೆ. ಒಲಂಪಿಕ್ಸ್ ನ ಯಾವುದೇ ಸ್ಪ್ರಿಂಟ್ ಓಟವನ್ನು ಒಮ್ಮೆ ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ ಅದು ಶುರುವಾಗುವುದು ತಿಳಿಯುವ ಮೊದಲೇ ಮುಗಿದುಹೋಗಿರುತ್ತದೆ, ಅಲ್ಲಿ ಓಟಗಾರ ತನ್ನ ಮೊದಲನೇ ಹೆಜ್ಜೆಯಲ್ಲೆ ಅತ್ಯಂತ ವೇಗದಲ್ಲಿರುತ್ತಾನೆ. ಅದೇ 20 ಕಿ.ಮೀ. ನ ಮ್ಯಾರಥಾನ್ ಅನ್ನು ಒಮ್ಮೆ ಗಮನಿಸಿ ಅಲ್ಲಿ ಪ್ರಾರಂಭದಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ನಿಧಾನಗತಿಯನ್ನು ಅನುಸರಿಸುವ ಓಟ ಇರುತ್ತದೆ, ಸ್ಪರ್ದೆಯ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಯಾರು ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಓಡುತ್ತಿದ್ದ ಸ್ಪರ್ದಿ ಓಟದ ಕೊನೆಯ ವೇಳೆಗೆ ತಾನೆ ಮುಂದಿರುತ್ತಾನೆ. ಇದೇ ನೀತಿಯನ್ನು ಚೀನಾ ಕೂಡ ಅವಲಂಬಿಸುತ್ತಿದೆ ಎನ್ನುವುದು ಇಲ್ಲಿ ಸೂಚ್ಯವಾಗಿ ಹೇಳಿರುವ ಸಂಗತಿ.

ಇದನ್ನೆ ART OF WAR ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ಸುನ್ ಜು ಹೇಳಿರುವುದು. HIDE YOUR CAPABALITIES ಎನ್ನುವ ಅವನ ಸೂತ್ರವನ್ನು ಚೀನಾ ಪಾಲಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದಿದೆ, ತನ್ನ ಮ್ಯಾರಥಾನ್ ಓಟ ಆರಂಭವಾಗಿ 71 ವರ್ಷದ ವರೆಗೆ ಸಾಗಿ ಬಂದಿರುವ ಚೀನಾ ತನ್ನ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಜಗತ್ತಿನೆದುರು ತೋರ್ಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಪ್ರಲೋಭನೆಗೆ ಎಂದು ಬಲಿಯಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲವನ್ನು ಮೌನವಾಗಿ ಮಾಡುವ, ಕುತಂತ್ರದಿಂದ ಸಾಧಿಸುವ ಅದರ ಮನೋಗತ ಜಿಯೋ ಪಾಲಿಟಿಕ್ಸ್ ನಲ್ಲಿ ಯಾರಿಗು ಅರ್ಥವೇ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ. 2049 ರಲ್ಲಿ ಮ್ಯಾರಥಾನ್ ಮುಗಿಯುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಚೀನಾ ದ ಕಮ್ಯುನಿಸಮ್ ನ ಆಧಾರದಲ್ಲಿ ಜಗತ್ತಿನ ಚಿತ್ರಣವನ್ನೇ ಬದಲಿಸಬೇಕು, ಜಗತ್ತಿನ ಎಲ್ಲ ಸೂಪರ್ ಪವರ್ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳ ಜುಟ್ಟು ತನ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿರಬೇಕೆಂಬ ಗುರಿ ಚೀನಾದ್ದು.

ಇದಕ್ಕೆ ಪೂರಕವಾಗಿ 2012ರಲ್ಲಿ ಕ್ಸಿ ಜಿನ್ ಪಿಂಗ್ ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟ್ ಪಾರ್ಟಿಯ ಪ್ರಧಾನ ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿಯಾದ ನಂತರ ಆತ ‘qiang zhongguo meng’ ಎಂಬ ಒಂದು ಹೊಸ ಕಲ್ಪನೆಯನ್ನು ತನ್ನ ದೇಶದ ಮುಂದಿರಿಸುತ್ತಾನೆ, ಅದರರ್ಥ ‘Strong Nation Dream’ ಆರ್ಥಿಕತೆ, ಮಿಲಿಟರಿ ಶಕ್ತಿ, ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಈ ಮೂರು ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲು ಚೀನಾದ ಪ್ರಭಾವ ಜಗತ್ತಿನ ಮೇಲೆ ಆಗಬೇಕು ಎಂಬುದು ಆತನ ಸ್ಪಷ್ಟವಾದ ಯೋಜನೆ.  ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಚೀನಾ ಎಂದು ಇಂಥ ಘೊಷಣೆಗಳನ್ನು, ಕಲ್ಪನೆಗಳನ್ನು ಜಗತ್ತಿನೆದುರು ಪ್ರದರ್ಶಿಸಿರಲ್ಲಿಲ್ಲ, ಈ ರೀತಿಯ ಘೊಷಣೆಯು ಅಮೆರಿಕದಂತಹ ಕೆಲ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳ ಘೊಷಣೆಯಾಗಿಯೆ ಉಳಿದಿತ್ತು. ಈಗ ಮ್ಯಾರಥಾನ್ ನ ನೂರನೆ ವರ್ಷಕ್ಕೆ ಸಮೀಪಿಸುತ್ತಿರುವ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಈ ಘೊಷಣೆಯು ಮಹತ್ವನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.

ಚೀನಾದ ಮತ್ತೊಂದು Hallmark ಎಂದರೆ Inconsistency. ಮೋಸ ಮತ್ತು ಅನಿಶ್ಚಿತತೆ. ತನ್ನ ಅನುಕೂಲಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಎಲ್ಲವನ್ನು, ಯಾವುದನ್ನು ಬೇಕಾದರು ಬದಲಾಯಿಸಿಬಿಡುವ ಅದರ ಸ್ವಭಾವ ಚೀನಾದ ಮತ್ತೊಂದು ಮುಖ್ಯ ಲಕ್ಷಣ. ಯಾವುದೇ ಸಿದ್ದಾಂತವನ್ನು ತನಗೆ ಬೇಕಾದಂತೆ ವಿನಾಯಿತಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಆಚರಿಸುವುದು ಅದರ ಸಮಯ ಸಾಧಕತನವನ್ನು ತೊರಿಸುತ್ತದೆ. ’’ವೈರಿಯು ನಿನ್ನ ಅನುಕೂಲಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವಂತೆ ತಂತ್ರ ರೂಪಿಸು’’ ಎಂಬ ಸುನ್ ಜು ಸೂತ್ರದಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಿನ ನಾಯಕರೆಲ್ಲರು ವಿಶ್ವಾಸವಿರಿಸಿದ್ದಾರೆ. 1969 ರಲ್ಲಿ ಮಾವೋ ಅಂದಿನ ಅಮೆರಿಕದ ಅಧ್ಯಕ್ಷ ನಿಕ್ಸಾನ್ ನನ್ನು ಭೇಟಿ ಮಾಡುವ ಮುಖೇನ ತಾನು ಸೋವಿಯತ್ ನ ವಿರೋಧಿ ಎಂಬಂತೆ ಬಿಂಬಿಸಿದ್ದ. ಮುಂದುವರೆದು 1979 ರಲ್ಲಿ ಪೀಪಲ್ಸ್ ರಿಪಬ್ಲಿಕ್ ಆಫ್ ಚೀನಾ ದ ಅಧ್ಯಕ್ಷನಾಗಿದ್ದ ಟಂಗ್ ಷೊಪಿಂಗ್ (Deng Xiaoping) ಚೀನಾದ ಮೂಲಸೌಕರ್ಯಗಳ ಅಭಿವೃದ್ದಿಯ ಯೋಜನೆಯ ಭಾಗವಾಗಿ ತಾನು ಇಷ್ಟು ಸಮಯ ವಿರೋಧಿಸುತ್ತಿದ್ದ, ಬಂಡವಾಳಶಾಹಿ ಎಂದು ಮೂಗುಮುರಿಯುತ್ತಿದ್ದ ಅದೇ ಪಶ್ಚಿಮದ ದೇಶಗಳ ಮೊರೆಹೋಗಿ ತನ್ನ ಬೇಡಿಕೆಗಳನ್ನು ಮುಂದಿಡುತ್ತಾನೆ, ವಿಶ್ವಬ್ಯಾಂಕ್ ಮತ್ತು ಗೊಲ್ಡ್ಮನ್ ಸ್ಯಾಕ್ಸ್ನಂತಹ ಮಧ್ಯವರ್ತಿ ಕಂಪನಿಗಳ ಸಹಾಯದಿಂದ ಚೀನಾ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದೆಡೆಗೆ ಮನಸು ಮಾಡುತ್ತಿರಬಹುದೆಂಬ ಭ್ರಮೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಅಮೆರಿಕ ಮೊದಲಾದ ದೇಶಗಳು ನಾ ಮುಂದು ತಾ ಮುಂದು ಎಂದು ಧಾವಿಸಿ ಬಂದು ಚೀನಾ ದ ರಸ್ತೆಗಳು, ವಿಮಾನನಿಲ್ದಾಣಗಳು, ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಕೈಗಾರಿಕೆಗಳು, ಸೇತುವೆಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟತೊಡಗಿದವು. ಪಶ್ಚಿಮದ (Technology) ತಂತ್ರಜ್ನಾನ ಮತ್ತು (Intellectual Property) ಬೌದ್ದಿಕ ಆಸ್ತಿಯನ್ನು ಚೀನಾ ತನ್ನದಾಗಿಸಿಕೊಂಡಿತು. ಚೀನಾದ ಕೆಲ ನಾಯಕರು, ಟಂಗ್ ಷೊಪಿಂಗ್ ನ ಈ ಕೃತ್ಯವನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಿದರು, ಆಗ ಟಂಗ್ ಷೊಪಿಂಗ್ ಹೇಳಿದ್ದಿಷ್ಟು “ಅವರೆಲ್ಲ ಬರಲಿ, ನಮಗೆ ಬೇಕಿರುವ ಎಲ್ಲ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳ ನಿರ್ಮಾಣವಾಗಲಿ ಆ ನಂತರ ಅವರನ್ನು ಇಲ್ಲಿಂದ ಓಡಿಸೋಣ, ಆಗ ಅವರು ಕಟ್ಟಿರುವ ರಸ್ತೆ, ವಿಮಾನ ನಿಲ್ದಾಣ, ಕಟ್ಟಡಗಳನ್ನು ತಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಕೊಂಡೊಯ್ಯಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಅವೆಲ್ಲವನ್ನು ನಾವು ಉಪಯೊಗಿಸೋಣ”. ಇದು ಚೀನಾದ ಮನಸ್ಥಿತಿಗೆ ಒಂದು ಉದಾಹರಣೆ. ಚೀನಾದ One child policy  ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಸಹ ಅದು ತನ್ನ ನಿರ್ಧಾರದಲ್ಲಿರುವ ಅನಿಶ್ಚಿತತೆ ತೋರಿಸಿದೆ. ಮ್ಯಾರಥನ್ ಮುಗಿಯುವ ಹಂತಕ್ಕೆ ತಲುಪುವಾಗ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಯುವಕರಿಲ್ಲದೆ ಹೋದರೆ ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ಸಂಪಾದಿಸಿದ ಆ ಸ್ಥಿತಿಯಯಲ್ಲಿ ಅವರು ಬಹುಕಾಲದವರೆಗೆ ಉಳಿಯಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗದೆ ಹೋಗಬಹುದು ಎಂಬ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರದ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ಸುಮಾರು ಮೂರು ದಶಕಗಳಿಂದ ಪಾಲಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದ ಯೊಜನೆಯನ್ನು ಕೈಬಿಟ್ಟು ಪರಿಸ್ತಿತಿಗೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಬದಲಾಗಿದೆ. ತನ್ನ ಗುರಿಯ ಸಾಧನೆಯ ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ಯಾವ ಭಾವನೆಗಳಿಗು ಬೆಲೆ ನೀಡದ ಶುಷ್ಕ ಮನಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಚೀನಾ ತೋರುತ್ತಲೆ ಇದೆ.

‘The 100 Year Marathon’ ಪುಸ್ತಕದ ಲೇಖಕ ಮೈಕೆಲ್ ಪಿಲ್ಸ್ ಬರಿ ತಾನು ಎರಡು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಚೀನಾ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಕುರಿತ ಪಿ ಎಚ್ ಡಿ ಅಧ್ಯಯನಕ್ಕಾಗಿ ತೈವಾನ್ ನಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ಅಲ್ಲಿ ಪದೆ ಪದೆ ಆತನಿಗೆ ಕಾಣಿಸುವ, ಕೇಳಿಸುವ ಚೀನಾದ ಒಂದು ಗಾದೆ “On the outside be benevolent; on the inside be ruthless”. ಈ ಮಾತನ್ನು ಚೀನಾ ಅತ್ಯಂತ ಗಂಭೀರವಾಗಿ ತನ್ನ ಆಚರಣೆಯಲ್ಲಿ ಇಳಿಸಿರುವುದು ಇಂದು ಢಾಳು ಢಾಳಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಲಿದೆ.

1970 ರ RAND ಕಾರ್ಪೊರೇಷನ್ ನ ಒಂದು ವರದಿ ಹೀಗಿದೆ ಚೀನಾ ಯುದ್ದ ತಂತ್ರಗಳಿಂದ ಹಿಡಿದು ರಾಜಕೀಯ ನಿರ್ಧಾರದವರೆಗೆ ಅದರ ಪ್ರಾಚೀನ ಸಾಹಿತ್ಯದಲ್ಲಿರುವಂತೆ, ಸುನ್ ಜು ನಿಂದ ಮಾವೋ ವರೆಗೆ ಆನಂತರವು ಎಲ್ಲರು ಪಾಲಿಸಿದ್ದು, ಬೋಧಿಸಿದ್ದು ಮೋಸದ ಸಿದ್ಧಾಂತವನ್ನೇ.  “ನೀನು ನಡೆಸಬೇಕಾಗಿರುವ ಯುದ್ಧಕ್ಕೆ ನಿನ್ನ ಸೈನ್ಯವನ್ನು ಬಳಸಬೇಡ ಇನ್ನೊಬ್ಬರ ಸೈನ್ಯವನ್ನು, ಆಸ್ತಿಯನ್ನು ಉಪಯೊಗಿಸಿ ಯುದ್ದ ಮಾಡುವುದು ನಷ್ಟವಿಲ್ಲದ ಯುದ್ದವೆನಿಸುತ್ತದೆ” ಸುನ್ ಜು ಹೇಳಿರುವ ಈ ತಂತ್ರವನ್ನು ಚೀನಾ ಇಂದಿಗು ಪಾಲಿಸುತ್ತ ಬರುತ್ತಿದೆ. ಭಾರತದ ವಿರುದ್ಧ ತನ್ನ ಯುದ್ದಕ್ಕೆ ಪಾಕಿಸ್ತಾನವನ್ನು ಉಪಯೊಗಿಸುವುದು ಚೀನಾ ಸುನ್ ಜು ಇಂದ ಕಲಿತಿರುವ ತಂತ್ರ.

ಯಾವುದೇ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಚೀನಾ ಗೆಲುವು ಸಾಧಿಸಲು ಹೆಣೆಯುವ ತಂತ್ರದಲ್ಲಿ ’ಮೋಸ ಮತ್ತು ನಿರ್ದಯೆ’ ಇದ್ದೇ ಇರುತ್ತದೆ. 2016 ರ United Nations Dispute Tribunal ಎದುರು ಪಿಲಿಪೈನ್ಸ್, ಚೀನಾದ ವಿರುದ್ಧ ತಂದಿದ್ದ, ದಕ್ಷಿಣ ಚೀನಾ ಸಮುದ್ರಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ವ್ಯಾಜ್ಯವನ್ನು ನ್ಯಾಯಾಧಿಕರಣವು ಚೀನಾದ ವಿರುದ್ಧ ಪಿಲಿಪೈನ್ಸ್ ಪರವಾಗಿ ನಿರ್ಣಯ ನೀಡುವುದರ ಮುಖಾಂತರ ಚೀನಾಕ್ಕೆ ಎಚ್ಚರಿಕೆ ನೀಡಿತ್ತು, ಇಷ್ಟಾಗ್ಯು ಚೀನಾ ನ್ಯಾಯಾಧಿಕರಣದ ತೀರ್ಪನ್ನು ಒಪ್ಪದೆ ತನ್ನಿಷ್ಟದಂತೆ ವರ್ತಿಸುತ್ತ ಪಿಲಿಪೈನ್ಸ್ ಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಪ್ರಾಕೃತಿಕ ಸಂಪತ್ತಿನಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಪಾಲಿಗೆ ಸೇರಿದ್ದು ಎಂದು ಕ್ಯಾತೆ ತೆಗೆಯುತ್ತಲೆ ಇದೆ.

ಜೈಷೆ ಮೊಹಮದ್ ಉಗ್ರ ಸಂಘಟನೆಯ ಪ್ರಮುಖ ಭಯೊತ್ಪಾದಕ ಮಸೂದ್ ಅಜರ್ ನನ್ನು ಜಾಗತಿಕ ಭಯೋತ್ಪಾದಕನೆಂದು ಘೋಷಿಸಬೇಕೆಂಬ ಭಾರತದ ಬೇಡಿಕೆಯನ್ನು ವಿಶ್ವ ಭದ್ರತಾ ಸಂಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ವಿರೋಧಿಸಿ ಆ ಮೂಲಕ ಭಾರತದ ನಿರ್ಣಯವನ್ನು ವೀರೊಧಿಸುವ ಜೊತೆಗೆ ಪಾಕಿಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಬೆಂಬಲ ಸೂಚಿಸುವ ಭಂಡ ಧೈರ್ಯವನ್ನು ಚೀನಾ ತೋರಿತ್ತು. ಇದಕ್ಕೆ ಪ್ರತಿಯಾಗಿ ಭಾರತವು ಚೀನಾದ ಹೆಸರನ್ನು ಉಲ್ಲೇಖಿಸದೆ ಖಂಡಿಸಿತ್ತು. ಭಾರತ ಚೀನದ ಹೆಸರನ್ನು ಉಲ್ಲೇಖಿಸದಿರುವದರ ಹಿಂದಿರುವ ಉದ್ದೇಶ ಚೀನಾ ಒಂದಲ್ಲ ಒಂದು ದಿನ ಭಾರತದ ಸ್ನೇಹಿತನಾಗಿ ಮುಂದುವರೆಯಬಹುದು ಎಂಬುದಲ್ಲ, ಬದಲಿಗೆ ವಿಶ್ವದ ಇತರೆ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳು ಇದನ್ನು ಉಲ್ಲೆಖಿಸಿ ವಿರೋಧಿಸುವಂತಾಗಲಿ ಎಂಬುದಾಗಿತ್ತು. ವಿಶ್ವ ಸಂಸ್ಥೆಯ ಇತರ ಸದಸ್ಯ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳು ಚೀನಾದ ಹೆಸರನ್ನು ಉಲ್ಲೆಖಿಸಿ ಚೀನಾದ ಹೇಳಿಕೆಯನ್ನು ವೀರೋಧಿಸಿದ್ದವು. ಚೀನವನ್ನು ಖಳನಾಯಕನಾಗಿ ಬಿಂಬಿಸುವಲ್ಲಿ ಭಾರತ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿತ್ತು.

Asia Times Website ನಲ್ಲಿ ಲೇಖಕ ಡೇವಿಡ್ ಹಟ್ ಬರೆದಿರುವ ವಿಸ್ತೃತ ವರದಿಯಲ್ಲಿ ಚೀನಾ, ಯುರೋಪಿಯನ್ ಯುನಿಯನ್ (EU) ಗೆ ಮಾಡಿರುವ ಮೋಸದ ಕುರಿತು ಉಲ್ಲೇಖಿಸಿದ್ದಾನೆ. ಕರೋನದ ವಿಷಮ ಸ್ಥಿತಿಯ ಹೊಡೆತಕ್ಕೆ ಸಿಕ್ಕಿಕೊಂಡ ಇಟಲಿ, ಸ್ಪೇನ್ ನಂತಹ ಯೂರೋಪಿನ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳು ಚೀನಾದೊಂದಿಗೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡ ಒಪ್ಪಂದದ ಎಡವಟ್ಟುಗಳಲ್ಲಿ ಚೀನಾದ ಮೋಸ ಕಣ್ಣಿಗೆ ರಾಚುವಂತಿದೆ.  ಸಹಾಯಕ್ಕಾಗಿ ಕೈಚಾಚಿದ್ದ ಸ್ಪೇನ್ ಗೆ ವೈದ್ಯಕೀಯ ಸಹಾಯದ ನೆಪದಲ್ಲಿ ಚೀನಾ ಮಾಡಿರುವ ಮೋಸ ಅಲ್ಪಪ್ರಮಾಣದ್ದಲ್ಲ. ಸ್ಪೈನ್ US$ 467 ಮಿಲಿಯನ್ ಗಳ ಒಪ್ಪಂದವನ್ನು ಚೀನಾ ಕೈಗಿಟ್ಟಿತ್ತು. ಇದರಲ್ಲಿ 550 ಮಿಲಿಯನ್ ಮಾಸ್ಕ್ ಗಳು, 5.5 ಮಿಲಿಯನ್ ತ್ವರಿತ ಚಿಕಿತ್ಸಾ ಕಿಟ್ ಗಳು 950 ಕೃತಕ ಉಸಿರಾಟದ ಸಲಕರಣೆಗಳು ಇದ್ದವು. ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ಬಹುತೇಕ ದೋಷಪೂರಿತವಾಗಿದ್ದವೆಂಬ ವರದಿಗಳು ಹೊರಬಿದ್ದಿವೆ.

Global brand counterfeiting ನ 2018 ರ ವರದಿ ಪ್ರಕಾರ $1.8 ಟ್ರಿಲಿಯನ್ ಉತ್ಪನ್ನಗಳು ಚೀನಾದಲ್ಲೆ ಉತ್ಪಾದನೆಗೊಳ್ಳುತ್ತಿವೆ. ಒಂದು ಸಮೀಕ್ಷೆಯ ಪ್ರಕಾರ ಇದು ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಉತ್ಪಾದನೆಯಾಗುತ್ತಿರುವ ಶೇಕಡ 80 ರಷ್ಟಿದೆ. ಇದರಲ್ಲಿ ಯುದ್ದ ಸಲಕರಣೆಗಳಿಂದ ಮೊದಲುಗೊಂಡು ಕೈಗಡಿಯಾರದವರೆಗೆ ಎಲ್ಲವು ಚೀನಾದಲ್ಲಿ ನಕಲಾಗಿ ಉತ್ಪಾದನೆಗೊಳ್ಳುತ್ತಿವೆ. ಭಾರತದಂತಹ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಗೆ ತಾನು ಉತ್ಪಾದಿಸಿದ ಬೆಲೆಗಿಂತ ಕಡಿಮೆ ಬೆಲೆಯಲ್ಲಿ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಮಾರುತ್ತಿರುವ ಚೀನಾ ತಾನು ನಷ್ಟ ಮಾಡಿಕೊಂಡಾದರು ಸರಿಯೇ ಭಾರತದ ಸಣ್ಣ – ಗುಡಿ ಕೈಗಾರಿಕೆಗಳನ್ನು ಉಸಿರುಗಟ್ಟಿಸಬೇಕು ಎಂಬ ಚೀನಾದ cunning ಮಾನಸಿಕತೆ ಸುಲಭದಲ್ಲಿ ಅರ್ಥವಾಗಲಾರದು, ಇಂದಿನಂತೆಯೇ ಸಾಗಿದರೆ ಚೀನಾದಿಂದ ವಸ್ತುಗಳು ಬಾರದೆ ಹೋದರೆ ನಮ್ಮ ಮನೆ ನಿಭಾಯಿಸುವುದು ಸಾಧ್ಯವೇ ಇಲ್ಲ ಎನ್ನುವ ಒಂದು ದಿನ ಬರಲಿದೆ ಅಂದು ಚೀನಾ ಹೇಳಿದಷ್ಟು ಹಣ ನೀಡಿ ಖರೀದಿಸಬೇಕಾದ ದರ್ದು ಭಾರತಕ್ಕೆ ಬರಬಹುದು ಎಂಬುದು ಚೀನಾದ ಅಚಲ ವಿಶ್ವಾಸ. ಬಹುಶಃ ಇದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಇನ್ನಾವ ಉದಾಹರಣೆಗಳು ಚೀನಾದ ಮೋಸವನ್ನು ಬಯಲುಮಾಡಲು ಬೇಕಾಗಿಲ್ಲವೆನಿಸುತ್ತದೆ.

ಚೀನಾ ಗಡಿಯಲ್ಲಿ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ಆಟಾಟೋಪವನ್ನು ಸಮರ್ಥವಾಗಿ ಎದುರಿಸಲು ಸೈನ್ಯ ಸರ್ಕಾರಗಳೆರಡು ಸಜ್ಜಗಿವೆ. ಆದರೆ ಆಂತರಿಕವಾಗಿ ಚೀನಾ ಒಡ್ಡುತ್ತಿರುವ ಸವಾಲುಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸಲು ಸಮಾಜವೆಷ್ಟು ಸಿದ್ದವಾಗಿದೆ ಎಂಬುದೆ ಪ್ರಶ್ನೆ. 1945 ರಲ್ಲಿ ಜಪಾನ್ ಸಮಾಜ ಅಮೇರಿಕಾದೊಂದಿಗೆ ನಡೆದುಕೊಂಡ ರೀತಿ ಭಾರತಕ್ಕೆ ನಿಜಕ್ಕು ಪಾಠವಾಗಬಲ್ಲುದು, ಅಮೇರಿಕಾ ಹಿರೊಶಿಮಾ ಮೇಲೆ ಅಣುಬಾಂಬ್ ದಾಳಿ ನಡೆಸಿ ಜಪಾನ್ ಗೆ ಮರ್ಮಾಘಾತವನ್ನು ಕೊಟ್ಟ ನಂತರವೂ ಸ್ಯಾನ್ ಫ್ರಾನ್ಸಿಸ್ಕೋ ಇಂದ ತಾನು ಬೆಳೆದ ಅಕ್ಕಿಯನ್ನು ಜಪಾನ್ ಗೆ ಕಡಿಮೆ ಬೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಕಳಿಸಿ ಕೊಡುತ್ತಲಿತ್ತು, ಸರ್ಕಾರದ ಒಪ್ಪಂದದ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಅದನ್ನು ನಿರ್ಬಂದಿಸುವುದು ಅಲ್ಲಿನ ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಸಾಧ್ಯವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ ಆದರೆ ಸಮಾಜ ಸುಮ್ಮನಿರಲಿಲ್ಲ ’ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಬೆಂಕಿ ಕೊಟ್ಟು, ಸರ್ವನಾಶ ಮಾಡಿದ ನಂತರವು ನಿಮ್ಮ ಅಕ್ಕಿಯನ್ನು ತಿನ್ನುವ ಗುಲಾಮರು ನಾವಲ್ಲ’ ಎಂಬಂತೆ ನಿರ್ಧರಿಸಿದರು You can enter the markets of Japan but not the houses ಎಂದು ಸರ್ಕಾರ ಮಾಡಲು ಆಗದ್ದನ್ನು ಸಮಾಜವೇ ಅನುಷ್ಟಾನಗೊಳಿಸಿತ್ತು, ಅಂದಿನಿಂದ ಅಮೆರಿಕಾದಲ್ಲಿ ಉತ್ಪಾದನೆಗೊಂಡ ಒಂದು ಸೂಜಿಯನ್ನು ಸಹ ಜಪಾನ್ ನಲ್ಲಿ ಮಾರಾಟ ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವೇ ಇಲ್ಲ ಎನ್ನುವಷ್ಟು ಕಷ್ಟ.   ನಂತರ ಚೀನಾವನ್ನು ಅರಿಯದಿದ್ದರೆ ನಾವದನ್ನು ಎದುರಿಸಲಾರೆವು ಎಂಬುದು ಅಕ್ಷರಶಃ ಸತ್ಯ. ಮ್ಯಾರಥಾನ್ ನೂರುಕ್ಕೆ ಸಮೀಪಿಸುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಅದರ ಶಕ್ತಿ, ವೇಗ, ಕುತಂತ್ರ ತೀವ್ರವಾಗುವುದರಲ್ಲಿ ಯಾವ ಅನುಮಾನವು ಇಲ್ಲ.

New Domicile Policy for J&K:

A big relief to lakhs of refugees in camps and people of rest of India residing in the region

Author: A S Yeshwanth, Jammu Kashmir Study Centre, Karnataka

Introduction

It is established beyond doubt that the separatist element in Jammu and Kashmir not concerned with the wellbeing of the state or its people. The separatist vision, being centric to a small geographic portion of the state and only one community of its people, is parochial and self-serving. It is divorced from the Geo-political, social and ethnic realities that the state has to contend with for its stability and progress.  In pursuance of their disruptive policies, the separatist have a miniscule following, if at all. What keeps them going is the unlimited access to funds coming from various foreign inimical sources. It is these funds, not popular support, that provide fuel to their machinations.

The so-called ‘special’ laws of J&K have been the biggest road block in the development of the state. Most areas of Jammu, Ladakh and even Kashmir are underdeveloped even from the perspective of the tourism industry, even though tourism is still the main industry that powers the state’s economy. Multi-national companies have opened their offices across the country, but not in J&K. The restrictive laws have been a deterrent to business investment in the state. As a result the youth are deprived of adequate employment opportunities. The decision if central government dated August 5^th 2019 is major shift guiding future of J&K. This put the wheel of progress of J&K in right direction. New domicile policy recently notified for J&K is one such progressive step.

What is Domicile Rule for J&K?

The Central Government has defined new domicile rule for Jammu and Kashmir which includes those who have lived in the Union Territory for 15 years. A person residing in Jammu and Kashmir for at least 15 years will now be eligible to be a domicile of the Union Territory, according to the new rule issued by the Centre.

The definition expands to include children of those Central Government officials, All India Services Officers, officials of PSUs and autonomous body of Central Government, Public Sector Banks, officials of statutory bodies, officials of Central Universities and recognized research institutes of Central Government who have served in Jammu and Kashmir for a total period of ten years or children on parents who fulfil any of the conditions in sections.

Picture Source: Internet

Who can apply?

• Permanent Resident Certificate Holder.
• A person who has resided for a period of fifteen years in the Union territory of Jammu and Kashmir.
• Students who have studied in the state for seven years and appeared in class 10th/12th examinations in educational institutions of Jammu-Kashmir UT- Certificate of education issued by the Head of the Institute and verified by Chief Education Officer of the School Education Department of the concerned District.
• Migrants/ Children of Migrants Certificate of registration of migrant;Or Permanent Resident Certificate, if available and Birth Certificate.
• Children of Central Government officials, All India Service Officers, Officials of Government Services.

Requirement of Documents for Granting Domicile of UT:

Permanent Residents of the erstwhile State of J&K in whose favour Permanent Resident Certificate (PRC) has been issued by the competent authority before 31.10.2019 shall be eligible for receiving their Domicile Certificates on the basis of PRCs alone and no other additional document shall be required for such residents.

Kashmiri migrants can get the Domicile certificate on production of either a PRC or Certificate of registration of migrant:

Further there may be bonafide migrants and bonafide displaced persons who have migrated but have not registered with the relief department. In order to facilitate such persons, the Relief Department shall be making a special limited provision to apply before the Relief & Rehabilitation Commissioner (Migrant), for registration for the purpose of issuance of a domicile certificate only, with any one of the many documents such as:

1)1951/1988 electoral roll,

2) Proof of employment,

3) Ownership of property,

4) Proof of registration in other states/UTs as a migrant or a displaced person or any other documentation which would have made him/her eligible for grant of PRC before 06-08-2019.

It is in common parlance that erstwhile State of Jammu Kashmir has been bifurcated into two Union Territories with coming up of J&K Reorganization act 2019 into force on 31st October, 2019. Since then, continuous developments are taking place in this region, whether it is a field of law and order, security, public welfare or Socio – economic development.

Central government seems to be making each possible effort to reach the door step of individuals at grass root level in J&K and provide them the advantage of developmental programmes and schemes like “back to village programme” or “strong anti-corruption measures”. This has restored the faith of common man in governance by authorities.

A simple and easily available set of documents such as Ration Card, Immovable Property record, verified Education certificates, Electricity Bills or verified Labour Card/Employer Certificate, have been prescribed for obtaining the Domicile Certificate.

The Government has also constituted a Committee to accelerate recruitment to government vacancies and to ensure transparency, inclusiveness and speed and that the committee has been asked to identify the vacancies for being filled up on immediate basis with priority to Class IV vacancies. The Committee will also ensure that necessary sanctions are obtained, rules are notified and any hitches in the recruitment process are removed.

How to Apply?

The rules provide a simple and time bound procedure for the issuance of the Domicile certificate so that no one is put to any inconvenience. There shall be a timeline of 15 days for issuance of the certificate after which the applicant shall be free to approach an Appellate Authority.

The decision of the Appellate Authority shall be binding upon the issuing authority and the orders of the Appellate Authority are to be complied within seven days, failing which the defaulting officer shall be liable for a penalty of Rs 50,000 out of his salary.

The appellate Authorities will also have revision powers. They can, either suo moto or on through an application made, call for records, check the legality of any proceedings and pass appropriate orders in reference. The rules have a provision that applications for grant of Domicile Certificate can be submitted either physically or electronically online. The Competent Authority can also issue domicile certificate(s) electronically.

Conclusion

Since in the last 70 years, the State has been besieged by corruption, nepotism and terrorism. Therefore, in order to ensure meaningful sharing of fruits of economic, social and political justice amongst the Residents Citizens of J & K the financial assistance provided by the Central Government and to eradicate the menace of corruption and mal-administration prevalent in the State, the state needs to be constantly monitored for establishment of the ethos of the Constitution. Thus, the division of State and conversion of the State into 2 U.Ts. Appears to be a viable and administratively sound proposition. All important aspect of public administration needs to be monitored centrally for a period of at-least 2-3 years. Thus the Bill and the Re-organization Act 2019.

Believing in the carefully constructed illusion of ‘enjoying’ some ‘special status’ and ‘special rights’, the people of Jammu and Kashmir have suffered for seven long decades at the hands of corrupt and anti-national forces. The reference to ‘anti-national’ here does not relate to the notion of patriotism but to those forces that blocked the 360° wellbeing of the state of Jammu and Kashmir, and hence impacted India as a nation.

It is an effort to bring out the factual and legal information which gives answer to all above States question. Legal and Policy based documents are available, which helps to answer all the question. The objective is to look at things with the prism of legal documents and process not of personalities likes and dislikes.

10 Jul 2020, Bengaluru. There has been a positive news running for a while now that Bharat’s ancient medicine of Ayurveda practice could help cure Corona Covid19. The doctors of the Ayurveda stream in the Government hospitals have also entered into the stream of research. Apparently, there is a huge success reported. Abiding to the Central Government’s Ayush Department guidelines, Ayurvedic medicine to boost immunity was tried out.

At Davanagere District hospital in Karnataka State, 196 of the 255 admitted patients for being Covid19 positive have been cured through the practice of Ayurvedic medicine. The 196 people who have recovered have had the general symptoms of Covid19. A conscious effort was being put up to boost the immunity among these patients and the doctors have been successful in curing 196 patients. With the practice of Ayurvedic medicine, there are no records of the deterioration of patient’s health.

The practice of Ayurvedic medicine on the patients started on May 12 and had got the nod from the health department and the DC of Davanagere. Amrutaballi (Tinospora cordifolia) commonly called Indian Tinaspora, Chyavanprash and a tonic of turmeric, ashwagandha and milk was given to the patients regularly.

Dr. Shankar Gowda, the Ayush Officer from Davanagere reacted that this was not a clinical trial but an attempt to boost the immunity. He also added that 6 patients of the age below 10 years, 17 patients of the age around 70 and 2 patients above the age of 71 are part of the 196 patients who have recovered.

Among the 196 patients this is how the break up of number of patients look like:
Age less than 10 years : 6
Age between 11-20years : 32
Age between 21-30years : 42
Age between 31-40years : 57
Age between 41-50years : 27
Age between 51-60years : 13
Age between 61-70years :17
Age above 71 years: 2

The sources said that the remaining 96 of the 225 patients were also responding positively and would get discharged sooner after the course of 14 days.

Source: Vijayavani daily, Karnataka

ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರ ಜಗತ್ತಿಗೆ ತಲುಪಲು ಬಿದಿರಿನ ಸೇತುವೆ ನಿರ್ಮಿಸಿದ ಸೇವಾಭಾರತಿ

ಮೂಲಮಠಂ: ಕೇರಳದ ಇಡುಕ್ಕಿ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಆರಪ್ಪುಳಂ‌ ಪಂಚಾಯತ್ ವ್ಯಾಪ್ತಿಯಲ್ಲಿರುವ ಕುಟುಂಬವೊಂದಕ್ಕೆ ಮಳೆಗಾಲದಲ್ಲಿ ಹೊರಜಗತ್ತಿಗೆ ಸಂಪರ್ಕ ಇಲ್ಲದಿರುವುದನ್ನು ತಿಳಿದ ಸೇವಾಭಾರತಿಯ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರು ತಾತ್ಕಾಲಿಕವಾದ ಸೇತುವೆ ನಿರ್ಮಿಸಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ವಳಯಂತೊಟ್ಟಿ ಎಂಬಲ್ಲಿರುವ ಸನ್ನಿ ಅವರು ಊರ ಹೊರಭಾಗದ ಸರಕಾರೀ ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಸಣ್ಣ ಮನೆ ನಿರ್ಮಿಸಿ ಅವರ ತಾಯಿ ,ಪತ್ನಿ ಹಾಗೂ ಮೂವರು ಮಕ್ಕಳೊಂದಿಗೆ ಕಷ್ಟದ ಜೀವನ ಸಾಗಿಸುತ್ತಿದ್ದು ಸೇವಾಭಾರತಿ ನಿರ್ಮಿಸಿದ ತಾತ್ಕಾಲಿಕವಾದ ಸೇತುವೆಯಿಂದ ಮಳೆಗಾಲದಲ್ಲು ಇವರಿಗೆ ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಜಗತ್ತಿಗೆ ಸಂಪರ್ಕ ದೊರೆತಿದೆ. ಇವರ ಮನೆಯ ಸಮೀಪದಲ್ಲಿರುವ ತೋಡು ಮಳೆಗಾಲದಲ್ಲಿ ತುಂಬಿ ಹರಿದಾಗ ಈ ಮನೆಯವರಿಗೆ ಸಮೀಪದ ಮೂಲಮಠಂ ಎಂಬಲ್ಲಿಗೆ ತೆರಳಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಮಳೆಗಾಲ ಮುಗಿದ ನಂತರ ನೀರಿನ ಹರಿವು ಕಡಿಮೆಯಾದ ನಂತರವೇ ಇವರು‌ ಇನ್ನೊಂದು ಭಾಗಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದರು.

ಈ ಕುಟುಂಬದ ಕಷ್ಟದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ತಿಳಿದ ಸೇವಾಭಾರತಿಯ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರು ಬಿದಿರಿನ ತಾತ್ಕಾಲಿಕ ಸೇತುವೆ ನಿರ್ಮಿಸಿಕೊಟ್ಟರು. ಸೇವಾಭಾರತಿಯ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರ ಜೊತೆ ಭಾಜಪ ದ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರು ಕೈ ಜೋಡಿಸಿದ್ದರು. ಈ ಸೇತುವೆ ನಿರ್ಮಾಣದಿಂದಾಗಿ ಈ ಕುಟುಂಬಕ್ಕೆ ಮಳೆಗಾಲದಲ್ಲಿಯೂ ಅಗತ್ಯ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೊರಗಿನ ಸಂಪರ್ಕ ಸಿಕ್ಕುವಂತಾಗಿದೆ.

Seva Bharati builds a bamboo bridge in a Kerala village to connect to the outside world during rainy season

Source: Organiser

The villagers near Moolamattom in Kerala are faced with a unique problem every year. The village is situated in Arappuzhalam panchayat in Idukki district of Kerala is surrounded by forests all around. Every year during the rainy season the water level raises and consequently the area around the village become difficult to tread, especially for the aged and the children. The village is practically cut-off from the outside world.

This year too as continuous rains lashed the region, several houses on the outskirts of Moolamattom were cutoff from the outside world. The area being a forested one with rocky terrain, it also becomes slippery and dangerous to walk. For several months, buying necessary goods and other essentials would become difficult for many living on the outskirts.

Many like Sunny are cut off from their families who has constructed a small house on the outskirts of the village. He stays with his aged mother, wife and three children but during rainy season they were unable to travel to the nearby town of Moolamattom to buy necessary items. He was also unable to go to his work place in the town during rainy season as they were cut-off.

Volunteers of Seva Bharati came to know about their difficulty they faced during the rainy season. A Seva Bharati team visited the village and arranged for the necessary materials to build a temporary bamboo bridge. The volunteers built the bamboo bridge which enables those on the outskirts to walk to the nearest town.

Every year, people like Sunny were forced to commute to the nearest town only after the rains stopped and the water levels subsided. However this year due to the efforts of the volunteers of Seva Bhratai, many like Sunny have a bridge on which they can commute and buy essential items from Moolamattom. Thanks to the bridge, Sunny can now go to the town to his workplace too.

The service of the volunteers of Seva Bharati has been acknowledged and appreciated by the people of Moolamattom and the surrounding villagers.

ನೈಜ ಅಸ್ಮಿತೆಯ ಪುನರುತ್ಥಾನದತ್ತ ಭಾರತ

ಲೇಖನ: ಡಾ. ಮನಮೋಹನ್ ವೈದ್ಯ.
ಸಹ ಸರಕಾರ್ಯವಾಹ
ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸ್ವಯಂಸೇವಕ ಸಂಘ

ಈ ಕನ್ನಡ ಲೇಖನ ಹೊಸ ದಿಗಂತ ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾಗಿದೆ. ಲೇಖನದ ಆಂಗ್ಲ ಮೂಲವನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಓದಬಹುದು.

ಕೊರೋನಾ ಸಾಂಕ್ರಾಮಿಕ ರೋಗದೊಂದಿಗಿನ ಯುದ್ಧದ ಮಧ್ಯೆಯೇ ಲಡಾಖಿನ ಗಾಲ್ವಾನ್ನಿಲ್ಲಿನ ಚೀನಾದೊಂದಿಗೆ ನಡೆದ ಸಂಘರ್ಷದಲ್ಲಿ 20 ಭಾರತೀಯ ಸೈನಿಕರ ಬಲಿದಾನದ ಸುದ್ದಿ ದೇಶಾದ್ಯಂತ ಕಳವಳ ಸೃಷ್ಟಿ ಮಾಡಿತು. 1962 ರ ನಂತರ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಸಂಭವಿಸಿದ ಚೀನಾದೊಂದಿಗಿನ ಈ ರಕ್ತಸಿಕ್ತ ಸಂಘರ್ಷದ ಬಗ್ಗೆ ಎಲ್ಲೆಡೆ ಚರ್ಚೆ ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು. ಕೆಲವರು ಭಾರತೀಯ ಸೇನೆಯ ಶೌರ್ಯ, ಶಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಭಾರತದ ನಾಯಕತ್ವದ ದೃಢತೆಯನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಹೀಗೆ ಪ್ರಶ್ನೆ ಮಾಡುವವರ ಇತಿಹಾಸವನ್ನು ನಾವು ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ಗಮನಿಸಿದರೆ ಒಂದು ಸಂಗತಿ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗುತ್ತದೆ. ಬಿಜೆಪಿ ಕೇಂದ್ರದಲ್ಲಿ ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ಬರದಂತೆ ತಡೆಯಲು ಮತ್ತು ನರೇಂದ್ರ ಮೋದಿಯವರನ್ನು ಸೋಲಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ್ದು ಇದೇ ಜನರ ಗುಂಪು ಎಂಬುದು ನಮಗೆ ತಿಳಿಯುತ್ತದೆ. ಈಗ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ವಿದ್ಯಮಾನಗಳೂ ಸೇರಿದಂತೆ ದೇಶ ಎದುರಿಸುತ್ತಿರುವ ಗಡಿಸಮಸ್ಯೆ, ಸಾಮಾಜಿಕ ಅಥವಾ ಆರ್ಥಿಕ ಸವಾಲುಗಳಿಗೆ ಕಾರಣ ಈ ಗುಂಪಿನಲ್ಲಿರುವ ದೂರದೃಷ್ಟಿಯ ಕೊರತೆ, ಅವಾಸ್ತವವಾದ, ದುರ್ಬಲ ನಾಯಕತ್ವ ಮತ್ತು ರಾಷ್ಟ್ರದ ಸರಿಯಾದ ಪರಿಕಲ್ಪನೆ ಇಲ್ಲದಿರುವುದೇ ಆಗಿದೆ.

Former PM AB Vajapayee, Defence Minister George Fernandes, APJ Abdul Kalam and others at Pokhran

ಬಹುಶಃ ಭಾರತದ ಉನ್ನತ ನಾಯಕತ್ವವು ಹಿಂದೆ ಡೋಕ್ಲಾಮ್ ಮತ್ತು ಈಗ ಗಾಲ್ವಾನ್‍ನಲ್ಲಿ ತೋರಿದ ಧೈರ್ಯ, ಮುನ್ನುಗ್ಗುವ ಸ್ವಭಾವವನ್ನು ಚೀನಾ ಹಿಂದೆಂದೂ ನೋಡಿರಲಿಲ್ಲ. 1962 ರಿಂದ ಚೀನಾ ನಿರಂತರವಾಗಿ ಭಾರತದ ಭೂಭಾಗವನ್ನು ಅತಿಕ್ರಮಣ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರೂ ಇದುವರೆಗೆ ಯಾವುದೇ ಪ್ರಬಲ ವಿರೋಧವನ್ನು ಎದುರಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಇಂತಹ ಪ್ರಬಲ ಪ್ರತಿರೋಧ ಒಡ್ಡಲು ಕೇವಲ ಸೈನ್ಯದ ಶೌರ್ಯ ಮತ್ತು ಶಕ್ತಿ ಮಾತ್ರ ಸಾಕಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ರಾಜಕೀಯ ನಾಯಕತ್ವದ ದೃಢನಿಶ್ಚಯ, ರಣತಂತ್ರಗಳು ಸೈನಿಕಶಕ್ತಿಯ ಜೊತೆಗೂಡಿದರೆ ಮಾತ್ರ ಇದು ಸಾಧ್ಯ. 1998 ರಲ್ಲಿ ನಡೆಸಿದ ಯಶಸ್ವಿ ಪೆÇೀಖ್ರಾನ್ ಅಣು ಪರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ ಈ ಸಂಗತಿ ಬಹಳ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಎಲ್ಲರ ಗಮನಕ್ಕೆ ಬಂತು. 1994 ರಲ್ಲೇ ಅಣುಬಾಂಬ್‍ಗೆ ಬೇಕಾದ ಎಲ್ಲ ಸಂಶೋಧನೆಗಳು ಪೂರ್ಣಗೊಂಡಿದ್ದರೂ, 1998 ರಲ್ಲಿ ಶ್ರೀ ಅಟಲ್ ಬಿಹಾರಿ ವಾಜಪೇಯಿಯವರು ತೋರಿಸಿದ ಧೈರ್ಯವನ್ನು ಅದುವರೆಗಿನ ಸರ್ಕಾರಗಳು ತೋರಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಆ ಯಶಸ್ವಿ ಪರೀಕ್ಷೆಯ ನಂತರ, ಭಾರತ ಮತ್ತು ಭಾರತೀಯರ ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸ ಹೆಚ್ಚಾಯಿತು. ಉರಿ ವೈಮಾನಿಕ ದಾಳಿ, ಬಾಲಕೋಟ್, ಡೋಕ್ಲಾಮ್, ಗಾಲ್ವಾನ್ ಹಾಗೂ ಜಮ್ಮು ಕಾಶ್ಮೀರದಲ್ಲಿ ಪಾಕ್ ಬೆಂಬಲಿತ ಭಯೋತ್ಪಾದನೆಗೆ ಸಮರ್ಥ ಪ್ರತಿರೋಧ – ಈ ಎಲ್ಲವನ್ನು ಗಮನಿಸಿದಾಗ 2014 ರಿಂದ ದೇಶದ ರಕ್ಷಣೆ ತಂತ್ರಗಾರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಭಾರತದ ನಡೆಯಲ್ಲಿ ಮೂಲಭೂತ ಬದಲಾವಣೆ ಇದೆ ಎಂಬುದು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗುತ್ತದೆ. ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಭಾರತೀಯ ಗಡಿಗಳಲ್ಲಿನ ಮೂಲಸೌಕರ್ಯಗಳ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಮತ್ತು ಈ ಹಿಂದೆ ಪಾಕಿಸ್ತಾನದಲ್ಲಿದ್ದು ಈಗ ಚೀನಾದ ವಶದಲ್ಲಿರುವ ಅಕ್ಸಾಯ್ ಚಿನ್ ಭಾಗಗಳ ಮೇಲೆ ನ್ಯಾಯಯುತವಾದ ಹಕ್ಕು ತನ್ನದೆಂದು ಸಮರ್ಥವಾಗಿ ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುತ್ತಿರುವುದು ಭಾರತದ ನಾಯಕತ್ವದ ದೃಢತೆ, ಧೈರ್ಯ ಮತ್ತು ದೂರದೃಷ್ಟಿಯ ಸಂಕೇತವಾಗಿದೆ. ಈ ಎಲ್ಲ ಸಂಗತಿಗಳು ಚೀನಾದ ಕೋಪಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗಿರಬಹುದು. ಹಾಗೆಯೇ, ಭಾರತದಲ್ಲಿನ ರಾಷ್ಟ್ರವಿರೋಧಿ ಶಕ್ತಿಗಳೂ ಈ ಬದಲಾವಣೆಗಳನ್ನು ಜೀರ್ಣಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಆಗದೇ ಚಡಪಡಿಸುತ್ತಿರುವುದು ಕೂಡ ಆಶ್ಚರ್ಯಕರ ಸಂಗತಿಯೇನಲ್ಲ.

1962 ರಲ್ಲಿ ಚೀನಾದೊಂದಿಗಿನ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಭಾರತೀಯ ಸೇನೆಯ ಅತುಲ್ಯ ಶೌರ್ಯ ಮತ್ತು ತ್ಯಾಗದ ಹೊರತಾಗಿಯೂ, ನಾವು ಸೋತೆವು. ಇದಕ್ಕೆ ಎರಡು ಮುಖ್ಯ ಕಾರಣಗಳಿವೆ. ಮೊದಲನೆಯದಾಗಿ, ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಭಾರತದ ಉನ್ನತ ನಾಯಕತ್ವದಲ್ಲಿದ್ದ ದೂರದೃಷ್ಟಿಯ ಕೊರತೆ ಮತ್ತು ಎರಡನೆಯದು ಯುದ್ಧಕ್ಕೆ ಯಾವುದೇ ಸಿದ್ಧತೆ ಇರದಿದ್ದುದು. `ಹಿಂದೀ ಚೀನೀ ಭಾಯಿ ಭಾಯಿ’ ಎನ್ನುತ್ತಾ, ಚೀನಾವನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣ ನಂಬಿ, ಅದರೊಂದಿಗೆ ಸ್ನೇಹ ಬೆಳೆಸುವುದು ನಮಗೆ ಅಪಾಯಕಾರಿಯಾಗಿ ಪರಿಣಮಿಸುತ್ತದೆ ಎಂದು ಚೀನಾದ ವಿಸ್ತರಣಾವಾದಿ ಸ್ವಭಾವದ ಅರಿವಿದ್ದ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸ್ವಯಂಸೇವಕ ಸಂಘದ ಸರಸಂಘಚಾಲಕರಾಗಿದ್ದ ಶ್ರೀ ಗುರೂಜಿ ಗೋಳ್ವಲ್ಕರ್ ಮತ್ತು ಇತರ ಅನೇಕ ನಾಯಕರು ಎಚ್ಚರಿಸಿದ್ದರು. ಚೀನಾ ನಮ್ಮನ್ನು ಮೋಸಗೊಳಿಸಬಹುದು ಎಂಬುದು ಅವರ ಆತಂಕವಾಗಿತ್ತು. ಆ ಎಚ್ಚರಿಕೆಯನ್ನು ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸಿ ಯಾವುದೇ ಯುದ್ಧಸಿದ್ಧತೆಗಳನ್ನು ಮಾಡದಿದ್ದುದು ಹಾಗೂ ಚೀನಾ ನಮ್ಮ ಮಿತ್ರನೆಂದು ಕುರುಡಾಗಿ ನಂಬಿದ್ದರ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ, 1962 ರ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ನಾವು ಮುಜುಗರಪಡುವಂತಹ ಸೋಲಾಯಿತು.

ಈ ಘಟನೆಯ ನಂತರ ಭಾರತೀಯ ಸೇನೆಯನ್ನು ಸಜ್ಜುಗೊಳಿಸುವ ಕೆಲಸ ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು. ಆದರೆ ಸೈನ್ಯದ ಬಲವೊಂದೇ ಸಾಕಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ರಾಜಕೀಯ ನಾಯಕತ್ವದ ಪ್ರಬುದ್ಧತೆ ಮತ್ತು ದೃಢ ನಿಶ್ಚಯ ಕೂಡಾ ಅತ್ಯಗತ್ಯ. 2013 ರ ಡಿಸೆಂಬರ್ 6 ರಂದು ಅಂದಿನ ರಕ್ಷಣಾ ಸಚಿವ ಶ್ರೀ ಎ ಕೆ ಆಂಟನಿ ಸದನದಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಿದ ವೀಡಿಯೊವೊಂದು ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಹೊರಬಿದ್ದಿದೆ. ಅದರಲ್ಲಿ ಅವರು, “ಭಾರತಕ್ಕಿಂತ ಮೂಲಸೌಕರ್ಯ ನಿರ್ಮಾಣದಲ್ಲಿ ಚೀನಾ ಉತ್ತಮವಾಗಿದೆ. ಅವರ ಕೆಲಸದ ಗುಣಮಟ್ಟ ಕೂಡಾ ಭಾರತಕ್ಕಿಂತ ಉತ್ತಮವಾಗಿದೆ. ನಾವು ಅವರನ್ನು ಹಿಂಬಾಲಿಸುತ್ತಿದ್ದೇವೆ ಅಷ್ಟೇ. ಗಡಿಯನ್ನು ಅಭಿವೃದ್ಧಿಪಡಿಸುವುದು ಉತ್ತಮ ರಕ್ಷಣಾ ತಂತ್ರಗಾರಿಕೆಯಲ್ಲ ಎಂಬುದು ಹಲವು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಸ್ವತಂತ್ರ ಭಾರತದ ನೀತಿಯಾಗಿತ್ತು. ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಹೊಂದಿದ ಗಡಿಗಳಿಗಿಂತ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯಾಗದ ಗಡಿಗಳು ಸುರಕ್ಷಿತ ಎಂಬ ಭಾವನೆಯಿಂದ ಅನೇಕ ವರ್ಷಗಳಿಂದ ನಾವು ಗಡಿಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ರಸ್ತೆ ಅಥವಾ ವಾಯುನೆಲೆಗಳನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಿಲ್ಲ. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಚೀನಾ ತನ್ನ ಗಡಿಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಮೂಲಸೌಕರ್ಯಗಳನ್ನು ಅಭಿವೃದ್ಧಿಪಡಿಸುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು. ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ, ಅವರು ಈ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಈಗ ನಮ್ಮನ್ನು ಮೀರಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಗಡಿಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಸೈನ್ಯದ ಸಾಮಥ್ರ್ಯ ಮತ್ತು ಮೂಲಸೌಕರ್ಯದ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಅವರು ನಮಗಿಂತ ಮುಂದಿದ್ದಾರೆ. ನಾನು ಇದನ್ನು ಒಪ್ಪುತ್ತೇನೆ. ಇದು ಐತಿಹಾಸಿಕ ಸತ್ಯ.”

ಸ್ವತಂತ್ರಭಾರತದ ಪ್ರಾರಂಭದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿಯೇ ನಮ್ಮ ವಿದೇಶಾಂಗ ನೀತಿ, ರಕ್ಷಣಾ ನೀತಿ ಮತ್ತು ಆರ್ಥಿಕ ನೀತಿಗಳು ತಪ್ಪುದಾರಿಯನ್ನು ಹಿಡಿದವು. ರಕ್ಷಣಾ ನೀತಿ ತಪ್ಪಿದ್ದರ ಉದಾಹರಣೆಯೇ ಮೆಲೆ ಹೇಳಿದ ವಿದ್ಯಮಾನ. ಆರ್ಥಿಕ ನೀತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳುವುದಾದರೆ, ಗ್ರಾಮಾಧಾರಿತ ಮತ್ತು ವಿಕೇಂದ್ರೀಕೃತ ಆರ್ಥಿಕತೆಗೆ ಒತ್ತು ನೀಡುವ ಬದಲು, ಮಹಾನಗರಕೇಂದ್ರಿತವಾದ ಆರ್ಥಿಕತೆಗೆ ಒತ್ತು ನೀಡಿದ್ದರ ಪರಿಣಾಮ, ನಮ್ಮ ಜನಜೀವನ ಮಹಾನಗರಗಳ ಸುತ್ತಲೇ ಗಿರಕಿ ಹೊಡೆಯುವಂತಾಗಿದೆ. ಹಾಗಾಗಿಯೇ, ಭಾರತದ ಶೇಕಡಾ 70 ರಷ್ಟು ಜನರು ವಾಸಿಸುವ ಹಳ್ಳಿಗಳು ಇಂದಿಗೂ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯಾಗದೇ ಉಳಿದಿವೆ. ಉತ್ತಮ ಶಿಕ್ಷಣ, ಆರೋಗ್ಯ ಸೌಲಭ್ಯ ಮತ್ತು ಉದ್ಯೋಗಕ್ಕಾಗಿ ಜನರು ತಮ್ಮ ಗ್ರಾಮಗಳನ್ನು ತೊರೆದು ದೂರದ ನಗರಗಳಿಗೆ ವಲಸೆ ಹೋಗುವ ಅನಿವಾರ್ಯತೆಯುಂಟಾಗಿದೆ. ಸ್ವತಂತ್ರ ಭಾರತದ ಅರ್ಥಿಕ ನೀತಿಗಳು ಕೃಷಿ ಮತ್ತು ಕೃಷಿಕನನ್ನು ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸಿವೆ. ಈ ನೀತಿಗಳ ಫಲಿತಾಂಶವನ್ನು ಕೊರೋನಾ ಸಾಂಕ್ರಾಮಿಕದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿದೆ. ಉದ್ಯೋಗಕ್ಕಾಗಿ ಇತರ ರಾಜ್ಯಗಳಿಗೆ ವಲಸೆ ಹೋದ ಲಕ್ಷಾಂತರ ಕಾರ್ಮಿಕರು ತಾವು ಕೆಲಸ ಮಾಡುವ ನಗರದಲ್ಲಿ ಪರಕೀಯರಾಗಿದ್ದೇವೆ ಎಂಬ ಭಾವನೆಯಿಂದಾಗಿ ತಮ್ಮ ಹಳ್ಳಿಯ ಕಡೆಗೆ ತೆರಳಿದ್ದನ್ನು ನಾವು ನೋಡಿದ್ದೇವೆ. ನಗರೀಕರಣದಿಂದಾಗಿ ಜನರು ತಮ್ಮ ಭೂಮಿ, ತಮ್ಮ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯಿಂದ ದೂರವಾದರು. ಇಂದಿಗೂ ಕೂಡ, ಕೃಷಿ ಮತ್ತು ಕೃಷಿ ಉತ್ಪನ್ನಗಳ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಧಿಕ ಪ್ರಮಾಣದ ಉದ್ಯೋಗಸೃಷ್ಟಿಯ ಸಾಧ್ಯತೆಯಿದೆ. ಆತ್ಮನಿರ್ಭರ ಭಾರತ ಅಭಿಯಾನದ ಮೂಲಕ ಇದರ ಬಗ್ಗೆ ಒಂದಷ್ಟು ಪ್ರಯತ್ನಗಳು ನಡೆಯುತ್ತಿವೆ.

ವಿದೇಶಾಂಗ ನೀತಿಯನ್ನು ನೋಡುವುದಾದರೆ, ಅಲಿಪ್ತ ನೀತಿಯೇ ನಮ್ಮ ವಿದೇಶಾಂಗ ನೀತಿ ಎಂಬಂತೆ ಆಗಾಗ ಚರ್ಚೆ ನಡೆಯುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ಜಾಗತಿಕ ಸನ್ನಿವೇಶದಲ್ಲಿ, ಭಾರತವು ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಪ್ರಭಾವಿ ರಾಷ್ಟ್ರವಾಗುವವರೆಗೆ, ಅಲಿಪ್ತ ನೀತಿ ಒಂದು ಕಾರ್ಯತಂತ್ರವಾಗಿರಲು ಅಡ್ಡಿಯಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಇದು ನಮ್ಮ ವಿದೇಶಾಂಗ ನೀತಿಯ ಶಾಶ್ವತ ಆಧಾರವಾಗಿರಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ! ಏಕೆಂದರೆ, ಅಲಿಪ್ತ ನೀತಿಗೆ ಮೂಲವಾದ ಎರಡು ಸೂಪರ್ ಪವರ್ ದೇಶಗಳು ನಮಗೆ ಹೋಲಿಸಿದರೆ ತುಂಬಾ ಹೊಸ ದೇಶಗಳು. ಆ ದೇಶಗಳ ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕ ಹಿನ್ನೆಲೆ, ಅವರ ವೈಯಕ್ತಿಕ-ಸಾಮಾಜಿಕ ಜೀವನಾನುಭವಗಳು ಇನ್ನೂ ಪಕ್ವಗೊಂಡಿಲ್ಲ. ಅವನ್ನು ಭಾರತದ ಪರಿಪಕ್ವವಾದ, ಪರಿಪೂರ್ಣ ಜೀವನದೃಷ್ಟಿ ಹೊಂದಿದ ರಾಷ್ಟ್ರ, ಸಮಾಜ ಮತ್ತು ಜೀವನಾದರ್ಶಗಳಿಗೆ ಹೋಲಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮ ನೀತಿಯನ್ನು ಅವುಗಳ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ನಿರ್ಧರಿಸುವ ಕಲ್ಪನೆಯೇ ಗುಲಾಮೀ ಮನಃಸ್ಥಿತಿಯ ಸಂಕೇತವಾಗಿದೆ. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅಮೆರಿಕ ಮತ್ತು ರಷ್ಯಾ ದೇಶಗಳು ಶಕ್ತಿಕೇಂದ್ರಗಳಾಗಿದ್ದವು. ಅವರ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಜೀವನವು 500 ವರ್ಷಗಳನ್ನು ಕೂಡ ದಾಟಿಲ್ಲ. ಅವರ ಸಿದ್ಧಾಂತಕ್ಕೆ 100 ವರ್ಷಗಳೂ ಕೂಡ ತುಂಬಿಲ್ಲ. ಮತ್ತೊಂದೆಡೆ, ಭಾರತದ ಇತಿಹಾಸ, ರಾಷ್ಟ್ರಜೀವನವು ಕನಿಷ್ಠ 10 ಸಾವಿರ ವರ್ಷಗಳಷ್ಟು ಹಳೆಯದು.

ಅಧ್ಯಾತ್ಮಾಧರಿತವಾದ ಭಾರತೀಯ ಜೀವನದೃಷ್ಟಿಯು ಪರಿಪೂರ್ಣ ಮತ್ತು ವೈಶ್ವಿಕವಾದದ್ದು. ಆದ್ದರಿಂದಲೇ, ಬಲಿಷ್ಠ ರಾಷ್ಟ್ರವಾಗಿದ್ದ ಕಾಲದಲ್ಲಿಯೂ ಭಾರತ ಇತರ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳೊಂದಿಗೆ ಯುದ್ಧಕ್ಕಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ. ವ್ಯಾಪಾರಕ್ಕಾಗಿ ವಿಶ್ವದ ದೂರದ ಮೂಲೆಗಳಿಗೆ ಹೋದರೂ, ಭಾರತವು ಅಲ್ಲಿ ವಸಾಹತುಗಳನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಲಿಲ್ಲ, ಶೋಷಣೆ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ, ಲೂಟಿ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ, ಮತಾಂತರಗೊಳಿಸಲಿಲ್ಲ ಅಥವಾ ಗುಲಾಮರನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮ ಜನರು ಅಲ್ಲಿನ ಜನರನ್ನು ಶ್ರೀಮಂತಗೊಳಿಸಿದ್ದಾರೆ, ಸುಸಂಸ್ಕøತರನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಅವರ ಸಾಮಾಜಿಕ ಮತ್ತು ಆರ್ಥಿಕ ಸ್ಥಿತಿಗತಿಗಳು ಉತ್ತಮಗೊಳ್ಳುವಂತೆ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಒಳಗೊಳ್ಳುವ ಈ ವಿಶ್ವದೃಷ್ಟಿಯೇ ಭಾರತದ ಹೆಗ್ಗುರುತು. ಸಹಜವಾಗಿ, ಈ ವಿಶ್ವದೃಷ್ಟಿಯೇ ನಮ್ಮ ವಿದೇಶಾಂಗ ನೀತಿಯ ಆಧಾರವಾಗಿರಬೇಕಿತ್ತು. ಆದರೆ ಭಾರತದ ಮೊದಲ ಪ್ರಧಾನಮಂತ್ರಿಯ ಮೇಲೆ ಕಮ್ಯುನಿಸಮ್ಮಿನ ಪ್ರಭಾವ ಗಾಢವಾಗಿತ್ತು. ಆಧುನಿಕತೆಯ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಈ ಭಾರತೀಯ ಜೀವನದೃಷ್ಟಿಯನ್ನು ಕಡೆಗಣಿಸಲಾಯಿತು. ಅನಂತರದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ಸಿನ ಮೇಲೆ ಕಮ್ಯುನಿಸ್ಟರ ಪ್ರಭಾವ ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚಾಗಿದ್ದರ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ, ಆಧುನಿಕ ಭಾರತವು ತನ್ನತನದಿಂದ, ಅಂದರೆ ನಿಜವಾದ ಭಾರತದಿಂದ ದೂರವಾಗುತ್ತಾ ಹೋಯಿತು. ಭಾರತದ ಗುರುತು ಭಾರತೀಯ ಜೀವನದೃಷ್ಟಿಯೆಂಬುದು ಹೋಗಿ, ಪ್ರಗತಿಪರ, ಉದಾರವಾದಿ ಚಿಂತನೆಗಳೇ ನಮ್ಮ ಗುರುತು ಎನ್ನುವಂತಾಯಿತು. ಆದರೆ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಗುಪ್ತವಾಹಿನಿಯಂತೆ ಹರಿಯುತ್ತಿದ್ದ ಸಾಮಾಜಿಕ ಮತ್ತು ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಜಾಗೃತಿಯ ಪ್ರಭಾವದಿಂದಾಗಿ, 2014 ರ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಅಲ್ಲದ ಪಕ್ಷವೊಂದು ಸ್ವತಂತ್ರಭಾರತದಲ್ಲಿ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಸಂಪೂರ್ಣ ಬಹುಮತವನ್ನು ಪಡೆದು ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ಬಂದಿತು. ಭಾರತದ ಪ್ರಾಚೀನ ಪರಂಪರೆಯನ್ನು ಇಂದಿನ ಕಾಲಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಅನ್ವಯಿಸಿ, ರಾಷ್ಟ್ರದ ಪುನರುಜ್ಜೀವನ ಮಾಡಲು ಕಟಿಬದ್ಧರಾದ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳ ವಿಜಯ ಇದು ಎನ್ನಬಹುದು. ಇದು, ಪ್ರಗತಿಪರ ಚಿಂತನೆಯ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ವಸಾಹತುಷಾಹಿ ಚಿಂತನೆಗಳನ್ನು ನಮ್ಮ ಮೇಲೆ ಹೇರುವುದನ್ನು ರಾಷ್ಟ್ರ ತಿರಸ್ಕರಿಸಿದ್ದರ ಸಂಕೇತವೂ ಹೌದು. 2019 ರಲ್ಲೂ ಇನ್ನೂ ಹೆಚ್ಚಿನ ಜನಬೆಂಬಲದೊಂದಿಗೆ ಅದೇ ವಿದ್ಯಮಾನವು ಪುನರಾವರ್ತನೆಯಾಯಿತು.

2014 ರ ಮೇ 16 ರಂದು ಲೋಕಸಭಾ ಚುನಾವಣೆಯ ಫಲಿತಾಂಶ ಘೋಷಣೆಯಾದ ಬಳಿಕ ನರೇಂದ್ರ ಮೋದಿಯವರ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ ಎನ್ ಡಿ ಎ ಸರ್ಕಾರ ರಚನೆಯಾಯಿತು. ಮೇ 18 ರಂದು `ಸಂಡೇ ಗಾರ್ಡಿಯನ್’ ತನ್ನ ಸಂಪಾದಕೀಯದಲ್ಲಿ ಹೀಗೆ ಬರೆಯಿತು, “ಇಂದು, 18 ಮೇ 2014, ಬ್ರಿಟನ್ ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಭಾರತವನ್ನು ತೊರೆದ ದಿನ ಎಂದು ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲಿ ದಾಖಲಿಸಬಹುದು. ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ನರೇಂದ್ರ ಮೋದಿಯವರ ಗೆಲುವು ಸುದೀರ್ಘಯುಗದ ಅಂತ್ಯವನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ಇದುವರೆಗಿನ ಸರ್ಕಾರಗಳ ನಾಯಕತ್ವ ಮತ್ತು ಕಾರ್ಯವೈಖರಿ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಆಡಳಿತಕ್ಕಿಂತ ಬಹಳ ಭಿನ್ನವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಪಕ್ಷದ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಭಾರತದ ಆಡಳಿತವೆಂಬುದು ಒಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ರಾಜ್ಯದ ಮುಂದುವರಿಕೆಯೇ ಆಗಿತ್ತು.”

ಅದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಶ್ರೀ ಶಿವ ವಿಶ್ವನಾಥನ್ ಎಂಬುವವರ ಒಂದು ಲೇಖನವೂ ಪ್ರಕಟವಾಯಿತು. ಈ ಲೇಖನದಲ್ಲಿ ಲೇಖಕರು ಒಂದು ಪ್ರಮುಖ ತಪೆÇ್ಪಪ್ಪಿಗೆಯನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಲೇಖನದ ಶೀರ್ಷಿಕೆ ಹೀಗಿತ್ತು – “ಮೋದಿ ನನ್ನಂತಹ `ಉದಾರವಾದಿಗಳನ್ನು’ ಹೇಗೆ ಸೋಲಿಸಿದರು”. ಶಿವ ವಿಶ್ವನಾಥನ್ ಬರೆಯುತ್ತಾರೆ – “ಸೆಕ್ಯುಲರಿಸಂ ಸಿದ್ಧಾಂತವು ಮಧ್ಯಮವರ್ಗದ ಜನರಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ನಂಬಿಕೆಗಳು, ಆಚರಣೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಕೀಳರಿಮೆ ಅನುಭವಿಸುವಂತಹ ವಾತಾವರಣವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಸೆಕ್ಯುಲರಿಸಂ ಎಂಬುದು ಒಂದು ಮೇಲ್ವರ್ಗದ, ಪ್ರಗತಿಯ ಸಂಕೇತದಂತೆ ಬಿಂಬಿತವಾದ್ದರಿಂದ ಮಧ್ಯಮವರ್ಗದ ಜನರಿಗೆ ಇದು ತಮ್ಮದು ಎಂದು ಯಾವತ್ತೂ ಅನ್ನಿಸಲೇ ಇಲ್ಲ. ಮೇ 17 ರಂದು ನರೇಂದ್ರ ಮೋದಿಯವರು ಕಾಶಿಗೆ ಭೇಟಿ ನೀಡಿದರು. ಕಾಶಿ ವಿಶ್ವನಾಥ ದೇವಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಪೂಜೆಯಲ್ಲಿ ಪಾಲ್ಗೊಂಡರು. ಬಳಿಕ ದಶಾಶ್ವಮೇಧ ಘಾಟ್‍ನಲ್ಲಿ ಗಂಗಾ ಆರತಿ ನಡೆಸಲಾಯಿತು. ಕಾಶಿಯ ಪ್ರಾಚೀನ ಪರಂಪರೆಯಾದ ಗಂಗಾ ಆರತಿಗೆ ಒಂದು ವಿಶ್ವಮಾನ್ಯತೆ ನೀಡಿದ ಘಟನೆ ಇದು. ಇವೆಲ್ಲ ದೂರದರ್ಶನದಲ್ಲಿ ಪ್ರಸಾರವಾದಾಗ, ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಚರ್ಚೆ-ವಿವರಣೆ ಇಲ್ಲದೇ ಸಂಪೂರ್ಣ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವನ್ನು ಯಥಾವತ್ ತೋರಿಸಿ ಎಂಬ ಬೇಡಿಕೆ ಸಾರ್ವಜನಿಕರಿಂದ ಬಂತು! ಇಂತಹ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಆಚರಣೆಯನ್ನು ಬಹಿರಂಗವಾಗಿ ದೂರದರ್ಶನದಲ್ಲಿ ತೋರಿಸಿದ್ದು ಅದೇ ಮೊದಲು ಎಂಬುದು ಹಲವರ ಆಶ್ಚರ್ಯಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗಿತ್ತು. ಮೋದಿಯ ಉಪಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ `ನಮ್ಮ ಧರ್ಮದ ಬಗ್ಗೆ ನಾವು ನಾಚಿಕೆಪಡುವ ಅಗತ್ಯವಿಲ್ಲ’ ಎಂಬ ಸ್ಪಷ್ಟ ಸಂದೇಶವು ರವಾನೆಯಾಗಿತ್ತು. ಇಂತಹದ್ದು ಮೊದಲೆಂದೂ ನಡೆದಿರಲಿಲ್ಲ. ಮೊದಲಿಗೆ ಇದು ನನಗೆ ಕಿರಿಕಿರಿಯೆನಿಸಿದರೂ, ನಂತರ ಇದು ನನ್ನನ್ನು ಯೋಚನೆಗೆ ಹಚ್ಚಿತು. ನನ್ನ ಸಹೋದ್ಯೋಗಿಯೊಬ್ಬರು ಹೀಗೆ ಹೇಳಿದರು, “ನೀವು, ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಮಾತನಾಡುವ ಸೆಕ್ಯುಲರಿಸ್ಟರು, ಯಾವುದು ಸಹಜವಾಗಿ ಸಾವಿರಾರು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ನಡೆದುಬಂದಿತ್ತೋ, ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಬಹುಸಂಖ್ಯಾತರು ನಾಚಿಕೆಪಡುವಂತಹ ವಾತಾವರಣ ಸೃಷ್ಟಿ ಮಾಡಿದ್ದಿರಿ. ಈ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ಕಹಿ ಮತ್ತು ಆಘಾತಕಾರಿಯಾದರೂ, ನನ್ನಂತಹ ಉದಾರವಾದಿಗಳು ಎಷ್ಟು ದೊಡ್ಡ ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದ್ದೆವೆಂದು ನನಗೆ ಅರಿವಾಯಿತು.”

PM Modi at Dashashwamedha Ghat in 2019

ಇದು ಹೊಸ ಭಾರತವಾಗಿದ್ದು, ಭಾರತದ ಈ ಪುನರುತ್ಥಾನವು ಈಗಾಗಲೇ ಎಲ್ಲಾ ಭಾರತೀಯರ ಅನುಭವಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತಿದೆ. ಹಾಗೆ ನೋಡಿದರೆ, ಇದು ನಿಜಕ್ಕೂ ಹೊಸದೇನಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅದನ್ನು ಆಧುನಿಕ ಭಾರತದ ಚಿಂತಕರು ಗುರುತಿಸಲಿಲ್ಲ ಅಥವಾ ಅದನ್ನು ಪ್ರಯತ್ನಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ದಮನಿಸಲಾಯಿತು. ಸ್ವಾವಲಂಬೀ ಮತ್ತು ಸಂಘಟಿತ ಸಮಾಜದ ಶಕ್ತಿಯಲ್ಲಿ ನಂಬಿಕೆಯಿರುವ, ನಮ್ಮದೇ ಆದ ನೈಜ ಭಾರತವು ಸುಳ್ಳು ಪ್ರಚಾರದ ಅಬ್ಬರದಲ್ಲಿ ಮಸುಕಾಗಿ ಹೋಗಿತ್ತು. “ವಸುಧೈವ ಕುಟುಂಬಕಂ” ಮತ್ತು “ಸರ್ವೇಪಿ ಸುಖಿನಃ ಸಂತು” ಎಂಬುದು ನಮ್ಮ ಸಂಸ್ಕøತಿಯ ತಳಹದಿಯಾಗಿರುವುದರಿಂದ, ಭಾರತದ ಅಸ್ಮಿತೆಯ ಈ ಪುನರುತ್ಥಾನ ಮತ್ತು ಆತ್ಮನಿರ್ಭರತೆಯ ಘೋಷಣೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಯಾರೂ ಭಯಗೊಳ್ಳಬೇಕಾದ ಅಗತ್ಯವಿಲ್ಲ. ಬದಲಾಗಿ, ಪ್ರಪಂಚದ ಎಲ್ಲರೂ ಈ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಲ್ಲಿ ಭಾಗಿಯಾಗಲು ಇದು ಒಂದು ಆಹ್ವಾನವೆಂದೇ ಭಾವಿಸಬಹುದು. ಏಕೆಂದರೆ ಈಗ ಉದಯವಾಗುತ್ತಿರುವ ಹೊಸ ಭಾರತವೆಂಬುದು ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಒಳಗೊಳ್ಳುವ, ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಒಳಿತನ್ನು ಬಯಸುವ ಅದೇ ಪ್ರಾಚೀನ ಭಾರತವೇ ಹೊರತು ಬೇರೇನಲ್ಲ.

ಕೊರೋನಾ ಸಾಂಕ್ರಾಮಿಕದ ವಿರುದ್ಧ ಇಡೀ ದೇಶವು ಹೋರಾಡುತ್ತಿರುವ ಈ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ವಿಸ್ತರಣಾವಾದಿ ಧೋರಣೆಯ ಚೀನಾ ಒಡ್ಡಿರುವ ಸವಾಲನ್ನು ಎದುರಿಸಲು, ಇಡೀ ಭಾರತೀಯ ಸಮಾಜವು ಒಟ್ಟಾಗಿ ತನ್ನ ಏಕತೆಯನ್ನು ತೋರಿಸಬೇಕಾಗಿದೆ. ಇದುವರೆಗೂ ಇದನ್ನು ನಾವು ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿ ಮಾಡಿದ್ದೇವೆ. ಸೈನ್ಯದ ಶಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಸರ್ಕಾರದ ನಿರ್ಣಯ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಸಾಮಥ್ರ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ವಿಶ್ವಾಸವಿರಿಸಿ ಒಂದಾಗಿ ನಿಲ್ಲುವ ಪ್ರಬುದ್ಧತೆಯನ್ನು ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷಗಳು ಮತ್ತು ಜನರು ಪ್ರದರ್ಶಿಸುವುದು ಅತ್ಯಂತ ಅಗತ್ಯ. ರಾಜಕೀಯ ಲಾಭ-ನಷ್ಟಗಳ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ ಹಾಕಲು ಅಥವಾ ಪರಸ್ಪರ ಸೋಲು-ಗೆಲುವುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಂತಿಸುವ ಸಮಯ ಇದಲ್ಲ.

ಡಾ. ಮನಮೋಹನ್ ವೈದ್ಯ
ಸಹ ಸರಕಾರ್ಯವಾಹ
ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸ್ವಯಂಸೇವಕ ಸಂಘ

ಶ್ರೀ ಎಸ್ ಉಮೇಶ್ ರಚಿಸಿರುವ ‘ತಾಷ್ಕೆಂಟ್ ಡೈರಿ’ ಲೋಕಾರ್ಪಣೆಗೊಳ್ಳಲು ಸಿದ್ಧ.

ಮೈಸೂರಿನ ಲೇಖಕ ಎಸ್. ಉಮೇಶ್‍ರವರು ರಚಿಸಿರುವ ಶ್ರೀ ಲಾಲ್ ಬಹದ್ದೂರ್ ಶಾಸ್ತ್ರೀಜಿಯವರ ಕುರಿತ ಪುಸ್ತಕ `ತಾಷ್ಕೆಂಟ್ ಡೈರಿ’ ಈ ವಾರ ಮೈಸೂರಿನಲ್ಲಿ ಬಿಡುಗಡೆಗೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆ. ಖ್ಯಾತ ಭಾಷಾತಜ್ಞರೂ ಹಿರಿಯರೂ ಆದ ಡಾ. ಪ್ರಧಾನ್ ಗುರುದತ್ತರವರ ಉಪಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ನಾಡಿನ ಹಿರಿಯ ಕಾದಂಬರಿಕಾರರೂ ಸರಸ್ವತಿ ಸಮ್ಮಾನ್ ಪುರಸ್ಕೃತರೂ ಆದ ಡಾ.ಎಸ್.ಎಲ್. ಭೈರಪ್ಪನವರಿಗೆ ಮೊದಲ ಪ್ರತಿಯನ್ನು ಸಮರ್ಪಣೆ ಮಾಡುವ ಮೂಲಕ ಪುಸ್ತಕ ಜುಲೈ 17, ಶುಕ್ರವಾರದಂದು ಲೋಕಾರ್ಪಣೆಗೊಳ್ಳಲಿದೆ.

‘ತಾಷ್ಕೆಂಟ್ ಡೈರಿ’ ಭಾರತದ ಎರಡನೇ ಪ್ರಧಾನಿ ಶ್ರೀ ಲಾಲ್ ಬಹದ್ದೂರ್ ಶಾಸ್ತ್ರಿಯವರ ಕುರಿತ ಅಪರೂಪದ ಪುಸ್ತಕ. ಈ ಪುಸ್ತಕ ಒಂದು ಸಾಮಾನ್ಯ ಕುಟುಂಬದಿಂದ ಬಂದು ದೇಶದ ಅತ್ಯುನ್ನತ ಪದವಿಯನ್ನು ಅಲಂಕರಿಸಿದ ಮಹಾನ್ ವ್ಯಕ್ತಿಯೊಬ್ಬರ ಜೀವನ ಕಥನ. ವ್ಯಕ್ತಿಯೊಬ್ಬ ತನ್ನ ಆದರ್ಶ ಮತ್ತು ಉದಾತ್ತ ಚಿಂತನೆಗಳನ್ನು ಮುಂದಿನ ಪೀಳಿಗೆಗೆ ಹೇಗೆ ಕೊಂಡೊಯ್ಯಬಲ್ಲ ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಜ್ವಲಂತ ನಿದರ್ಶನ.

ಇಲ್ಲಿ ಶಾಸ್ತ್ರೀಜಿಯವರ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಬದುಕಿನ ಹತ್ತಾರು ಮನಕಲಕುವ ಘಟನೆಗಳಿವೆ. ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿಯಾಗಿ ಅವರು ದೇಶವನ್ನು ಮುನ್ನಡೆಸಿದ ವರ್ಣನೆಯಿದೆ. 1965ರಲ್ಲಿ ಭಾರತ-ಪಾಕೀಸ್ತಾನದ ನಡುವೆ ನಡೆದ ಭಯಾನಕ ಯುದ್ಧದ ಕಥನವಿದೆ. ಯುದ್ಧದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಶಾಸ್ತ್ರೀಜಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡ ದಿಟ್ಟ ನಿರ್ಧಾರಗಳ ವಿವರಣೆ ಇದೆ.

ಶಾಂತಿದೂತನಂತೆ ತಾಷ್ಕೆಂಟಿಗೆ ತೆರಳಿ ಹೆಣವಾಗಿ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಮರಳಿದ ಕಣ್ಣೀರ ಕಥೆಯಿದೆ. ಆ ನಂತರ ಆಸ್ಫೋಟಗೊಂಡ ಭಾರತೀಯರ ಆಕ್ರೋಷದ ವಿವರಣೆ ಇದೆ. ಅವರ ಸಾವಿನ ಕುರಿತ ಸತ್ಯಾನ್ವೇಷಣೆ ಇದೆ. ಅವರ ಸಾವಿನ ಸುತ್ತ ಹೆಣೆದುಕೊಂಡ ಅನುಮಾನದ ಸಂಪೂರ್ಣ ವಿಶ್ಲೇಷಣೆಯಿದೆ. ಜಗತ್ತಿನ ಬಹುದೊಡ್ಡ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವ ಹೊಂದಿರುವ ಭಾರತದ ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿ ದೂರದ ದೇಶಕ್ಕೆ ಹೋದಾಗ ಅಲ್ಲಿ ಅವರಿಗೆ ಕನಿಷ್ಟ ಸೌಕರ್ಯಗಳಾಗಲಿ ಕನಿಷ್ಟ ಭದ್ರತೆಯನ್ನಾಗಲಿ ನೀಡದೆ ಬೇಜವಾಬ್ದಾರಿತನ ಮೆರೆದ ಭಾರತ ಸರ್ಕಾರ ಮತ್ತು ಅಲ್ಲಿನ ಮಂತ್ರ್ರಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಆಕ್ರೋಶವಿದೆ.

ಸ್ವಾರ್ಥ, ದುರಾಸೆ ಮತ್ತು ಅಧಿಕಾರ ದಾಹದಿಂದ ದೇಶದ ಹಿತಾಸಕ್ತಿಯನ್ನೆ ಬಲಿಕೊಟ್ಟ ನಮ್ಮ ನಾಯಕರ ಅಸಲಿ ಮುಖ ಅನಾವರಣಗೊಂಡಿದೆ. ಭಾರತ ಸರ್ಕಾರದ ದಾಖಲೆಗಳು, ಸಂಸತ್ತಿನ ನಡೆವಳಿಗಳು, ಶಾಸ್ತ್ರೀಜಿಯವರೊಂದಿಗೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದ್ದ ಅನೇಕ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಬರೆದಿದ್ದ ಪುಸ್ತಕಗಳು,
ಸಿ.ಐ.ಎ ಮತ್ತು ಕೆ.ಜಿ.ಬಿ ಆರ್ಕೈವ್‍ಗಳು ಹೀಗೆ ಇವೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಕ್ರೋಡೀಕರಿಸಿ ಪ್ರಕಟಗೊಂಡಿರುವ ಅಮೂಲ್ಯ ಕೃತಿ ‘ತಾಷ್ಕೆಂಟ್ ಡೈರಿ’.

ಒಟ್ಟಾರೆ ಕನ್ನಡದ ಓದುಗರಿಗೆ ಇದೊಂದು ಅಪರೂಪದ ಅನುಭವ ನೀಡುವುದರಲ್ಲಿ
ಅನುಮಾನವಿಲ್ಲ.

‘ತಾಷ್ಕೆಂಟ್ ಡೈರಿ’
ಲೇಖಕರು: ಶ್ರೀ ಎಸ್ ಉಮೇಶ್
ಪ್ರಕಾಶಕರು: ಧಾತ್ರಿ, ಮೈಸೂರು
ಪುಟಗಳು : ೨೪೦
ಬೆಲೆ: ೧೭೦/-
https://www.dhatripublication.com ನಲ್ಲಿ ಪ್ರಿ ಆರ್ಡರ್ ಮಾಡಬಹುದಾಗಿದೆ.

Tashkent Diary:
The book is about Sri Lal Bahdur Shastri the second Prime Minister of India. He was the man who came from a humble section of the society and rose to the highest position of the country. Shastri was the creator the timeless slogan “Jai Javan Jai Kisan”.

A rear book in kannada language on Sri Lal Bhadur Shastriji is getting released this week in Mysuru. The maiden copy of the book will be delivered to well-known novelist and Saraswati Samman awarded novelist Dr. S L. Bhyrappa.

The book caries the great stories of political and personal life of Shastriji. The readers will take home the unique and thrilling narration of 1965 war with Pakistan. The book also throws light on his death in Tashkent followed by various theories around it. This is going to be an exciting read for all the readers.

Title : Tashkent Diary
Author : S Umesh
Language : Kannada
Publisher: Dhatri Publications, Mysore
No of Pages: 240
Price: Rs 170
Website to visit for Pre-order: https://www.dhatripublication.com

New Delhi. Shri Jagdevram Uraonji, President, Akhil Bharatiya Vanvasi Kalyan Ashram passed away today at 3.00 p.m due to massive Cardiac Arrest at Kalyan Ashram Head Quarters in Jashpur Nagar. He was 72 years. He hails from Uraon village named Komado 3 k.m away from Ashram’s headquarters. He is survived by 3 brothers and 2 sisters.

Shri Jagdevram Uraonji

Jagdevramji was suffering by kidney and heart related problems for last couple of years. Shri Jagdevramji was heading the organisation since 1995 following the demise of its founder President Vanyogi Balasahab Deshpande.

He joined in Kalyan Ashram in 1968 as a Teacher in the school run by Ashram at Jashpur. He accompanied Deshpande ji during his nationwide tour in the eighties when Kalyan Ashram was extended its network all over India. He was vice President of Kalyan Ashram for many years and later he was elevated to the post of working president in 1993 during National Conference at Cuttack.

He lead from the front to carry out various activities. It was under his leadership that the vision document on Janjatis Was brought out.

Sports Festivals and competitions are organised every year for Janjati youths. Shabari Kumbh, Vanvasi Sanskritik programmes during Kumbha mela at Prayagraj and Sinhasth Kumbha at Ujjain, Vanvasi Sammelan at Jhabua in 2003, seminar on “Image and Reality of Vanvasis” organised jointly with Makhanlal Chaturvedi Patrakarita University, Bhopal were some of the highlights of his turn as President.

Kalyan Ashram has undertaken many service activities and relief works for the needy under his leadership. Kalyan ashram has grown into a nationwide organisation covering almost 500 Janjati communities. Now Ashram’s work is extended more than 50,000 villages and runs more than 20,000 projects in 14,000 thousand villages all over India. His demise has created shock & grief across the country.

His last rituals will be performed on 16^th July tomorrow at Jashpur.

“The inherent flexibility of Bharatiya society has been showcased to the world during the Pandemic”, Suresh Bhaiyya Ji Joshi, Sarkaryawah, Rashtriya Swayamsewak Sangh 

Shri Suresh Bhaiyya Ji Joshi, Sarkaryawah of Rashtriya Swayamsewak Sangh in conversation with Shri Prafulla Ketkar, Editor, Organiser (Weekly)

Intro: Shri Suresh Bhaiyya Ji Joshi, Sarkaryawah of RSS,  spoke to Shri Prafulla Ketkar, Editor, Organiser (Weekly) on a range of issues from relief work carried out by RSS during the lockdown, Swadeshi, making India ‘Atmanirbhar’, response of Bharatiya society to present challenges and also on the divisive forces within the country and ways to tackle them. Following are the excerpts of the conversation.

More than 2 lakh Swayamsevaks of the RSS have been involved in providing relief to the needy across the country. Aid and relief materials have been provided to more than 1 crore families in the country by the Swayamsevaks.

If anti-national forces attempt to weaken the country, organisations like the RSS will surely play the role of awakening the society to ensure that our underprivileged sections of the society do not come in the grasp of such forces.

RSS played a very important role in fighting the Corona Pandemic. The Bharatiya society too has responded uniquely to the challenge posed by the pandemic. How do you see this entire scenario over COVID19?

Our generation has seen a pandemic of this scale for the first time. But we all know that the Swayamsevaks of RSS have the nature of coming to the aid and serve the society during any calamity in the country and find their own way to mitigate the situation. They have done the same during Corona pandemic too.

When lockdown was implemented in the country, the daily wage earners and labourers who depend of everyday earnings were faced with a life and death scenario. Hence Swayamsevaks immediately began by  providing them with basic ration and food. When it was evident that such people will also face financial difficulties for considerable time due to lack of earning opportunities, Swayasmevaks made necessary arrangements to provide them with ration kits and essential items to last for a month and beyond. This task was taken up in every district of the country and more than 2 lakh Swayamsevaks have been involved in this country-wide exercise. They have provided such aid and relief materials to more than 1 crore families in the country. This was the requirement in the initial days.

As the days passed by, new challenges arose. The migrant workforce who wanted to return to their native towns and villages started to walk to their destination along with small children and aged parents. RSS Swayamsevaks made arrangements to distribute food to the migrants at many places. Apart from this Swayamsevaks have aided the migrants in several other ways too. Swayamsevaks distributed new slippers to the migrants and also arranged doctors and medicines for migrants who fell sick along the way. Such service continued for nearly 40 days. Sangh Swayamsevaks in consultation with the administration have helped in the registration process of the migrants at several places across the country.

Swayamsevaks held discussions with the local administration to understand the needs of the local administration and the ways in which they could help as volunteers. It is heartening to say that Sangh Swayamsevaks have served in places facing threat to their own lives and health. They have served in areas which were infected with Corona and aided the healthcare workers working in such areas. They underwent the required training and helped the administration in screening people for Corona infection in many cities.

In Delhi, helplines were setup for various causes. One such helpline was started to address the grievances of students and people from the North-Eastern states. Another helpline was started to cater to the food and ration needs of the people in distress. Many Dharmic institutions have rendered great support and service in the cause. Temples, Gurudwaras, Jain Mandirs, have joined the cause at several places across the country. Institutions like the Lions Club, Rotary Clubs too have served people at various places. There are numerous big and small institutions and organisations throughout the country which have served in their own way during this period.

Interview:

What inspires Sangh Swayamsevaks to involve in such service activities? Is there any training given to them?

We are not experts in management of calamities and hence we have not provided any such training. But it is the culture inculcated in Sangh that enables Swayamsevaks to involve in helping those in distress. This has been happening for decades and hence Swayamsevaks respond to a situation as it demands. We never give any training and in many cases we do not even provide the necessary tools. It is the Swayamsevaks themselves who approach the society and makes the necessary arrangements.

We do not have a centralised command which plans and gives orders to be executed. But it is the natural tendency of Swayamsevaks which enables them to act as per the situation and not remain as mute spectators as they consider the entire society as their own.

Many RSS inspired organisations which are working in the economic sector have made several initiatives towards emerging out of the financial distress. How does RSS view the economic scenario?

The economic distress is of different types. The displacement of migrant labour has caused several issues. A long term solution to this problem is to ensure that such displacement do not happen. The immediate solution to the problem is to ensure that the migrants are employed. The employers get their labour but they have to ensure that the needs of the labourers are taken care. However, there is a large section who wish to remain earn a livelihood at their native villages. Here, the state governments have to devise a plan to ensure that such workers are provided jobs locally and many governments have already implemented it.

We have to focus more on skill development. If people are trained in locally required skills then the problem of displacement will be addressed as their will be no need to seek skilled labour from elsewhere. Hence this pandemic has given an chance to test and implement this so that we can turn the crisis into an opportunity.

PM Narendra Modi gave a call for ‘Atmanirbhar Bharat’ and several RSS inspired organisations hav supported the call. Today in the age of globalisation, countries are dependent on each other. How then can we become ‘Atmanirbhar’?

If we see we already have numerous locally made products in our villages and towns. PM has used a very good phrase by calling for ‘Be Vocal about Local’. Local initiatives should be encouraged. Studies should be conducted to see if local needs can be catered within a region. I understand that not all products which are manufactured in big industries can be made locally but small businesses and units should be encouraged.

Each district can be considered as a centre for such small businesses. For bigger businesses, the state can be considered as the centre. Beyond that we have to think of a global solution. In order to become ‘Atmanirbhar’ we have to make our districts as the centre and work towards developing them towards becoming self-sufficient.

Due to the India-China standoff, the sense of ‘Swadeshi’ has increased in the country. If crores of people in the country decide to go for local products, then the path to becoming ‘Atmanirbhar’ will be easier. If a conducive environment is created to become self-sufficient, then ‘Atmanirbhar Bharat’ will not remain a slogan but will become a practice.

You have given a very positive outlook of the entire scenario but there is a negative connotation to this entire debate. Maybe due to the situation at the border, the entire discussion has been confined to boycotting China. How do you see this?

This is a natural response. The entire world is calling to boycott China and the same will naturally happen in India too. Without any organised campaign, even common man is saying that they will not buy Chinese products. However, I think that this will not remain just as a response against one country but will take us on the path of becoming ‘Atmanirbhar’. Initially it may seem like a negative campaign against a particular country but gradually it will help us become self-sufficient as we will need alternate sources and products from within. This is an opportunity not just for India but all the countries to become self-sufficient and cater to their needs as much as possible locally and stand on their own strengths and not be dependent on others.

Stand-off with China has bee going on for decades. What difference do you see in the response by India this time? Lot has been done in terms of national, border security and infrastructure building at the border. How does RSS see the entire scenario?

Any country has to defend its borders against aggression and no country wishes to have disputes with its neighbours. In the current scenario, it is the Prime Minister, Defence Minister, our defence forces, security experts will devise a plan to handle the situation. Hence it is not for us to comment on as it is the subject for the government and defence forces. The common man has complete faith in the capabilities of our defence forces of the country to handle the situation ably.

There is talk of Digital education but not everyone can afford it. RSS has always talked about society-centric education as the way forward. What are the initiatives being taken by Sangh and its inspired organisations in this respect?

The immediate challenge we have is different it there are two aspects to it. Along with government educational institutions there are a large number of private institutions which are dependent on the society and it is a challenge for them to function during the present circumstances. Large part of their earning come from the society and will remain a challenge for them in the coming days.

The other challenge is to provide education for those who are underprivileged. There are limitations of digital education using new tools. Today, 8% of the country’s area where Jan Jatis reside do not have access to such modern tools. Large sections of the society which is under the poverty line also cannot afford the modern tools. Hence the modern digital education has its limits but we have to find a solution to the problem.

Self-help organisations can take a part of the burden by coaching students at home. Affordable and quality education has been our principle and during this period we have to think of ways to achieve the same. The immediate challenge for us is to ensure that not a single student is affected during this academic year. I am sure that if all our capabilities are utilised appropriately we can emerge victorious from this situation this year.

Melas, Yatras, Dharmic gatherings are a part of Bhratiya tradition for ages where people come together in large numbers. However, due to Corona there are restrictions on such gatherings. How should the society view this challenge?

Here I wish to offer my respect to our society. Despite the age-old emotional bonding with these gatherings, our society readily adopted the change and compromised on their emotions. This shows how mature our society is to adopting changes. Be it Jagannath Rath Yatra being held without large gathering or no one coming to Kurukshetra on Solar eclipse, shows that people have accepted the change and restricted their faith to themselves and performed pooja and other rituals within the confines of their homes. This is the uniqueness of Bharatiya ethos which has the flexibility to adopt to new challenges. This inherent flexibility in Bharatiya society has been showcased to the world.

RSS always plays a constructive role during challenging scenarios. But there are forces trying to divide the society on one pretext or the other. How should the society deal with such forces? Is RSS taking any initiative in this regard?

Our years of experience have shows that there have been forces which have always tried to divide and weaken our society. But as these forces pose a threat, RSS has also grown in numbers and strength and hence is capable enough to counter these forces. I am confident that the very structure of our society, strength of our sadhus and sants, along with the work done by RSS over the years will be utilised to neutralise such forces.

No doubt some sections will be instigated but the issues facing the underprivileged sections of our society have to be addressed and their aspirations be taken care of. But if some forces attempt to use these sections for anti-national activities and weaken the country, organisations like the RSS will surely play the role of awakening the society to ensure that they do not come in the grasp of such forces.

Sangh has always believed that there is a Bharatiya way of finding solutions to problems we face today. In today’s scenario this become even more relevant. Your comments.

It is known that the mindset of every country and structure of society is different. Hence we cannot find solutions to the problems we face by looking towards other countries. Hence, the problem faced by India today cannot be solved by seeing them in someone else’s prism or by using their tools. RSS has made several efforts in this direction. Given the mindset of our society, no one will succeed to poison the minds of people beyond a certain point. It is certain that nationalistic forces have to play a bigger role and Sangh will try everything to strengthen them.

Courtesy: Organiser weekly

17ಜುಲೈ 2020, ಮೈಸೂರು:  ಭಾರತದ ಮಾಜಿ ಪ್ರಧಾನಿ ಲಾಲ್ ಬಹದ್ದೂರ್ ಶಾಸ್ತ್ರೀಯವರ ಬದುಕಿನ ಕುರಿತಾದ ಕೃತಿ “ತಾಷ್ಕೆಂಟ್ ಡೈರಿ” ಶುಕ್ರವಾರ, ಕನ್ನಡದ ಖ್ಯಾತ ಕಾದಂಬರಿಕಾರರು, ಸಾಹಿತಿಗಳಾದ ಡಾ. ಎಸ್ ಎಲ್ ಭೈರಪ್ಪನವರ ಮೈಸೂರಿನ ಸ್ವಗೃಹದಲ್ಲಿ  ಲೋಕಾರ್ಪಣೆಗೊಂಡಿದೆ.  ಹಿರಿಯ ಕಾದಂಬರಿಕಾರರೂ ಸರಸ್ವತಿ ಸಮ್ಮಾನ್ ಪುರಸ್ಕೃತರಾದ ಡಾ. ಎಸ್.ಎಲ್.ಭೈರಪ್ಪನವರು ಲೇಖಕರಾದ ಎಸ್.ಉಮೇಶ್‍ರವರಿಂದ ಪ್ರಥಮ ಕೃತಿಯನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸುವ ಮೂಲಕ ಕೃತಿಯನ್ನು ಲೋಕಾರ್ಪಣೆಗೊಳಿಸಿದರು. ಅನಂತರ ಕೃತಿ ಮತ್ತು ಶಾಸ್ತ್ರೀಜಿಯವರನ್ನು ಕುರಿತು ಲೇಖಕರ ಜೊತೆ ತಮ್ಮ ಹಳೆಯ ನೆನಪುಗಳನ್ನು ಕೆದಕಿ ಕೆಲವು ಸ್ವಾರಸ್ಯಕರ ಘಟನೆಗಳನ್ನು ಮೆಲುಕು ಹಾಕಿಕೊಂಡರು.

ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿರುವವರು:
ಲೇಖಕ ಉಮೇಶ್, ಶ್ರೀಮತಿ ಸರಸ್ವತಿ ಭೈರಪ್ಪ, ಡಾ. ಪ್ರಧಾನ್ ಗುರುದತ್ತ, ಧಾತ್ರಿ ಪ್ರಕಾಶನದ ಮುಖ್ಯಸ್ಥರಾದ ಶ್ರೀಮತಿ ಬೃಂದಾ ಉಮೇಶ್

‘ಕ್ಷೀರ ಕ್ರಾಂತಿ’ ಅತ್ಯಂತ ಆವಶ್ಯಕವೆಂದು ಮನಗಂಡು ಶಾಸ್ತ್ರೀಜಿಯವರು ಆ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ತಜ್ಞರಾಗಿದ್ದ ಶ್ರೀ ಕುರಿಯನ್‍ರವರಿಗೆ ಸಂಪೂರ್ಣ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ವಹಿಸಿದ್ದರು ಎಂದು ನೆನಪು ಮಾಡಿಕೊಂಡರು.
ಶಾಸ್ತ್ರೀಜಿಯವರು ಸರಳತೆಗೆ ಅತ್ಯುತ್ತಮ ನಿದರ್ಶನದಂತೆ ಬದುಕಿದ್ದರು ಎಂದರು. ವಯಕ್ತಿಕವಾಗಿ ಬನಾರಸ್‍ನಲ್ಲಿ ವಾಸವಿದ್ದ ಶಾಸ್ತ್ರೀಜಿಯವರ ಮನೆಗೆ ಭೇಟಿಕೊಟ್ಟ ಪ್ರಸಂಗ ಚಿರಸ್ಮರಣಿಯ ಎಂದು ಅವರು ನುಡಿದರು. ಶಾಸ್ತ್ರೀಜಿಯವರು ಮತ್ತೂ ಹೆಚ್ಚು ಕಾಲ ಪ್ರಧಾನಿಯಾಗಿದ್ದಿದ್ದರೆ ಬಹುಶಃ ಭಾರತ ಬೇರೆಯದೇ ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಸಾಗಿರುತ್ತಿತ್ತು ಎಂದು ಡಾ. ಭೈರಪ್ಪನವರು ಅಭಿಪ್ರಾಯಪಟ್ಟರು.

ಇದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಉಪಸ್ಥಿತರಿದ್ದ ನಾಡಿನ ಹಿರಿಯ ವಿದ್ವಾಂಸರೂ ಭಾಷಾವಿಜ್ಞಾನಿಗಳೂ ಆದ ಡಾ.ಪ್ರಧಾನ್ ಗುರುದತ್ತರವರು ಮಾತನಾಡಿ ಕೃತಿಗೆ ಉತ್ತಮ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ದೊರೆಯಲಿ, ಹಾಗೂ ಯಶಸ್ಸು ದೊರೆಯಲಿ ಎಂದು ಹಾರೈಸಿದರು.

ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದಲ್ಲಿ ಧಾತ್ರಿ ಪ್ರಕಾಶನದ ಮುಖ್ಯಸ್ಥರಾದ ಶ್ರೀಮತಿ ಬೃಂದಾ ಉಮೇಶ್ ಸಹ ಉಪಸ್ಥಿತರಿದ್ದರು.

ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದಲ್ಲಿದ್ದ ಎಲ್ಲ ಗಣ್ಯರು ಮಾಸ್ಕ್ ಧರಿಸಿ ಸಾಮಾಜಿಕ ಅಂತರವನ್ನು ಕಾಯ್ದುಕೊಂಡೇ ಪುಸ್ತಕ ಲೋಕಾರ್ಪಣೆಗೊಳಿಸಿ ಮಾದರಿಯಾದರು. ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದ ನಂತರ ಪ್ರಕಾಶಕಿ ಶ್ರೀಮತಿ ಬೃಂದಾ ಉಮೇಶ್ ಬಿಡುಗಡೆಗೂ ಮುನ್ನವೇ ಓದುಗರಿಂದ ವ್ಯಕ್ತವಾದ ಅಭೂತಪೂರ್ವ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಗೆ ಧನ್ಯವಾದ ಸಮರ್ಪಿಸಿದರು. ಮೊದಲ ಮುದ್ರಣದ ಬಹುತೇಕ ಎಲ್ಲ ಪ್ರತಿಗಳನ್ನು ಓದುಗರು ಕಾಯ್ದಿರಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಈಗ ಅದನ್ನು ಅವರಿಗೆ ತಲುಪಿಸುವ ದೊಡ್ಡ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ತಮ್ಮ ಮೇಲಿದೆ ಎಂದು ತಿಳಿಸಿದರು. ಪ್ರಸ್ತುತ ಕರೋನಾ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಓದುಗರ ಮನೆ ಮನೆಗೆ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಕಳುಹಿಸುವುದಕ್ಕೆ ಬೇಕಾದ ಎಲ್ಲ ಸಿದ್ಧತೆಗಳನ್ನು ಧಾತ್ರಿ ಪ್ರಕಾಶನ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದೆ. ಇಂದಿನಿಂದ ಅಂಚೆ ಮತ್ತು ಕೊರಿಯರ್ ಮೂಲಕ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಕಳುಹಿಸಲಾಗುವುದು ಎಂದೂ ಅವರು ತಿಳಿಸಿದರು.

‘ತಾಷ್ಕೆಂಟ್ ಡೈರಿ’
ಲೇಖಕರು: ಶ್ರೀ ಎಸ್ ಉಮೇಶ್
ಪ್ರಕಾಶಕರು: ಧಾತ್ರಿ, ಮೈಸೂರು
ಪುಟಗಳು : ೨೪೦
ಬೆಲೆ: ೧೭೦/-
https://www.dhatripublication.com ನಲ್ಲಿ ಆರ್ಡರ್   ಮಾಡಬಹುದಾಗಿದೆ.

Son of a farmer develops deweeding equipment from waste. #AtmanirbharBharat

Covid19 lockdown and the Clarion call by prime minister Sri Narendra Modi for AtmaNirbhar Bharat, to transform the country to become self reliant, has opened up a lot of avenues. A good number of instances to get self reliance and indegeniously developing tools and technology for ones needs in vogue in the country.

Young Mahadevaprasad of Dharmayyanahundi of T Narasipur of Mysuru district was inspired by a video he saw on the internet. Being a proud son and grandson of farmer, and his commitment to help his family, he decided to bring into implementation the skill he acquired through the video. 

Mahadevaprasad aka Manu hails from the family of farmers, who grow groundnuts in the farm. The seeds sown in the farm are often troubled by weeds which grow on its sides which could at times harm the yield of the crop. A farmer ought to be conscious about the weeds and it takes some effort of his to deweed. 

Manu has transformed his old bicycle by mounting the handle in place of the seat. The base of the cycle has been fitted with sharp metal pieces with the aid of nuts and bolts. The metal pieces which on agressive move helps deweeding. An individual can easily push the equipment and use to deweed as well plough the farm too. Manu boasts that his investment into this is just 400Rs. The equipment was developed indegeniously out of waste and more importantly is not battery operated nor does it pollute the environment. This is a wonderful example towards being self reliant and helping the farming community.

67 ಸಾವಿರ ಸ್ಥಳ, 3.42 ಸ್ವಯಂಸೇವಕರು, 50.5 ಲಕ್ಷ ರೇಷನ್‌ ಕಿಟ್‌: ಇದು ಆರೆಸ್ಸೆಸ್  ಸೇವಾ ಸಾಧನೆ

ಕೃಪೆ: ನ್ಯೂಸ್13

ಕೊರೋನಾ ಬಿಕ್ಕಟ್ಟಿನ ನಡುವೆ ಜಗತ್ತು ನಿರಾಳವಾಗಿ ಉಸಿರಾಡುವುದನ್ನೇ ಮರೆತು ಬಿಟ್ಟಿದೆ. ಭಾರತವೂ ಸೇರಿದಂತೆ ಇಡೀ ವಿಶ್ವವೇ ಕೊರೋನಾ ಗೆಲ್ಲಲು ಹರಸಾಹಸ ಪಡುವ ಸ್ಥಿತಿ ನಿರ್ಮಾಣವಾಗಿದೆ. ದೇಶದಲ್ಲಿ ಇಂತಹ ದುರಂತ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಕೇಂದ್ರ, ರಾಜ್ಯ ಸರ್ಕಾರಗಳು ಹಲವಾರು ನಿಯಂತ್ರಣ ನಿಯಮಗಳನ್ನು ಜಾರಿಗೊಳಿಸಿದ್ದರೂ, ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣದ ವೈರಸ್ ಮಾತ್ರ ಎಗ್ಗಿಲ್ಲದೆ ತನ್ನ ಆಟ ಮುಂದುವರೆಸಿದೆ. ಒಂದು ಕಡೆಯಲ್ಲಿ ರೋಗದ ಭೀತಿ ಜನರನ್ನಾವರಿಸಿದ್ದರೆ, ಇನ್ನೊಂದು ಕಡೆ ದುಡಿಯಲು ಕೆಲಸವಿಲ್ಲದೆ, ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಆಹಾರ ಒದಗಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಾಗದೆ ಬಡಜನರು ಪರದಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಇಂತಹ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಜನರ ನೆರವಿಗೆ ಧಾವಿಸಿದ್ದು ಆರೆಸ್ಸೆಸ್.

ಹೌದು, ದೇಶದಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ರೀತಿಯ ಸಮಸ್ಯೆ ಎದುರಾಗಲಿ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸ್ವಯಂಸೇವಕ ಸಂಘದ ಸದಸ್ಯರು ತಮ್ಮ ವೈಯಕ್ತಿಕತೆ, ಜೀವದ ಹಂಗು ತೊರೆದು ಜನಸೇವೆಗೆ ತೊಡಗುತ್ತಾರೆ. ಕೊರೋನಾ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿಯೂ ಆರೆಸ್ಸೆಸ್ ದೇಶಕ್ಕೆ, ದೇಶದ ಜನತೆಗೆ ನೀಡಿರುವ ಸೇವೆ ಅಷ್ಟಿಷ್ಟಲ್ಲ. ಬಡವರಿಗೆ ವಸತಿ, ಆಹಾರ ಒದಗಿಸುವ ಜೊತೆಗೆ ಅವರ ಆರೋಗ್ಯ ಕಾಳಜಿ ವಹಿಸುವಲ್ಲಿಯೂ ಅನೇಕ ಮಾದರಿ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಮಾಡಿದೆ.

ದೇಶದಾದ್ಯಂತ ಸುಮಾರು 3,42,000 ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಸ್ವಯಂಸೇವಕರು ಹಳ್ಳಿ ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿ ಜನರ ಅವಶ್ಯಕತೆಗಳನ್ನು ಪೂರೈಕೆ ಮಾಡಲು ಮುಂಚೂಣಿಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಜೊತೆಗೆ ಈ ಸಂಕಷ್ಟದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಅಗತ್ಯವುಳ್ಳವರಿಗೆ ರಕ್ತದಾನ ಮಾಡುವ ಮೂಲಕವೂ ಜನರ ಜೀವ ಉಳಿಸುವತ್ತ ಸಂಘದ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರು ಸಮಾಜಮುಖಿಯಾಗಿ ದುಡಿಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.

ಈ ವರೆಗೆ ಸಂಘದ ಸದಸ್ಯರು ದೇಶದ 67,000 ಕ್ಕೂ ಅಧಿಕ ಸ್ಥಳಗಳಲ್ಲಿನ ಜನರಿಗೆ ಸೇವೆಯನ್ನು ಒದಗಿಸಿದ್ದಾರೆ. 50 ಲಕ್ಷಕ್ಕೂ ಅಧಿಕ ಬಡ, ನಿರ್ಗತಿಕ ಕುಟುಂಬಗಳಿಗೆ ಆಹಾರ ಧಾನ್ಯಗಳ ಕಿಟ್ ಗಳನ್ನು ಒದಗಿಸುವ ಕೆಲಸವನ್ನು ಸಂಘ ಮಾಡಿದೆ. ಮೂರು ಲಕ್ಷಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಜನರಿಗೆ ಆಹಾರ ಪೊಟ್ಟಣಗಳನ್ನು ಒದಗಿಸುವ ಮೂಲಕ ಜನರ ಹಸಿವಿನ ನೋವಿಗೆ ಸಾಂತ್ವನ ನೀಡುವ ಕೆಲಸವನ್ನೂ ಮಾಡಿದೆ. ಜೊತೆಗೆ 44 ಲಕ್ಷಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಜನರಿಗೆ ಫೇಸ್ ಮಾಸ್ಕ್ ವಿತರಿಸುವ ಮೂಲಕ ಕೊರೋನಾ ದಿಂದ ಕಾಪಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. 4,89,824 ವಲಸೆ ಕಾರ್ಮಿಕರಿಗೂ ಸಂಘ ನೆರವನ್ನು ನೀಡುವ ಮೂಲಕವೂ ಸಮಾಜಮುಖಿ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಯಾವುದೇ ಸ್ವಾರ್ಥವಿಲ್ಲದೆ ಮಾಡಿದೆ.

22,446 ರಷ್ಟು ರಕ್ತದಾನ ಶಿಬಿರಗಳನ್ನು ನಡೆಸಿ ಇಂತಹ ಆರೋಗ್ಯ ಬಿಕ್ಕಟ್ಟಿನ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ರೋಗಿಗಳ ಜೀವ ಉಳಿಸುವ, ರಕ್ತದ ತುರ್ತು ಅಗತ್ಯವುಳ್ಳ ರೋಗಿಗಳಿಗೆ ನೆರವಾಗುವ ಕೆಲಸವನ್ನು ಕೊರೋನಾ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸ್ವಯಂಸೇವಕ ಸಂಘ ದೇಶದಾದ್ಯಂತ ಮಾಡಿದೆ. ಕೊರೋನಾ ಬಿಕ್ಕಟ್ಟಿನ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಜನರು ರಕ್ತ ನೀಡುವುದಕ್ಕೂ ಹಿಂದೆ ಮುಂದೆ ನೋಡುತ್ತಿರುವ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಸಂಘದ ಸ್ವಯಂಸೇವಕರು ಧೈರ್ಯದಿಂದ ಸ್ವಯಂ ಆಸಕ್ತಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ರಕ್ತ ನೀಡುವ ಮೂಲಕ ಅದೆಷ್ಟೋ ಜನರ ಜೀವ ಉಳಿಸುವ ಮಹತ್ಕಾರ್ಯ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಆ ಮೂಲಕ ಕೊರೋನಾ ರೋಗಿಗಳ ಜೊತೆಗೆ ಇತರ ರೋಗಿಗಳಿಗೆ ಸರಿಯಾದ ಚಿಕಿತ್ಸೆ ಸೂಕ್ತ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಸಿಗುವಂತೆ ಪ್ರಯತ್ನ ನಡೆಸಿದವರ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ಆರೆಸ್ಸೆಸ್ ಮುಂಚೂಣಿಯಲ್ಲಿದೆ ಎಂದರೂ ತಪ್ಪಾಗಲಾರದು.

ಕೊರೋನಾ ಹಾಟ್ಸ್ಪಾಟ್ ಎಂದೇ ಪರಿಗಣಿತವಾಗಿರುವ ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರದ ಮುಂಬೈ ನಲ್ಲಿಯೂ ಆರೆಸ್ಸೆಸ್ ಸೇವೆಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡಿದೆ. ಮುಂಬೈನಲ್ಲಿ ಕೊರೋನಾ ದಿಂದ ಜನರನ್ನು ರಕ್ಷಿಸುವ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಯೂ ಅನೇಕ ಪರಿಹಾರ ಕ್ರಮಗಳನ್ನು ಸಂಘ ಕೈಗೊಂಡಿದೆ. ಎಪ್ರಿಲ್ ತಿಂಗಳಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಲಕ್ಷಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಜನರಿಗೆ ಪ್ರತಿ ನಿತ್ಯ ಅನ್ನ ದಾಸೋಹ ನೀಡುವ ಮೂಲಕ ಹಸಿವಿನಿಂದ ಬಳಲುತ್ತಿದ್ದ ಜನರ ಕಣ್ಣೀರೊರೆಸುವ ಕೆಲಸವನ್ನು ಆರೆಸ್ಸೆಸ್ ಮಾಡಿದೆ. ಬೃಹನ್ಮುಂಬೈ ಮುನ್ಸಿಪಲ್ ಕಾರ್ಪೊರೇಷನ್ ನ 24 ವಾರ್ಡ್ ಗಳಲ್ಲಿ ಆರೆಸ್ಸೆಸ್ ಅನ್ನಪೂರ್ಣ ಯೋಜನೆಯನ್ನೂ ಜಾರಿಗೊಳಿಸಿ, ಆ ಮೂಲಕವು ಹಸಿದವರ ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬಿಸುವ ಕಾಯಕದಲ್ಲಿ ಆರೆಸ್ಸೆಸ್ ತೊಡಗಿಕೊಂಡಿದೆ. 17 ಕಮ್ಯೂನಿಟಿ ಕಿಚನ್ ಮೂಲಕ 17 ಲಕ್ಷ ಕ್ಕೂ ಅಧಿಕ ಬಡ ಮುಂಬೈ ನಿವಾಸಿಗಳಿಗೆ ಪ್ರತಿನಿತ್ಯ 2 ಹೊತ್ತು ಆಹಾರ ಒದಗಿಸುವ ಕೆಲಸವನ್ನು ಸಂಘದ ಸ್ವಯಂಸೇವಕರು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಸುಮಾರು 40000 ಸಾವಿರ ಆಹಾರ ಪೊಟ್ಟಣವನ್ನು ಕೊರೋನಾ ನಿಯಂತ್ರಣಕ್ಕೆ ಶ್ರಮ ವಹಿಸಿ , ಜೀವ ಪಣಕ್ಕಿಟ್ಟು ದುಡಿಯುವ ಆರೋಗ್ಯ ರಕ್ಷಕ ಸಿಬ್ಬಂದಿಗಳಿಗೆ ಪ್ರತಿದಿನವೂ ನೀಡಲಾಗುತ್ತಿದೆ.
ಜೊತೆಗೆ ಅಗತ್ಯ ಉಳ್ಳವರಿಗೆ ಔಷಧಗಳನ್ನು ಕ್ಲಪ್ತ ಸಮಯಕ್ಕೆ ತಲುಪಿಸುವ ಕೆಲಸವನ್ನು ಆರೆಸ್ಸೆಸ್ ಮಾಡುತ್ತಿದೆ. ಕೇವಲ ಮುಂಬೈನಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರವಲ್ಲದೆ ರಾಷ್ಟ್ರ ರಾಜಧಾನಿಯಲ್ಲಿಯೂ ಅನೇಕ ಸ್ವಯಂಸೇವಾ ಕಾರ್ಯಗಳ ಮೂಲಕವೇ ಆರೆಸ್ಸೆಸ್ ದೇಶಸೇವೆ ಮಾಡುತ್ತಿದೆ. ಕೊರೋನಾ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಕಾಶ್ಮೀರದಿಂದ ಕನ್ಯಾಕುಮಾರಿ ವರೆಗೆ ಅಂದರೆ ದೇಶದ ಉದ್ದಗಲಕ್ಕೂ ಆರೆಸ್ಸೆಸ್ ಜೀವದ ಹಂಗು ತೊರೆದು ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸುವ ಮೂಲಕ ಮಾದರಿ ಕೆಲಸವನ್ನು ಇಂದಿಗೂ ಸದ್ದಿಲ್ಲದೆ ಮಾಡುತ್ತಿದೆ.

‘ಎದ್ದು ನಿಲ್ಲು ವೀರ ದೇಶ ಕರೆದಿದೆ, ಪಡೆಯ ಕಟ್ಟು ಧೀರ ಸಮರ ಕಾದಿದೆ’ ಎಂಬ ಹಾಡಿನ ಸಾಲಿನಂತೆ, ದೇಶ ಎದುರಿಸುತ್ತಿರುವ ಕೊರೋನಾ ಎಂಬ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣದ ವೈರಿಯ ವಿರುದ್ಧ ಆರೆಸ್ಸೆಸ್ ಸಮರ್ಥವಾಗಿ ಹೋರಾಟ ನಡೆಸುತ್ತಿದೆ. ಆ ಮೂಲಕ ದೇಶಕ್ಕೆ ಯಾವಾಗ ತನ್ನ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಇದೆಯೋ ಆ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಜೀವವನ್ನೂ ಲೆಕ್ಕಿಸದೆ ಆರೆಸ್ಸೆಸ್ ಸ್ವಯಂಸೇವಕರ ತಂಡ ಕಾರ್ಯೋನ್ಮುಖವಾಗುತ್ತದೆ. ಜೊತೆಗೆ ಯಾವುದೇ ಪ್ರಚಾರದ ತೆವಲಿಗೆ ಒಳಗಾಗದೆ ಸದ್ದಿಲ್ಲದೆಯೇ ದೇಶವನ್ನು, ದೇಶವಾಸಿಗಳ ಹಿತವನ್ನು ಕಾಯುವ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ಆರೆಸ್ಸೆಸ್ ಮುಂಚೂಣಿಯಲ್ಲಿದ್ದು, ಆ ಮೂಲಕ ಸೇವೆಯ ನಿಜವಾದ ಅರ್ಥವನ್ನು ಜಗತ್ತಿಗೆ ತಿಳಿಸುವ ಕೆಲಸವನ್ನು ಸಂಘದ ಸಸಿಗಳು ಮಾಡುತ್ತಿವೆ ಎಂದರೂ ಅತಿಶಯವಾಗಲಾರದು.

‘ನಗುವಂಗೆ ಬಿಡಿಸಿದ ರಂಗೋಲಿ’ 

ಸಮಚಿತ್ತದ ಸಮದರ್ಶಿ: ಅಶೋಕಪುರಂನಲ್ಲಿ ಆರೆಸ್ಸೆಸ್ ಬೆಳೆದ ಕಥನ  | ಪುಸ್ತಕ ಪರಿಚಯ 

 ಲೇಖನ: ವಾದಿರಾಜ

ಮೈಸೂರಿನ ಅಶೋಕಪುರಂ ಮಹಾಭಾರತದ ಹಸ್ತಿನಾಪುರವಿದ್ದಂತೆ . ಸುಮಾರು ಎರಡು ಕಿ ಮೀ ವ್ಯಾಪ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಹದಿಮೂರು ಬೀದಿಗಳ ನಡವೆ ಹರಡಿಕೊಂಡಿರುವ ಅಶೋಕಪುರಂಗೆ ಹಿಂದೆ ದೊಡ್ಡಹೊಲಗೇರಿ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು . ಹಲವು ಚರ್ಚೆ , ಸಂವಾದ , ಪ್ರತಿಭಟನೆ , ಸಂಘರ್ಷ , ತಿಕ್ಕಾಟ , ಬೀದಿರಂಪಗಳ ನಡುವೆ ಇಲ್ಲಿಯ ಜನರ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವಗಳು ರೂಪುಗೊಂಡಿವೆ .

ಅಶೋಕಪುರಂನ ಬೆಳಗು ಹೇಗಿರುತ್ತದೆ ಎಂದರೆ ‘ ಈಗ ಎದ್ದಿಯವ್ವ ಕೂಸೆ , ಏ ಮಾವ ಯಾಕಡೆ , ಲೇ ಮೊಗಾ ಬೀದಿಗೆ ವಸಿ ಮೆಲ್ಗೆ ಸಗಣಿ ಹಾಕಪ್ಪ ….. ಧೂಳು ಎದ್ದುಬಿದ್ದು ಕುಣಿದಾಡ್ತಾದೆ , ನೀರ್ ಹಾಕ್ಬಿಟ್ಟು ಗುಡುಸಪ್ಪ , ರಂಗೋಲಿ ನಗುವಂಗೆ ಬಿಡಿಸವ್ವಾ … ದೀಪ ಉರ್ದಂಗೆ ಇರಬೇಕು ನಕ್ಷತ್ರ ಮಿಂಚ್ದಂಗೆ … ‘ ಇಂತಹ ವರ್ಣರಂಜಿತ ಅಶೋಕಪುರಂನಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿ ೮೦ ವರ್ಷಗಳ ತುಂಬು ಜೀವನ ನೆಡಸಿದ ರಾಮಕೃಷ್ಣ ಕಳೆದವರ್ಷ ಅಕ್ಟೋಬರ್ ೩ರಂದು ತೀರಿಕೊಂಡರು . ಅಶೋಕಪುರಂಗೆ ಅರೆಸ್ಸೆಸ್ ನ್ನು ೧೯೬೫ ರಲ್ಲಿ ಪರಿಚಯಿಸಿ ನೂರಾರು ಜನರ ಬದುಕನ್ನು ರೂಪಿಸಿದವರು ರಾಮಕೃಷ್ಣ . ಆ ಕಾಲದಿಂದ ಜೊತೆಗೆದ್ದ ಗೆಳೆಯರು ಅಗಲಿದ ರಾಮಕೃಷ್ಣರವರ ನಿಸ್ಪೃಹ ಬದುಕಿಗೆ ಅಕ್ಷರ ರೂಪಕೊಡಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದರು .

ಕಡೆಂಗೋಡ್ಲು ಶಂಕರಭಟ್ ಕಾವ್ಯ ಪುರಸ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಪಾತ್ರರಾಗಿರುವ ಕವಿ , ಲೇಖಕ ಅಶೋಕಪುರಂ ಗೋವಿಂದರಾಜುರವರ ಪರಿಶ್ರಮದಿಂದ ಈ ‘ ಸಮಚಿತ್ತದ ಸಮದರ್ಶಿ’ ಯ ನೆನಪಿನ ಯಾತ್ರೆ ಹೊರಬಂದಿದೆ .

ಇದು ರಾಮಕೃಷ್ಣರೊಬ್ಬರ ನೆನಪಿನ ಯಾತ್ರೆಯಾಗುವುದು ಸಾಧ್ಯವಿರಲಿಲ್ಲ . ಏಕೆಂದರೆ ರಾಮಕೃಷ್ಣ , ವೆಂಕಟರಾಮು , ಶ್ರೀನಿವಾಸಪ್ರಸಾದ್ ( ಈಗ ಲೋಕಸಭಾ ಸದಸ್ಯರು ) – ಸದಾ ಜೊತೆಗೇ ಇರುತ್ತಿದ್ದ ಜೀವದ ಗೆಳೆಯರು – ‘ ಚಡ್ಡಿ ‘ ದೋಸ್ತರು ! ಪುಸ್ತಕ ಈ ಮೂವರ ಕಥೆಯನ್ನೂ ಹೇಳುತ್ತದೆ . ಅಷ್ಟಕ್ಕೆ ನಿಲ್ಲದೆ – ಇವರೆಲ್ಲ ಆ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಅಶೋಕಪುರಂನ ಆರೆಸ್ಸೆಸನ ಹನುಮಾನ್ ಶಾಖೆಯ ರೂವಾರಿಗಳಾದ್ದರಿಂದ ಇವರೊಂದಿಗೆ ದೊಡ್ಡ ಪಟಾಲಮ್ಮು ಇತ್ತು . ಪಟಾಲಮ್ಮಿನ ಭಾಗವಾಗಿದ್ದ ಜವರಯ್ಯ , ಮುದ್ದು ಚಲುವಯ್ಯ , ವುರ್ಗಿ ಜವರ , ರಘುನಾಥ , ಮಹದೇವ , ವೆಂಕಟರಾಜು , ರಾಮಸ್ವಾಮಿ , ಚಿಕ್ಕವೀರಯ್ಯ , ಚಾಮುಂಡಿ , ಮಹಾಲಿಂಗು , ನಾರಾಯಣಸ್ವಾಮಿ , ಶ್ರೀಕಂಠ , ಸಿದ್ದಪ್ಪಾಜಿ , ಧರ್ಮಗುರು , ನರಸಿಂಹ , ಚನ್ನರಸು , ರಾಚಯ್ಯ , ಗೋವಿಂದರಾಜು , ಗಂಗಾಧರ , ಶಾಂತರಾಜು , ಬಸವರಾಜು , ಕುಮಾರಸ್ವಾಮಿ , ಅನಂದಮೂರ್ತಿ ಮುಂತಾದವರೆಲ್ಲರೂ ರಾಮಕೃಷ್ಣರ ಕಥೆಯೊಂದಿಗೆ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕುತ್ತಾರೆ .
ರಾಮಕೃಷ್ಣರವರು ಅರೆಸ್ಸೆಸ್ ನಲ್ಲಿ ಕಲಿತ ‘ ಸಂಕಟದಲ್ಲಿದ್ದವರ ನೆರವಿಗೆ ಧಾವಿಸುವ ‘ ಗುಣದಿಂದಾಗಿ ಕಥೆ ಎಲ್ಲ ಬೀದಿ – ಮನೆಗಳನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸುತ್ತದೆ , ಓದಿ ಮುಗಿಸುವಾಗ ಇಡೀ ಅಶೋಕ ಪುರಂ ತನ್ನ ಕಥೆ ಬಿಚ್ಚಿ ಹೇಳಿಕೊಂಡಂತೆ ಅನಿಸುತ್ತದೆ .

ರಾಮಕೃಷ್ಣ ಹನುಮಾನ್ ಶಾಖೆಯಲ್ಲಿ ಕಬ್ಬಡ್ಡಿ , ದೊಣ್ಣೆವರಸೆ , ಕವಾಯಿತು ಕಲಿಸಿದ್ದಷ್ಟೆ ಅಲ್ಲ , ಊರ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಮನೆಪಾಠ ಮಾಡಿದರು , ಶಾಖೆಗೆ ಬಂದವರು ಯಾರೂ ಫೇಲಾಗದಂತೆ ನೋಡಿಕೊಂಡರು . ಆರೆಸ್ಸೆಸ್ ನ ಪ್ರಭಾವ ಬಳಸಿ ಮೈಸೂರಿನ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ವೈದ್ಯರನೆಸಿದ್ದ ಡಾ ಬಾಪಟ್ , ಡಾ ಸಮೀರ ರವರನ್ನು ವಾರಕ್ಕೆರಡು ಸಲ ಕರೆಸಿ ವೈದ್ಯಕೀಯ ಶಿಬಿರ ನೆಡಸಿದರು . ಸಾವು – ನೋವುಗಳಿಗೆ ಹೆಗಲು ಕೊಟ್ಟರು .

೧೯೬೮ – ೬೯ ರಲ್ಲಿ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಯಾಗಿದ್ದ ನಿಜಲಿಂಗಪ್ಪ ಅಶೋಕಪುರಂಗೆ ಭೇಟಿಕೊಟ್ಟು ಸಿದ್ದಪ್ಪಾಜಿ ಗುಡಿಯಲ್ಲಿ ಸಭೆ ನೆಡಸಿದ್ದರು . ಆ ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ರಾಮಕೃಷ್ಣ ಎದ್ದು ನಿಂತು ‘ ನೀವು ಬರುತ್ತೀರಿ , ಸುಳ್ಳು ಭರವಸೆಯ ಭಾಷಣ ಮಾಡಿ ಹೋಗುತ್ತೀರಿ ಸಮಸ್ಯೆಗಳು ಹಾಗೆಯೇ ಉಳಿಯುತ್ತವೆ . ಇಂತಹ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳಿಂದ ಏನು ಪ್ರಯೋಜನ ? ‘ ಎಂದು ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಗಳನ್ನೇ ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದ್ದರು . ಸಭೆಯ ನಂತರ ನಿಜಲಿಂಗಪ್ಪ ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳಿದ ಆ ಹುಡುಗನನ್ನು ಕರೆತನ್ನಿ , ಅವನಿಗೊಂದು ಸರ್ಕಾರಿ ನೌಕರಿ ಕೊಡಿಸೋಣ ‘ ಎಂದರು . ಆ ಕಾಲದಲ್ಲೇ ಎಲೆಕ್ಟ್ರಿಕಲ್ ಡಿಪ್ಲೋಮಾ ಮಾಡಿದ್ದ ರಾಮಕೃಷ್ಣ ಸರ್ಕಾರಿ ನೌಕರಿಯನ್ನು ಒಪ್ಪಲಿಲ್ಲ .

ಕಡುಬಡತನದಿಂದಾಗಿ ೭ ನೇ ತರಗತಿಗೆ ಓದು ನಿಲ್ಲಿಸಿದ್ದ ಶಾಖೆಯ ಹುಡುಗ ಜವರಯ್ಯನಿಗೆ ಪಾಠಮಾಡಿ ಖಾಸಗಿಯಾಗಿ ಹತ್ತನೇ ತರಗತಿ ಪರೀಕ್ಷೆ ಕಟ್ಟಿಸಿದ್ದರು ರಾಮಕೃಷ್ಣ . ಕೊನೆಗೆ ಜವರಯ್ಯ ಡಾ. ಮ ನ ಜ ಆದರು . ಮಾನಸ ಗಂಗೋತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಾಧ್ಯಪಕರಾದರು . ವಿಧ್ಯಾರ್ಥಿಯಾಗಿದ್ದಾಗಲೇ ಮ ನ ಜ ‘ ಡಾ ಅಂಬೇಡ್ಕರ್ – ವಿಧ್ಯಾರ್ಥಿಜೀವನ ‘ ಎಂಬ ೨೦೦ ಪುಟಗಳ ಪುಸ್ತಕ ಬರೆದರು . ರಾಮಕೃಷ್ಣ ಹಣ ಹೊಂದಿಸಿ ಪುಸ್ತಕ ಮುದ್ರಿಸಿ ತಂದರು , ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ಆಗಲೇ ಧರ್ಮಶ್ರೀ , ವಂಶವೃಕ್ಷ ಕಾದಂಬರಿಗಳ ಮೂಲಕ ಪ್ರಸಿದ್ಧರಾಗಿದ್ದ ಎಸ್ ಎಲ್ ಭೈರಪ್ಪರವರನ್ನು ಅಶೋಕಪುರಂಗೆ ಕರೆಸಿ ಬಿಡುಗಡೆ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಮಾಡಿದರು .

ದೊಗಳೆ ಚಡ್ಡಿ , ದೊಣ್ಣೆ ಹಿಡಿದು ಊರತುಂಬ ಠಳಾಯಿಸುವ ಈ ಹುಡುಗರ ಬಗ್ಗೆ ಊರ ಹಿರಿಯರಿಗೆ ಏನೋ ಅನುಮಾನ . ಕಿವಿ ಊದುವವರದ್ದು ಕಾರುಬಾರು ಬೇರೆ . ಅದೊಂದು ಭಾನುವಾರ ಆರೆಸ್ಸೆಸ್ ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದ ರಾಮಕೃಷ್ಣ , ವೆಂಕಟರಾಮುರವರನ್ನು ಪಂಚಾಯ್ತಿ ಎದುರು ವಿಚಾರಣೆಗೆ ನಿಲ್ಲಿಸಲಾಯ್ತು . ಊರ ಯಜಮಾನರಾಗಿದ್ದ ಕೂಸಯ್ಯ , ದೊಡ್ಡವೆಂಕಟಯ್ಯ , ಪುಟ್ಟಸ್ವಾಮಣ್ಣ ಮತ್ತಿತರರು ವಿಚಾರಣೆ ನೆಡಸಿದರು . ತಾಸಿಗೂ ಮೀರಿ ವಿಚಾರಣೆ ನೆಡಯಿತು . ‘ ನಾವು ಒಳ್ಳೆಯದನ್ನು ಕಲಿಯುತ್ತಿದ್ದೇವೆ , ಕಲಿಸುತ್ತಿದ್ದೇವೆ ‘ ಎಂಬ ವೆಂಕಟರಾಮುರವರ ಮಾತು ಅಲ್ಲಿದ್ದವರಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಗಲಿಲ್ಲ . ಆರೆಸ್ಸೆಸ್ ಶಾಖೆ ಮಾಡುವುದನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸುವಂತೆ ಪಂಚಾಯ್ತಿ ಆದೇಶಿಸಿತು . ಹುಡುಗರು ಒಪ್ಪಲಿಲ್ಲ . ‘ ನಾವು ಈ ಒಳ್ಳೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವವರೆ ‘ ಎಂದು ಎದ್ದು ನಿಂತರು . ಕೊನೆಗೆ ಪಂಚಾಯ್ತಿ ವೆಂಕಟರಾಮು , ರಾಮಕೃಷ್ಣ ರವರ ಕುಟುಂಬಕ್ಕೆ ಬಹಿಷ್ಕಾರ ಸಾರಿದರು . ಆದರೂ ಆರೆಸ್ಸೆಸ್ ಚಟುವಟಿಕೆ ನಿಲ್ಲಲಿಲ್ಲ . ಕಾಲ ಸರಿದಿದೆ . ಈಗ ವೆಂಕಟರಾಮು ಆರೆಸ್ಸೆಸನ ರಾಜ್ಯ ಅಧ್ಯಕ್ಷರು . ಕೆಲ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ವೆಂಕಟರಾಮು , ಮೋಹನ ಭಾಗವಾತರೊಂದಿಗೆ ವೇದಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತ ವಿಶಾಲ ಸಭೆಯ ಫೋಟೊವನ್ನು ಪ್ರಜಾವಾಣಿಯ ಮುಖಪುಟದಲ್ಲಿ ನೋಡಿ ಇಡೀ ಅಶೋಕಪುರಂ ಸಂಭ್ರಮಿಸಿತ್ತು . ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ಈಗ ಊರಜನ ವೆಂಕಟರಾಮುವನ್ನೆ ಪಂಚಾಯ್ತಿಗೆ ಯಜಮಾನನನ್ನಾಗಿ ನೇಮಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ .

೧೯೬೭ – ೬೮ – ೬೯ ರಲ್ಲಿ ಶ್ರೀನಿವಾಸಪ್ರಸಾದ್ , ವೆಂಕಟರಾಮು ಬೇಸಿಗೆ ರಜೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ತಿಂಗಳ ಆರೆಸ್ಸೆಸ್ ತರೆಬೇತಿಗಳನ್ನು ಪಡೆದರು . ಹೀಗೆ ತರಬೇತಿ ಪಡೆದವರು ಅರೆಸ್ಸೆಸ್ ಚಟುವಟಿಕೆ ಬೆಳೆಸಲು ‘ ವಿಸ್ತಾರಕ ‘ ರಾಗಿ ಹೋಗುವುದು ವಾಡಿಕೆ . ಹಾಗೇ ೧೯೬೯ರಲ್ಲಿ ಶ್ರೀನಿವಾಸ ಪ್ರಸಾದ್ , ವೆಂಕಟರಾಮು ಪಿರಿಯಾಪಟ್ಟಣ ತಾಲೂಕಿನ ಕಂಪಾಲಪುರ , ಕಂದೇಗಾಲ , ಚಿಲ್ಕುಂದ ಗ್ರಾಮಗಳಲ್ಲಿ ವಿಸ್ತಾರಕರಾಗಿ ಹದಿನೈದು ದಿನ ತಂಗಿದ್ದರು . ದಲಿತರು , ಒಕ್ಕಲಿಗರು ದೊಡ್ಡ ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲೇ ಶಾಖೆಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದರು . ಹಾರಣ್ಣ – ತೂರಣ್ಣ , ಕಬ್ಬಡ್ಡಿ ಇತ್ಯಾದಿ ಆಟಗಳ ಮೂಲಕವೇ ಜಾತಿಭಾವವನ್ನು ಕರಗಿಸಿ ಸೋದರತ್ವವನ್ನು ಕಂಡರಿಯದ ಊರಿನಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಸಿದ್ದು ವಿಸ್ತಾರಕರಿಗೆ ಅವಿಸ್ಮರಣೀಯ ಅನುಭವ , ಜೀವನದ ಬುತ್ತಿ .

ಅಸ್ಪೃಶ್ಯರೆ ವಾಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಅಶೋಕಪುರಂನಲ್ಲಿ ಒಂದೆರಡು ಸವರ್ಣೀಯರ ಮನೆಗಳೂ ಇದ್ದವು . ಆರನೇ ಬೀದಿಯ ಬಳ್ಳಮ್ಮನ ಮನೆಯ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿದ್ದ ಲಿಂಗಾಯತರೊಬ್ಬರು ನೆಡೆಸುತ್ತಿದ್ದ ಮನೆ ಹೊಟೇಲ್ಲಿನ ಬಗೆ , ಬಗೆ ದೋಸೆಗಳು ಹೇಗೆ ಬೆಳಗಿನ ತಿಂಡಿಯ ಅಭ್ಯಾಸವಿಲ್ಲದ ಅಶೋಕಪುರಂನವರನ್ನು ಬದಾಲಾಯಿಸಿತೆಂಬ ರಸಮಯ ವಿವರಗಳು ಬಂದು ಹೋಗುತ್ತದೆ .

ಆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಮೈಸೂರಿನ ಬನುಮಯ್ಯ ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಇತಿಹಾಸ ಪ್ರಾಧ್ಯಾಪಕರಾಗಿದ್ದರೂ ಸಂಘದ ವಲಯದಲ್ಲಿ ವೆಂಕಣ್ಣ ಎಂದೇ ಜನಪ್ರಿಯರಾಗಿದ್ದ ಪ್ರೊ ವೆಂಕೋಬರಾವ್ ಹನುಮಾನ್ ಶಾಖೆಗೆ ನಿರಂತರ ಭೇಟಿಕೊಟ್ಟು ಹುಡುಗರಲ್ಲಿ ಭೌದ್ದಿಕ ಆಸಕ್ತಿ ರೂಪಿಸಿದವರು . ಈ ಪುಸ್ತಕಕ್ಕಾಗಿ ಬರೆದ ಲೇಖನದಲ್ಲಿ ವೆಂಕಣ್ಣ ‘ ನಾನು ವೇದ , ಉಪನಿಷತ್ತು ಓದಿದವನಾದರೂ , ದಲಿತಕೇರಿಯಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿ ಬೆಳೆದ ಹೃದಯ ಶ್ರೀಮಂತಿಕೆಯ ನಿನ್ನ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವವೇ ಪರಿಪೂರ್ಣವಾದದ್ದು , ನನ್ನದಲ್ಲ ‘ ಎಂದು ರಾಮಕೃಷ್ಣರವರ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ .

ದಲಿತ ಚಳವಳಿಯ ಕೇಂದ್ರವಾಗಿ ರೂಪಗೊಂಡ ಅಶೋಕಪುರಂನಲ್ಲಿ ಆರೆಸ್ಸೆಸ್ ನ ಬೆಳವಣಿಗೆಯ ಕಥೆಯನ್ನು ೩೦೦ ಪುಟಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಪುಸ್ತಕ ಚೊಕ್ಕವಾಗಿ ಹೇಳುತ್ತದೆ . ಸಾಮಾಜಿಕ ಅಧ್ಯಯನದ ಆಸಕ್ತರಿಗೆ ಒಳ್ಳೆಯ ಓದು , ಆಕಾರ .

ಪುಸ್ತಕದ ಲೇಖಕ : ಅಶೋಕಪುರಂ ಗೋವಿಂದರಾಜು ದೂ : 07411099510

My BHARAT: 15-day Statewide Online Youth Campaign to commence from August 1, 2020

Bengaluru July 20, 2020: Youth Actress Praneetha Subhash inaugurated Disha Bharat’s My BHARAT Campaign at Mythic Society, Bengaluru today. President of DISHA BHARAT Dr N V Raghuram, Trustees V Nagaraj, Rekha Ramachandran, Rajesh Padmar, Parimala Murthy others were present.

My BHARAT campaign is endorsed by Union Ministers Nirmala Sitharaman, Smriti Irani, Chief Minister BS Yediyurappa, Bengaluru South MP Tejasvi Surya, Several Academicians, Vice Chancellors and Professors of Karnataka.

DISHA BHARAT is an NGO working in the field of Education promoting Value Education among student and faculties since last 15 years in Karnataka.

DISHA BHARAT is organizing a statewide 15-day online Youth campaign “My Bharat” on the occasion of 74 th Independence Day from August 01, to 15, 2020. The events of the campaign will be webcasted LIVE on Facebook page of Disha Bharat. The campaign aims to imbue patriotism among the youth, especially college students.

Each day at 11.00 AM, a special LIVE event will be held in which Colleges students from various colleges of the state will participate. Students to speak on life and legacy of Freedom Fighters, deliver speech on various social issues, also to sing patriotic songs, to perform patriotic dance and mono acting on social aspects.

Each day at 6.00 PM in the evening a Lecture Programme is organized by eminent speakers on various topics such as Freedom Movement of India, Social aspects of Independence Movement, Post-Independent India, Future socio-cultural aspects of India etc. All 15 days, 15 lectures from 15 eminent speakers will be organized.

All events will be webcasted LIVE on Facebook Page of DISHA BHARAT,
www.facebook.com/DishaBharat.

************************************************************

For More details contact: 9880621824

ಆಗಸ್ಟ್ 1 ರಿಂದ ‘ನನ್ನ ಭಾರತ’ ರಾಜ್ಯಮಟ್ಟದ ಯುವ ಅಭಿಯಾನ

ಬೆಂಗಳೂರು, ಜುಲೈ 20, 2020: ರಾಜ್ಯಮಟ್ಟದ ನಮ್ಮ ಭಾರತ (My Bharat) ಆನ್‍ಲೈನ್ ಯುವ ಅಭಿಯಾನವನ್ನು ಖ್ಯಾತ ಯುವ ಅಭಿನೇತ್ರಿ ಪ್ರಣೀತಾ ಸುಭಾಷ್ ಉದ್ಘಾಟಿಸಿದರು. ದಿಶಾ ಭಾರತ್ ಸಂಸ್ಥೆಯ ವಿ ನಾಗರಾಜ್, ಡಾ. ಎನ್. ವಿ. ರಘುರಾಮ್, ರೇಖಾ ರಾಮಚಂದ್ರನ್, ಪರಿಮಳಾ ಮೂರ್ತಿ, ರಾಜೇಶ್ ಪದ್ಮಾರ್ ಉಪಸ್ಥಿತರಿದ್ದರು.

ದಿಶಾ ಭಾರತ್ ಸಂಸ್ಥೆಯು ಕಾಲೇಜು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಲ್ಲಿ ಮೌಲ್ಯಾಧಾರಿತ ಶಿಕ್ಷಣವನ್ನು ಪೋಷಿಸಿ ಬೆಳೆಸುವ ಕಾರ್ಯದಲ್ಲಿ ಕಳೆದ 15 ವರ್ಷಗಳಿಂದ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದು ಕರ್ನಾಟಕದ ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ವಲಯದಲ್ಲಿ ವಿಶಿಷ್ಟವಾಗಿ ಗುರುತಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ. ಇದೀಗ ದಿಶಾ ಭಾರತ್ ಸಂಸ್ಥೆಯು ದೇಶದ 74ನೇ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯೋತ್ಸವದ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಆಗಸ್ಟ್ 1 ರಿಂದ 15 ವರೆಗೆ 15 ದಿನಗಳ ರಾಜ್ಯಮಟ್ಟದ ನಮ್ಮ ಭಾರತ (#MyBharat) ಎಂಬ ಆನ್‍ಲೈನ್ ಯುವ ಅಭಿಯಾನವನ್ನು ಅಯೋಜಿಸಿದೆ.

ಈ ಯುವ ಅಭಿಯಾನಕ್ಕೆ ಕೇಂದ್ರಸಚಿವೆಯರಾದ ನಿರ್ಮಲಾ ಸೀತಾರಾಮನ್, ಸ್ಮøತಿ ಇರಾನಿ, ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಬಿ ಎಸ್ ಯಡಿಯೂರಪ್ಪ, ಯುವಸಂಸದ ತೇಜಸ್ವಿ ಸೂರ್ಯ, ಅನೇಕ ಶಿಕ್ಷಣ ತಜ್ಞರು, ಉಪಕುಲಪತಿಗಳು, ಪ್ರಾಧ್ಯಾಪಕರು ಶುಭಹಾರೈಸಿದ್ದಾರೆ.

ಪ್ರತಿನಿತ್ಯ ಬೆಳಗ್ಗೆ 11 ರಿಂದ ರಾಜ್ಯದ ವಿವಿಧ ಕಾಲೇಜುಗಳ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಂದ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಹೋರಾಟಗಾರರ ಕುರಿತು ಕಥಾಮಾಲಿಕೆ, ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ವಿಚಾರಗಳ ಕುರಿತು ಭಾಷಣ, ದೇಶಭಕ್ತಿಗೀತೆಗಳ ಗಾಯನ, ಸಾಮಾಜಿಕ ವಿಷಯಗಳ ಕುರಿತು ಏಕಪಾತ್ರಾಭಿನಯ, ರಾಷ್ಟ್ರಭಾವ ಜಾಗರಣದ ನೃತ್ಯಗಳು ಸೇರಿದಂತೆ ವಿವಿಧ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳು ಮೂಡಿಬರಲಿವೆ.

ಪ್ರತಿನಿತ್ಯ ಸಂಜೆ 6 ಕ್ಕೆ ಉಪನ್ಯಾಸ ಸರಣಿ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳನ್ನು ಆಯೋಜಿಸಲಾಗಿದ್ದು, ವಿಷಯ ತಜ್ಞರಿಂದ ಭಾರತದ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಸಂಗ್ರಾಮ, ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯೋತ್ತರ ಭಾರತ, ಭವಿಷ್ಯದ ಭಾರತ, ಇತ್ಯಾದಿ ವಿವಿಧ ವಿಷಯಗಳ ಕುರಿತು ಉಪನ್ಯಾಸ
ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳು ಪ್ರಸಾರಗೊಳ್ಳಲಿವೆ. ಈ ಎಲ್ಲಾ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳು ಆನ್‍ಲೈನ್ ಮೂಲಕ ನಡೆಯಲಿದ್ದು ದಿಶಾ
ಭಾರತ್ ಫೇಸ್‍ಬುಕ್ ಪೇಜ್ www.facebook.com/DishaBharat ಮೂಲಕ ನೇರ ಪ್ರಸಾರವಾಗಲಿದೆ.
****************************************************************

ಹೆಚ್ಚಿನ ಮಾಹಿತಿಗಾಗಿ:
ರಾಜೇಶ್ ಪದ್ಮಾರ್ 9880621824

Sri Shantaram Siddi, a social activist, an eloquent speaker, an environmentalist has been nominated to the Karnataka Legislative Council. He is the first from the Siddi community, one of the most backward tribes of the state to be attaining to this new responsibility.

Sri Shantaram Siddi

Sri Shantaram has done a remarkable work for the welfare of many vanavasi communities all over India.
Coming from a family with a poor economic and social background, pursuing education was not easy for Shantaram ji, but his determination and interest led him to become the first-ever graduate of the entire Siddi Community.

Although he had many job opportunities, Shantaram ji plunged into social service under the guidance of his mentor Sri Prakash Kamat.

Prakash ji once asked him “You may get a good job and comfortable life for yourself but what about the community of yours? The Siddis, don’t you want them to be in mainstream?” This motivated Shantaram ji to work for the welfare of tribal community.

Shantaram ji is associated with Vanvasi Kalyan Ashram since 1989, working for the welfare of Janjati (tribal) people. He has worked extensively for the upliftment of Siddis, Gaulis, Lambanis, and many other tribes. He actively participated in many environment-conservation movements like Appiko Movement, Bedti River Valley Conservation Movement, and Vraksha–Laksha Andolana.
Apart from that, Shantaram ji has also contributed to the research on the uses and applications of medicinal plants, under the guidance of Dr. Yellappa Reddi.

He was the member of Western Ghats Conservation Task Force, appointed by the Government of Karnataka. He was also a member of the Konkani Sahitya Academy. He joined Vanavasi Kalyanashram in 1989 as a Karyakarta, served as hostel warden and today he is the Secretary and Pranta Hitraksha Pramukh for the organisation.

ತಳ ಸಮುದಾಯದಿಂದ ಬಂದು ಮೇಲ್ಮನೆ ಸೇರಿದ ಶಾಂತಾರಾಮ ಸಿದ್ದಿ ಹಿಂದಿದೆ ನಿಸ್ವಾರ್ಥ ಸೇವೆಯ ಚರಿತ್ರೆ

ಲೇಖನ : ಹರಿಪ್ರಕಾಶ ಕೋಣೆಮನೆ, ಸಂಪಾದಕರು, ವಿಜಯ ಕರ್ನಾಟಕ ಕನ್ನಡ ದಿನ ಪತ್ರಿಕೆ.

ಕೃಪೆ: ಲೇಖಕರು ಹಾಗೂ ವಿಜಯ ಕರ್ನಾಟಕ ಕನ್ನಡ ದಿನ ಪತ್ರಿಕೆ.

ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಕರ್ನಾಟಕದಿಂದ ರಾಜ್ಯಸಭೆಗೆ ಆಯ್ಕೆಯಾಗಿರುವ ರಾಯಚೂರು ಜಿಲ್ಲೆಯ ಅಶೋಕ ಗಸ್ತಿ, ಬೆಳಗಾವಿ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಈರಣ್ಣ ಕಡಾಡಿ, ಕರ್ನಾಟಕ ವಿಧಾನ ಪರಿಷತ್ತಿಗೆ ಹೊಸದಾಗಿ ನಾಮನಿರ್ದೇಶನಗೊಂಡಿರುವ ಸಾಯಬಣ್ಣ ತಳವಾರ್‌ ಹಾಗೂ ಬುಡಕಟ್ಟು ಸಮದಾಯದ ಶಾಂತಾರಾಮ್‌ ಸಿದ್ದಿ ಅವರ ಆಯ್ಕೆ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ಒಂದು ರೀತಿಯ ಸದಭಿಪ್ರಾಯ ಸಾರ್ವತ್ರಿಕ ವಲಯದಲ್ಲಿ ಮೂಡಿದೆ. ಶಾಸನ ಸಭೆಗಳಲ್ಲಿ , ಅಧಿಕಾರದ ಆಯಕಟ್ಟಿನ ತಾಣಗಳಲ್ಲಿ ಸರ್ವರಿಗೂ ಪ್ರಾತಿನಿಧ್ಯ ಇರಬೇಕೆಂದು ನಂಬಿಕೆ ಹೊಂದಿರುವ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರಿಗೂ ಇಂಥಾ ರಾಜಕೀಯ ನಡೆಗಳು ನಿಜಕ್ಕೂ ಖುಷಿ ನೀಡುತ್ತವೆ. ಲಿಂಗಾಯತ ಸಮುದಾಯಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ ಬೆಳಗಾವಿಯ ಈರಣ್ಣ ಕಡಾಡಿ ವೃತ್ತಿಯಲ್ಲಿ ವಕೀಲ. ಪ್ರವೃತ್ತಿಯಲ್ಲಿ ರಾಜಕಾರಣಿ. ಸವಿತಾ ಸಮಾಜದ ಅಶೋಕ ಗಸ್ತಿ ಅನೇಕ ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಬಿಜೆಪಿಯ ಸಾಮಾನ್ಯ ಕಾರ್ಯಕರ್ತ ಎಂದು ವರದಿಯಾಗಿದೆ. ಈಗ ಪರಿಷತ್ತಿಗೆ ನಾಮಕರಣಗೊಂಡಿರುವ ಬೆಳಗಾವಿಯ ರಾಣಿ ಚೆನ್ನಮ್ಮ ವಿವಿಯಲ್ಲಿ ಅರ್ಥಶಾಸ್ತ್ರದ ಪ್ರೊಫೆಸರ್‌ ಆಗಿರುವ ಸಾಯಬಣ್ಣ ತಳವಾರ್‌ ಅವರು ಹಿಂದುಳಿದ ಕೋಳಿ ಸಮಾಜಕ್ಕೆ ಸೇರಿದವರು.
ಒಬ್ಬ ಸಾಮಾನ್ಯ ರಾಜಕೀಯ ಕಾರ್ಯಕರ್ತ, ಮತ್ತೊಬ್ಬ ವಕೀಲ, ಮಗದೊಬ್ಬ ಪ್ರೊಫೆಸರ್‌-ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲ ಸ್ತರದವರು ಅತ್ಯಂತ ಸುಲಭವಾಗಿ ಶಾಸನ ಸಭೆ ಪ್ರವೇಶಿಸುವುದು ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ಬಹುದೊಡ್ಡ ಸೊಬಗು. ಸಮ ಸಮಾಜ ನಿರ್ಮಾಣ ಹಾಗೂ ಸಾಮಾಜಿಕ ಸಾಮರಸ್ಯ ಮೂಡಿಸುವ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಈ ಹೆಜ್ಜೆಗಳು ಕೂಡ ಮಹತ್ತರವಾದವೆ.
ಈ ಎಲ್ಲದಕ್ಕಿಂತ, ಶಾಂತಾರಾಮ್‌ ಸಿದ್ದಿ ಅವರು ಮೇಲ್ಮನೆಗೆ ನಾಮನಿರ್ದೇಶನಗೊಂಡಿರುವುದು, ನಾನು ಮೇಲೆ ಹೇಳಿದ ಎಲ್ಲ ರಾಜಕೀಯ-ಸಾಮಾಜಿಕ ಮೌಲ್ಯಗಳಿಗೆ ತಿಲಕವಿಟ್ಟಂತೆ ಗಮನ ಸೆಳೆಯುತ್ತಿದೆ. ಬುಡಕಟ್ಟು ಜನರು ವಾಸಿಸುವ ದುರ್ಗಮ ಅರಣ್ಯದಿಂದ ಸದ್ಯ ಅವರು ತಲುಪಿರುವ ಪರಿಷತ್‌ ಎಂಬ ಅಧಿಕಾರದ ಅಂಗಳದವರೆಗಿನ ಅವರ ಪಯಣದಲ್ಲಿ ವನವಾಸಿ ಕಲ್ಯಾಣ ಸಂಸ್ಥೆ ಎಂಬ ಪರಿವಾರ ಸಂಘಟನೆಯ ಹೆಜ್ಜೆಗಳೂ ಇವೆ. ಇದೆಲ್ಲವನ್ನೂ ನಾವು ಅವಲೋಕಿಸಿದರೆ, ಅಲ್ಲಿ ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಕಲಿಯಬೇಕಾದ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಬದುಕಿನ ರೀತಿ ನೀತಿಗಳಿವೆ. ವಿಶೇಷವಾಗಿ ತಳಸಮುದಾಯಗಳಿಗೆ ಸೇರಿದ ಹತ್ತಾರು ಜಾತಿ ಸಮುದಾಯಗಳು ಕಲಿಯಬೇಕಾದ ಪಾಠಗಳು ಸಾಕಷ್ಟಿವೆ.

Sri Shantharam Siddi

Sri Prakash Kamath

ನನ್ನೂರು ಉತ್ತರ ಕನ್ನಡ ಜಿಲ್ಲೆ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕವಾಗಿ ಶ್ರೀಮಂತಿಕೆ ಹೊಂದಿರುವ ಫಲವತ್ತಾದ ಪ್ರದೇಶ. ವೈವಿಧ್ಯಮಯವಾದ ಬುಡಕಟ್ಟು ಸಮುದಾಯಗಳ ತವರು. ಕುಮಟಾ, ಅಂಕೋಲ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಹಾಲಕ್ಕಿ ಒಕ್ಕಲಿಗರು, ಮುಂಡಗೋಡ, ಹಳಿಯಾಳ, ದಾಂಡೇಲಿ ಭಾಗದ ಅರಣ್ಯದ ಅಂಚಿನಲ್ಲಿ ಗೌಳಿಗರು, ಯಲ್ಲಾಪುರ, ದಾಂಡೇಲಿ, ಹಳಿಯಾಳ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಕುಣಬಿ ಮತ್ತು ಸಿದ್ದಿ ಬುಡಕಟ್ಟಿನ ಜನರು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ವಾಸವಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಆ ಪೈಕಿ ಸಿದ್ದಿ ಸಮುದಾಯದ ಒಟ್ಟು ಜನಸಂಖ್ಯೆ ಅಬ್ಬಬ್ಬಾ ಎಂದರೆ 25 ಸಾವಿರ ಇರಬಹುದು. ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರದ ಜತೆ ನಂಟಿರುವ ಗೌಳಿಗರ ಆಡುಭಾಷೆ ಮರಾಠಿ. ಈ ಕುಣಬಿ ಮತ್ತು ಸಿದ್ದಿ ಬುಡಕಟ್ಟು ಜನರು ಕೊಂಕಣಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆ. ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡ ಅವರ ಪಾಲಿಗೆ ವ್ಯಾವಹಾರಿಕ ಭಾಷೆ. ಗೌಳಿಗರಿಗೆ ಪಶುಪಾಲನೆಯೇ ಜೀವನಾಧಾರವಾದರೆ, ಮರಮಟ್ಟು ಸಂಗ್ರಹಿಸುವುದು, ಕಾಡಲ್ಲಿ ಜೇನು ಕೊಯ್ಯುವುದು ಸಿದ್ದಿ ಜನಾಂಗದ ಕುಲಕಸುಬು. ಕಾಲಾನುಕ್ರಮದಲ್ಲಿ ಜೀವನೋಪಾಯಕ್ಕಾಗಿ ಕೃಷಿ ಕೂಲಿ ಕೆಲಸವನ್ನೂ ಒಗ್ಗಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಕಾಡೊಳಗೆ ಇಲ್ಲವೇ ಕಾಡಂಚಿನಲ್ಲೇ ಸಿದ್ಧಿಗಳ ವಾಸ. ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಒಂದು ಕಾಲಕ್ಕೆ ಈ ಕುಣಬಿ, ಗೌಳಿ, ಸಿದ್ದಿ ಸಮುದಾಯದ ಜನ ವಸತಿಗಳಲ್ಲಿ ಪಕ್ಕಾ ಮನೆಗಳೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಬದುಕು ಕಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳುವಷ್ಟು ಸ್ವಂತದ ಜಮೀನು ಅವರಿಗೆ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಹಾಗೆ ನೋಡಿದರೆ, ಮನೆ, ಜಮೀನು, ಆಸ್ತಿ- ಈ ಎಲ್ಲವೂ ಸಮುದಾಯಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ್ದು ಎಂದು ಬಾಳಿ ಬದುಕಿದವರು ಈ ಜನ. ಇವರ ಮನೆಗಳಿರುವ ಹಾಡಿಯಂಥ ಪ್ರದೇಶಗಳಿಗೆ ಹೋಗಬೇಕೆಂದರೆ ಎಷ್ಟೋ ವರ್ಷಗಳವರೆಗೆ ರಸ್ತೆಗಳೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಶಾಲೆ, ಶಿಕ್ಷ ಣದಿಂದ ಈ ಸಮುದಾಯಗಳು ಬಲುದೂರ. ಸಿದ್ದಿ ಸಮುದಾಯದವರು ದೈಹಿಕವಾಗಿ ಸದೃಢರಾದರೂ, ಸ್ವಭಾವತಃ ನಾಚಿಕೆ, ಹಿಂಜರಿಕೆ ಸ್ವಭಾವದವರು. ನಾಗರಿಕತೆಯಿಂದ ದೂರವೇ ಉಳಿದಿದ್ದು, ಅರಣ್ಯವಾಸ, ಬಡತನದಂಥ ಕಾರಣಗಳಿಂದ ವನವಾಸಿಗಳ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಇತ್ತೀಚಿನ ಅನೇಕ ವರ್ಷಗಳವರೆಗೂ ಔಪಚಾರಿಕ ಶಾಲಾ ಶಿಕ್ಷ ಣ ಗಂಧವೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಇತ್ತೀಚಿನ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲವರು ಶಾಲೆಯ ಮುಖ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರಾದರೂ, ಅವರಲ್ಲಿ ಬಹುಪಾಲು ಮಂದಿ ಐದು, ಆರು, ಏಳನೇ ತರಗತಿಗೇ ಶಿಕ್ಷಣವನ್ನೇ ಮೊಟಕುಗೊಳಿಸಿ, ಕಾಡಂಚು ಸೇರುತ್ತಿದ್ದರು. ಇಂಥ ಸವಾಲು ಸಂಕಷ್ಟಗಳ ಪರಿಸರದಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದ ಬುಡಕಟ್ಟು ಸಮುದಾಯದ ಶಾಂತಾರಾಮ ಸಿದ್ದಿ ಅವರು ಪದವಿವರೆಗೆ ಓದಿದ್ದೇ ಅನನ್ಯ ಸಾಧನೆ ಎನ್ನಬೇಕು !

ಓದಿ ಪದವಿಯೊಂದನ್ನು ಪಡೆಯಲೇಬೇಕೆಂಬ ಜನ್ಮಜಾತ ಹಠವೊಂದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು, ಕಲಿಯಲು ಸಹಕಾರಿಯಾದ ವಾತಾವರಣವಾಗಲಿ, ರವಷ್ಟು ಅನುಕೂಲಗಳಾಗಲಿ ಅವರಿಗೆ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಈ ಕೊರತೆಗಳ ನಡುವೆಯೇ ಅವರು ಡಿಗ್ರಿ ಪಡೆದರು. ಸಿದ್ದಿ ಸಮುದಾಯದ ಮೊದಲ ಪದವೀಧರರಾದ ಶಾಂತಾರಾಮ್‌ ಅವರಿಗೆ ಒಂದು ಸರಕಾರಿ ನೌಕರಿ ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳುವುದು ಕಷ್ಟದ ಕೆಲಸವೇನು ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಸಾಂವಿಧಾನಿಕ ಹಕ್ಕಾಗಿ ತನ್ನನ್ನು ಅರಸಿಕೊಂಡ ಬಂದ ಅಂಥದ್ದೊಂದು ಅವಕಾಶವನ್ನು ಬದಿಗಿರಿಸಿದರು. ತಾನು ಹುಟ್ಟಿದ ಬುಡಕಟ್ಟು ಸಮುದಾಯದ ಎಲ್ಲರೂ ತನ್ನಂತೆಯೇ ಆಗಬೇಕೆಂಬ ಚಿಂತನೆಗೆ ಒತ್ತಾಸೆಯಾದರು. ತನ್ನ ಜನರ ಸಂಸ್ಕೃತಿ, ತಾನು ಬೆಳೆದ ಶ್ರೀಮಂತ ಪರಿಸರವನ್ನು ಸಂರಕ್ಷ ಣೆ ಮಾಡಬೇಕೆಂದು ಬಯಸಿ, ಆ ಕೆಲಸಕ್ಕಾಗಿ ಟೊಂಕ ಕಟ್ಟಿದರು.

ಜೀವನದಲ್ಲಿ ತಿರುವು ತಂದ ವರ್ಷ.

ಸಿದ್ದಿಯುವಕ ಶಾಂತಾರಾಮ್‌ ಅವರ ಪಾಲಿಗೆ 1988, ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಹೊಸ ತಿರುವು ತಂದ ವರ್ಷ. ಶ್ರೀಮಂತ ಬುಡಕಟ್ಟು ಸಂಸ್ಕೃತಿ, ವಿಶಿಷ್ಟ ಭಾಷೆ ಹೊಂದಿರುವ ಸಿದ್ದಿ ಜನಾಂಗದ ಮೇಲೆ ಕ್ರೈಸ್ತ ಮಿಷಿನರಿಗಳ ಕಣ್ಣು ಬಿದ್ದಿತ್ತು. ಆ ವೇಳೆಗಾಗಲೇ ಅವರು ಸಿದ್ಧಿಗಳನ್ನು ಮತಾಂತರ ಮಾಡುವ ಮೂಲಕ, ಬುಡಕಟ್ಟು ಸಂಸ್ಕೃತಿಯನ್ನೇ ನಾಶ ಮಾಡುವ ಕೃತ್ಯಕ್ಕೆ ಕೈಹಾಕಿದ್ದರು. ಪರಿಣಾಮ ಯಲ್ಲಾಪುರ ತಾಲೂಕಿನ ಮಂಚಿಕೇರಿ, ಉಮ್ಮಚಗಿ ಭಾಗದ ಹಲವು ಸಿದ್ದಿ ಕುಟುಂಬಗಳು ಕ್ರೈಸ್ತಮತಕ್ಕೂ, ಇನ್ನೂ ಕೆಲವು ಕುಟುಂಬಗಳು ಇಸ್ಲಾಮಿಗೂ ಮತಾಂತರಗೊಂಡಿದ್ದವು.

ಕಣ್ಣೆದುರೇ ಅಳಿದು ಹೋಗುತ್ತಿರುವ ಒಂದು ಬುಡಕಟ್ಟು ಸಂಸ್ಕೃತಿಯೊಂದರ ಆತಂಕಕಾರಿ ವಿದ್ಯಮಾನ ಸಿದ್ಧಿ ಸಮುದಾಯದ ಶಾಂತಾರಾಮ್‌ ಅವರಂಥವರಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ ಎಂದೇನಿಲ್ಲ. ಅವರು ಅಸಹಾಯಕರಾಗಿದ್ದರು. ಈ ವಿಷಯ ಆರ್‌ಎಸ್‌ಎಸ್‌ನ ಪರಿವಾರ ಸಂಘಟನೆಯಾದ ಹಿಂದೂ ಸೇವಾ ಪ್ರತಿಷ್ಠಾನದ ಸಂಸ್ಥಾಪಕರಾಗಿದ್ದ ಅಜಿತ್‌ ಕುಮಾರ್‌ ಅವರಿಗೆ ತಿಳಿಯಿತು. ಬಳಿಕ ಅವರು ಈ ಸಮಸ್ಯೆಗೆ ಪರಿಹಾರ ಕಂಡು ಹಿಡಿಯಲು ಮುಂದಾದರು. ಆಗ ಜನ್ಮತಾಳಿದ್ದೇ ವನವಾಸಿ ಕಲ್ಯಾಣ ಸಂಸ್ಥೆ. ಸಿದ್ಧಿಗಳು ಸೇರಿದಂತೆ ಎಲ್ಲ ಗಿರಿಜನರ ಕಲ್ಯಾಣಕ್ಕಾಗಿ ಆರಂಭವಾದ ಈ ಸಂಸ್ಥೆಯನ್ನು ಮುನ್ನಡೆಸುವ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ಶೃಂಗೇರಿ ಮೂಲದ ಪ್ರಕಾಶ್‌ ಕಾಮತರ ಹೆಗಲಿಗೆ ಹಾಕಲಾಯಿತು. ಪ್ರಕಾಶ ಕಾಮತ್‌ ಓರ್ವ ತಪಸ್ವಿ, ಭವಿಷ್ಯವನ್ನು ಮುಂಗಾಣುವ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವದ ಮಹನೀಯ. ಅಂಥ ಕಾಮತರು ಹೆಕ್ಕಿ ತೆಗೆದು, ಬೆಳೆಸಿದ ಹಲವು ಪ್ರತಿಭೆಗಳಲ್ಲಿ ಶಾಂತಾರಾಮ್‌ ಮೊದಲಿಗರು. ಇದೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಯಾಕೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಎಂದರೆ, ಶಾಂತಾರಾಮ್‌ ಅವರ ಒಟ್ಟಾರೆ ವನವಾಸಿ ಕಲ್ಯಾಣದ ಬದುಕಿನ ಪಯಣದಲ್ಲಿ ವನವಾಸಿ ಕಲ್ಯಾಣ ಸಂಸ್ಥೆಯ ಕಾಮತ್‌ ಕೂಡ ಇದ್ದಾರೆ !

ಶಿರಸಿಯನ್ನು ಕೇಂದ್ರವಾಗಿರಿಸಿಕೊಂಡು ವನವಾಸಿ ಕಲ್ಯಾಣದ ಸಂಕಲ್ಪದ ಸಾಕಾರಕ್ಕೆ ವಿಧ್ಯುಕ್ತರಾದ ಪ್ರಕಾಶ ಕಾಮತ್‌ ಮೊದಲು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡದ್ದು ಸಿದ್ದಿ ಜನಾಂಗ ಹೆಚ್ಚಾಗಿರುವ ಯಲ್ಲಾಪುರ ತಾಲೂಕಿನ ಉಮ್ಮಚಗಿ ಸಮೀಪದ ಚಿಪಗೇರಿ ಗ್ರಾಮವನ್ನು. ಚಿಪಗೇರಿಯಲ್ಲಿ ಸಿದ್ದಿ, ಗೌಳಿ ಜನರಿಗಾಗಿ ಮೊದಲ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿನಿಲಯ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು. ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ನಿಲಯದ ನಿರ್ವಹಣೆ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯ ಉಸ್ತುವಾರಿಯನ್ನು ಪ್ರಕಾಶ ಕಾಮತರು ಶಾಂತಾರಾಮ್‌ ಅವರಿಗೆ ವಹಿಸಿದರು. ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿನಿಲಯಕ್ಕೆ ಕುಟೀರ ನಿರ್ಮಿಸುವುದರಿಂದ ಹಿಡಿದು, ನಂತರ ದಿನವೂ ಅದನ್ನು ಗುಡಿಸಿ, ತೊಳೆದು ಬಳಿದು, ಅಡುಗೆ ಮಾಡಿ ಮಕ್ಕಳ ಹೊಟ್ಟೆ ತಣಿಸಿ, ನಿಲಯದ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಆಟ, ಪಾಠ ಮಾಡಿಸುವ ಕೆಲಸವನ್ನು ಶಾಂತಾರಾಮ್‌ ಒಂದು ವ್ರತದಂತೆ ಮುಂದುವರೆಸಿದರು. ಬಿದಿರಿನ ಹಂದರದ ಗೋಡೆ, ಸೆಗಣಿಯಿಂದ ಸಾರಿಸಿದ ನೆಲ, ಹುಲ್ಲಿನ ಹೊದಿಕೆಯ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ನಿಲಯ ಸೇರಿದ ಅನೇಕ ಸಿದ್ದಿ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಶಾಲೆ ಕಲಿತದ್ದು ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ರಾಜ್ಯ, ರಾಷ್ಟ್ರ ಮಟ್ಟದ ಕ್ರೀಡಾಸ್ಪರ್ಧೆಗಳಲ್ಲಿ, ಏಷ್ಯನ್‌ ಗೇಮಿನಲ್ಲಿ ಗೆದ್ದು ಚಿನ್ನದ ಪದಕ ಮುಡಿಗೇರಿಸಿಕೊಂಡರು, ಒಲಿಂಪಿಕ್‌ ಕ್ರೀಡಾಕೂಟದಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಿ ದಾಖಲೆ ಬರೆದರು. ಮುಂದೆ ಶಿರಸಿ ನಗರ, ದಾಂಡೇಲಿ, ಯಲ್ಲಾಪುರ, ಕುಮಟಾ, ಸಾಗರ, ಗುಂಡ್ಲುಪೇಟೆ, ಮೈಸೂರಿನಲ್ಲಿ ಹಾಸ್ಟೆಲ್‌ಗಳು ಶುರುವಾದವು. ಈಗ ಕರ್ನಾಟಕದ 16 ಜಿಲ್ಲೆಗಳಲ್ಲಿ 28 ವಿವಿಧ ಹಿಂದುಳಿದ ಜನಜಾತಿಗಳ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗಾಗಿ ವನವಾಸಿ ಕಲ್ಯಾಣ ಸಂಸ್ಥೆ ಹಗಲಿರುಳು ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದೆ. ಈ ಎಲ್ಲ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಶಿಕ್ಷಣ, ಅನ್ನ, ಆರೋಗ್ಯದ ಕಾಳಜಿ ವಹಿಸಿದೆ. ಆ ಎಲ್ಲ ಮಹಾನ್‌ ಕಾಯಕದ ಹಿಂದೆ ಮೊದಲ ದಿನದಿಂದ ಪ್ರಕಾಶ್‌ ಕಾಮತ್‌ ಅವರಿಗೆ ಹೆಗಲು ನೀಡಿದ್ದು ಇದೇ ಶಾಂತಾರಾಮ್‌ ಸಿದ್ಧಿ. ಮುಂದೆ ವನವಾಸಿ ಕಲ್ಯಾಣ ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಪರಿಣಾಮಕಾರಿ ಬಲಿಷ್ಠ ವನವಾಸಿ ಸಂಸ್ಥೆಯಾಗಿ ಬೆಳೆದದ್ದು ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಉತ್ತರ ಭಾರತದ ಬಿಹಾರ್‌, ಜಾರ್ಖಂಡ್‌ಗಳಲ್ಲೂ ತನ್ನ ಕಾರ್ಯವನ್ನು ಅಗಾಧವಾಗಿ ವಿಸ್ತರಿಸಿ ಅಖಿಲ ಭಾರತ ಸಂಘಟನೆಯಾಗಿ ರೂಪ ತಾಳಿದೆ.

ಈ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಾಶ ಕಾಮತರ ಬಗ್ಗೆಯೂ ಒಂದೆರಡು ಮಾತುಗಳನ್ನು ಉಲ್ಲೇಖಿಸುವೆ. ಗೌರವಸ್ಥ ಅನುಕೂಲಕರ ಮನೆತನದ ಕೃಷ್ಣ ಕಾಮತ್‌ ಅವರ ಪುತ್ರ ಪ್ರಕಾಶ ಕಾಮತ್‌ ಓದಿದ್ದು ಎಲೆಕ್ಟ್ರಿಕಲ್‌ ಎಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್‌. 40 ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಎಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್‌ನಲ್ಲಿ ಚಿನ್ನದ ಪದಕ ಪಡೆದು ವಿವಿಯಿಂದ ಹೊರಬಿದ್ದ ಅವರು. ಮನಸ್ಸು ಮಾಡಿದ್ದರೆ ಕೈ ತುಂಬ ಸಂಬಳ ಪಡೆಯುವ ನೌಕರಿ ಹಿಡಿಯಬಹುದಿತ್ತು, ವಿದೇಶಗಳಿಗೆ ಹೋಗಿ ಐಷಾರಾಮಿ ಬದುಕು ಕಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳಬಹುದಿತ್ತು. ಆದರೆ, ಈ ಎರಡನ್ನೂ ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳದೇ ಅವರು ಕಾಡಂಚಿನ ದಾರಿ ತುಳಿದರು. ವನವಾಸಿ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಶಿಕ್ಷಣದ ಬೆಳಕು ನೀಡಿದರು. ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ವನವಾಸಿ ಕೆಲಸ ಸದೃಢವಾಗಿ ಬೆಳೆದ ನಂತರ ಇಲ್ಲಿನ ಕೆಲಸವನ್ನು ಶಾಂತಾರಾಮ್‌ ಮತ್ತು ಕೆಲ ಸಹಕಾರಿಗಳಿಗೆ ವಹಿಸಿ ಉತ್ತರ ಭಾರತದ ಕಡೆ ಮುಖ ಮಾಡಿದರು.

ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ವನವಾಸಿ ಕಲ್ಯಾಣ ಕಾರ್ಯಕ್ಕೆ ಭದ್ರ ಬುನಾದಿ ಹಾಕಿದ ನಂತರ ರಾಂಚಿಯನ್ನು ಕೇಂದ್ರವಾಗಿಸಿಕೊಂಡು ಬಿಹಾರ್‌, ಜಾರ್ಖಂಡ್‌ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ವನವಾಸಿ ಕಲ್ಯಾಣದ ಕಾರ್ಯವನ್ನು ಭದ್ರವಾಗಿ ಬೆಳೆಸಿದರು. ನಂತರ ಗ್ರಾಮ ವಿಕಾಸ ಪ್ರಕಲ್ಪದ ಅಖಿಲ ಭಾರತ ಪ್ರಮುಖರಾಗಿ ಮಾಡಿದ ಕೆಲಸವಂತೂ ಅಗಾಧ. ಜಾರ್ಖಂಡ್‌, ಬಿಹಾರ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಮೂರು ಸಾವಿರಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಸ್ವ ಸಹಾಯ ಸಂಘಗಳನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿ ಗ್ರಾಮೀಣ, ಗುಡ್ಡಗಾಡು ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವ ಹಿಂದುಳಿದ ಜನರಲ್ಲಿ ಸ್ವಾವಲಂಬಿ ಜೀವನಕ್ಕೆ ನೀರೆರೆದು ಬೆಳೆಸಿದರು. ದೇಶದ ಉದ್ದಗಲಕ್ಕೆ ಆರಂಭಿಸಿದ ಹಾಸ್ಟೆಲುಗಳಲ್ಲಿ ಪಶುಪಾಲನೆಯನ್ನು ಆಗ್ರಹದಿಂದ ಕಲಿಸುವ ಪರಿಪಾಠ ಆರಂಭಿಸಿದರು. ಒಂದು ಜೊತೆ ಪಂಚೆ, ಎರಡು ಅಂಗಿ ತೊಟ್ಟು ಸುಮಾರು 45 ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಹಸಿವು, ಆಸರೆ, ದಣಿವು ಯಾವುದನ್ನು ಲೆಕ್ಕಿಸದೆ ಅವರು ಮಾಡಿದ ಕೆಲಸ ಅನನ್ಯವಾದುದು. ಕಾಲ್ನಡಿಗೆಯಲ್ಲಿ, ಸೈಕಲ್‌ ತುಳಿದು, ಸರಕಾರಿ ಬಸ್ಸು ಏರಿ ಕಾಡು ಮೇಡುಗಳನ್ನು ಸುತ್ತಾಡಿ ಸಮಾಜಕಾರ್ಯ ಬೆಳೆಸಿದ ಪ್ರಕಾಶ ಕಾಮತರು, ತಮ್ಮ ಬದುಕಿನ ಕಡೆ ಆರೇಳು ವರ್ಷಗಳನ್ನು ಮತ್ತೆ ಉತ್ತರಕನ್ನಡದಲ್ಲೇ ಕಳೆದರು. ತಾವೇ ನಿರ್ಮಿಸಿದ ಉತ್ತರ ಕನ್ನಡದ ಕುಮಟಾದ ವನಬಂಧು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ನಿಲಯದಲ್ಲಿದ್ದ ಪ್ರಕಾಶ್‌ ಕಾಮತರು, ಎರಡು ವರ್ಷದ ಹಿಂದೆ ಕೊನೆಯುಸಿರೆಳೆದರು. ಅವರ ದೇಹ ಅಳಿಯಿತು ನಿಜ, ದೇಹವಳಿದರೆ ಏನಾಯಿತು ಧ್ಯೇಯ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ನೆಲೆಸುವಂತಾಗಿದೆಯಲ್ಲ!

ವಿಧಾನ ಪರಿಷತ್ತಿಗೆ ಶಾಂತಾರಾಮ್‌ ನಾಮ ನಿರ್ದೇಶನಗೊಂಡಿದ್ದಾರೆಂದು ಸ್ನೇಹಿತರೊಬ್ಬರು ಕರೆ ಮಾಡಿ ತಿಳಿಸಿದಾಗ ಅತೀವ ಖುಷಿಯಾಯಿತು. ಬೆನ್ನಲ್ಲಿಯೇ ಪ್ರಕಾಶ ಕಾಮತರ ಜೊತೆಗಿನ ಒಡನಾಟ, ಅವರು ಸವೆಸಿದ ಹಾದಿಯ ನೆನಪಿನ ಮೆರವಣಿಗೆ ನನ್ನ ಕಣ್ಣಮುಂದೆ ಹಾದುಹೋಗಿ ಪುಳಕವುಂಟಾಯಿತು.

ಶಾಂತಾರಾಮ್‌ ಬದುಕು ಹಾಗೂ ವನವಾಸಿ ಕಲ್ಯಾಣ ಸಂಘದ ಚಟುವಟಿಕೆಯ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಆಲೋಚನೆ ಮಾಡಲೇ ಬೇಕಾದ ಇನ್ನೊಂದು ಸಂಗತಿಯಿದೆ. ನಮ್ಮ ಸಶಕ್ತೀಕರಣಕ್ಕೆ ನಮ್ಮ ಸಂವಿಧಾನವೇ ಅದ್ಭುತ ಅಸ್ತ್ರ. ಮೀಸಲು ನೀತಿಯ ಪರಿಣಾಮ ಒಂದಿಷ್ಟು ಸಮುದಾಯಗಳು ಸಬಲೀಕರಣಗೊಂಡಿವೆ. ಇಂಥಾ ನೀತಿಯ ಲಾಭ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ದೊರಕಿದರೆ ಅದೆಷ್ಟು ಚಂದದ ಸಮಾಜ ನಿರ್ಮಾಣ ಆದೀತು? ಮೀಸಲಾತಿಯ ಗರಿಷ್ಠ ಪ್ರಯೋಜನ ಪಡೆದಿರುವ ತಳ ಸಮುದಾಯದ ಕ್ರೀಮಿ ಲೇಯರ್‌ ಮಹಾನುಭವರು, ಸತತವಾಗಿ ಮೂವತ್ತು ನಲವತ್ತು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಮೀಸಲು ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಿಂದಲೇ ಸಂಸದ, ಶಾಸಕರಾಗುತ್ತಿರುವವರು, ಮೀಸಲಿನ ಪ್ರಯೋಜನವನ್ನು ತಮ್ಮದೇ ಸಮುದಾಯದ ಅಂಚಿನ ಜನರಿಗೆ ಬಿಟ್ಟುಕೊಡಲು ಮುಂದೆ ಬಾರದೆ ಇರುವುದು ಸೋಜಿಗವೆ. ಅದೇ ವೇಳೆ ಡಿಗ್ರಿ ಪಡೆದಿದ್ದ ಶಾಂತಾರಾಮ್‌ ಸರಕಾರಿ ನೌಕರಿ ಹಿಡಿಯಲಿಲ್ಲ. ಇಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್‌ನಲ್ಲಿ ಗೋಲ್ಡ್‌ ಮೆಡಲ್‌ ಪಡೆದ ಕಾಮತರು ಇಡೀ ಜೀವನವನ್ನು ಬುಡಕಟ್ಟು ಜನರ ಶಿಕ್ಷಣಕ್ಕಾಗಿ ಟೊಂಕಕಟ್ಟಿದರು. ಸಮಸಮಾಜ ನಿರ್ಮಾಣಕ್ಕೆ ಇದಲ್ಲವೇ ಮಾದರಿ!

ಶಾಂತಾರಾಮ್‌ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಕೊನೇ ಮಾತು. ಅವರು ಕಳೆದ 35 ವರ್ಷಗಳಿಂದಲೂ ಏಕೋಪಾಧ್ಯಾಯ ಶಾಲೆಯ ಮುಖ್ಯೋಪಾಧ್ಯಾಯರಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಆಟ, ಪಾಠ, ಹಾಡು, ಭಾಷಣ, ನಾಟಕ, ರುಚಿಯಾದ ಅಡುಗೆ -ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲ ಕಲೆ ಕಾಯಕದಲ್ಲೂ ನಿಸ್ಸೀಮರು. ಕನ್ನಡ, ಕೊಂಕಣಿ, ಸಂಸ್ಕೃತ, ಹಿಂದಿಯಲ್ಲಿ ಸುಲಲಿತವಾಗಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆ. ಅಡುಗೆ ರುಚಿಯೊಂದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಬೇರೆಲ್ಲವೂ ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಮೇಲ್ಮನೆಯ ಸಹೋದ್ಯೋಗಿಗಳಿಗೆ ಲಭ್ಯ.

ಹಾಟ್ಸ್ ಆಫ್ ಶಾಂತಾರಾಂ ಮತ್ತು ಅಂಥ ಹತ್ತಾರು ಮಂದಿಯನ್ನು ತಯಾರು ಮಾಡಿದ ಮಹಾನುಭಾವರಿಗೆ…

Story of a govt school of Hosa Yalanadu village developing at par with its city counterparts

There is a visible aversion towards government schools. We feel cozy with the benefits at private schools which provide multiple amenities including high class quality education, sports facilities, posh equipment and what not. The poverty stricken parents, uninformed parents or parents with no options whatsoever have been sending their children to Government run schools, while ones who are part of the elite society or even some who even manage to take loans push their children to private schools. The people have characterised the Government schools with poor education, collapsing walls, dilapidated condition and maintenance. Private schools are places expected to imbibe values, morals, education, sports and the like. It mostly seems like the outsourced module of the home to transform and enlighten children as best citizens for the future.

Here is a school run by the Government but it does not seem so on appearance. ‘This is a Temple of Knowledge, Pay obeisance while you enter’ reads the board at the Bheemana Bande Rural Government High School at Hiriyur Taluk, Chitradurga district of Karnataka which boasts a sprawling campus, greenery all around, gymnasium, brand new computers for students to study. The school was in dilapidated condition till last 10 years.

Sri Na Thippeswamy, Kshetriya Karyavah, Dakshina Madhya Kshetra, RSS

Na Thippeswamy Kshetriya Karyavah of RSS for the Dakshina Madhya Kshetra which comprises of states of Karnataka, Andhra and Telangana studied in this school few years back. After his schooling he moved to Bengaluru to pursue his education and also settled in the capital for living. He hails from the Hosa Yalanadu of Hiriyuru village. Keeping in mind the golden jubilee of the start of the school, Na Thippeswamy worked and collaborated with those who hailed from the village and had migrated to other places off late. He also brought to the fold the alumni of the school. Various needs of the school were met thereafter.

Na Thippeswamy says all round development of the school was the need of the hour. Library, educative infrastructure, sports amenities were to be improvised and the thought behind the development was ‘my village a holy place.’ Contributing back to the society, village we come from is the best form of paying back the debts we carry on our shoulders he strongly believes.

The school is seeing an increased number of students getting admitted year on year. There was an effort put in towards the reconstruction of 20 odd rooms. The gyms help in physical fitness and the computers and libraries help the intellectual know how. The records say number of students has also increased these years.

Guruswamy a senior teacher of the school spoke about the school lacking the basic infrastructure some time back now boasts granite flooring, electricity to all rooms and fans equipped to each room and RO water for consumption.

Tribes of the like Na Thippeswamy should increase so that the schools in the villages develop At par with their private school counterparts of the city.
resulting in improved education of the students.

On Day2 of Disha Bharat’s lecture series on Facebook, Adarsh Gokhale spoke on the role of revolutionaries in the freedom struggle of Bharat. Disha Bharat in its #MyBharat campaign has organised online lectures for 15 days starting August 1. 

Exciting line up of speakers in Kannada and English

Adarsh Gokhale in his address connected the days post 1857, the first war of Indian Independence to the 1946 Naval mutiny led by Netaji Subhash Chandra Bose where the revolutionaries came out to fight against British caring less about their lives. He did express grief on saga of revolutionaries conspicuously missing in the academic texts but said the same cannot be eliminated from the history.

Adarsh Gokhale categorised in his talk, the role of revolutionaries in Bharat into five stages viz. role of pioneer revolutionary Vasudev Balavant Phadke, the amalgamation of Brahma, Kshatra and fearless nationalistic writings of Bal Gangadhar Tilak, role of Swatantrya Veer Savarkar, Bharat post the heinous Jallianwala Bagh Massacre and Naval mutiny of Netaji.

Post the defeat against the British in 1857, the kings were scattered both per provinces and nature of togetherness and couple of decades passed by. He remembered the supreme sacrifice of the pioneer revolutionary Vasudev Balavant Phadke who had looted the British and used the money purely for the cause of the Swarajya. He said even the British records said that eveny a paisa from the money looted was not used up by him for personal needs.

Vasudev Balavant Phadke’s sacrifice led to the birth of Chapekar brothers who killed Rand who was known to trouble the people of Bharat mercilessly during the times of plague. Chapekar brothers martyrdom inspired Savarkar he said. Savarkar was also influenced by Bal Gangadhar Tilak and his writings. While the revolutionaries like Lala Lajpat Rai, Bipin Chandra Pal were in Bharat another nationalist Shyam Ji Krishna Varma had setup Bharat Bhavan in London and had inspired Indians to visit London and continue revolutionary activities. Savarkar with Tilak’s reference had been to London and had inspired Madan Lal Dhingra in London to kill Curzon Wylie. Abhinav Bharat’s Ananth Kanhere had killed Jackson, the collector was under Savarkar’s influence he added.

Adarsh Gokhale reminded that the bombs and ammunition were made to enter Bharat through novel ideas and British were unaware of the plans laid out. He also reminded the audience of the popular slogans of the times. Lala Lajpat Rai in his 60s who was hit by lathi had roared thus: ‘blows struck at me today will be the last nails in the coffin of British rule in India.’ He was also the leader who had given a clarion call of ‘Simon Go back’

The bombs and ammunition used in the freedom struggle by Khudiram Bose, Kartar Singh Sarabha at Lahore between 1908 to 1915 and the fearlessness they had when questioned judged in the courts in their teens had shivered the British he said.  For Kartar Singh an option to plead guilty to relax his death sentence to life imprisonment was rejected by him as he wanted to be reborn soon to serve Bharat. 1919 Jallianwala Bagh massacre had resulted in more such revolutionaries.  Bhagat Singh, Rajguru, Sukhdev, Chandrashekar Azad contributed to the freedom struggle and their vision was to only free up Bharat from British.

The Kakori train loot and Ashwaqullah Khan, Rajendra Lohiri, Roshan Singh’s planned efforts cannot be forgotten Adarsh said. He reminded how Chandrashekar Azad who once had declared he was ‘Azad’ killed himself but never surrendered to British. The revolutionaries inspired lakhs of the common men to plunge into freedom struggle by their service and words. He concluded saying the revolutionaries used bombs and ammunition had created great fear in the minds of British and the fear of Naval mutiny made them flee the country.

File picture of Adarsh Gokhale

ಸಂಸ್ಕೃತವನ್ನು ಕಾಪಾಡಿಕೊಂಡು ಬರುವುದು ಈ ದೇಶದ ವಿದ್ಯಾವಂತರ ಕರ್ತವ್ಯ

(ಶ್ರಾವಣಪೂರ್ಣಿಮೆ ರಕ್ಷಾಬಂಧನ, ಉಪಾಕರ್ಮ ಹಬ್ಬಗಳಿಗೆ ಪ್ರಸಿದ್ಧವಾಗಿರುವಂತೆ ‘ಸಂಸ್ಕೃತ ದಿನ’ವಾಗಿಯೂ ಪ್ರಸಿದ್ಧಿ ಹೊಂದಿದೆ. ಭಾರತೀಯ ಸಭ್ಯತೆಯ ಮೂರ್ತರೂಪವಾದ ಸಂಸ್ಕೃತವು ಈ ದೇಶದ ವಿಭಿನ್ನ ಜನರನ್ನು ಏಕಸೂತ್ರದಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟುವ ಶಕ್ತಿ ಹೊಂದಿದೆ. ಇಂತಹ ಸಂಸ್ಕೃತ ಭಾಷೆ ಹಾಗೂ ಇದನ್ನು ಪ್ರಚುರಪಡಿಸಿದ ‘ಸಂಸ್ಕೃತ ಭಾರತೀ’ಕುರಿತು ಈ ಲೇಖನ.)\

ಲೇಖಕರು: ಶ್ರೀ ಲಕ್ಷ್ಮೀನಾರಾಯಣ, ಶೃಂಗೇರಿ, ಸಂಸ್ಕೃತ ಭಾರತೀ ಪ್ರಾಂತ ಸಂಘಟನಾ ಮಂತ್ರಿ, ಉತ್ತರ ಕರ್ನಾಟಕ.

“ಗ್ರೀಕ್ ಭಾಷೆಗಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚು ಪರಿಪೂರ್ಣವಾದ, ಲ್ಯಾಟಿನ್‍ಗಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚು ವ್ಯಾಪಕವಾದ, ಇವೆರಡು ಭಾಷೆಗಳಿಗಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚು ಪರಿಷ್ಕೃತವಾದ ಸಂಸ್ಕೃತ ಭಾಷೆಯ ಸಂರಚನೆ ಬೆರಗುಗೊಳಿಸುವಂತದ್ದು. ಸಂಸ್ಕೃತ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಸಮಗ್ರಭಾಗದ ಪರಿಚಯ ಪಡೆಯಲು ಒಂದು ಜೀವನ ಏತಕ್ಕೂ ಸಾಲದು” ಎಂದು  ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಆಂಗ್ಲಭಾಷಾವಿದ್ವಾಂಸ, ಆಂಗ್ಲಭಾಷಾಶಾಸ್ತ್ರಿ, ಸರ್. ವಿಲಿಯಂ ಜೋನ್ಸ್ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಬಂದು ಸಂಸ್ಕೃತ  ಅಧ್ಯಯನ ಕೈಗೊಂಡು ಯುರೋಪಕ್ಕೆ ತೆರಳಿ ಅಲ್ಲಿಯ ವಿದ್ವಾಂಸರ ಎದುರು ಸಂಸ್ಕೃತ ಭಾಷೆಯ ಹಿರಿಮೆ-ಗರಿಮೆಯನ್ನು ವರ್ಣಿಸುತ್ತಾ ಉದ್ಘರಿಸಿದ ಮಾತಿದು.

ಹೌದು, ವೇದ-ರಾಮಾಯಣ-ಮಹಾಭಾರತ-ಹದಿನೆಂಟುಪುರಾಣ-ಉಪಪುರಾಣಗಳು ಕಾಳಿದಾಸ-ಭಾಸ-ಬಾಣ-ಭಾರವಿ-ಭರ್ತೃಹರಿ ಮುಂತಾದ ಶ್ರೇಷ್ಠ ಕವಿಗಳ ಗದ್ಯ-ಪದ್ಯ-ಚಂಪೂ-ನಾಟಕ-ಸುಭಾಷಿತ-ಸ್ತೋತ್ರ ಮುಂತಾದ ಸಾಹಿತ್ಯಗಳು ಆನಂದವರ್ಧನ-ದಂಡಿ-ಕುಂತಕ-ಭಾಮಹ-ವಿಶ್ವನಾಥ-ಅಭಿನವಗುಪ್ತ-ರಾಜಶೇಖರ ಮುಂತಾದ ಕಾವ್ಯ ವಿಮಾಂಸಕರು ತಮ್ಮ ಗ್ರಂಥಗಳಲ್ಲಿ ನಡೆಸಿದ ಸೂಕ್ಷ್ಮಕಾವ್ಯಚರ್ಚೆ, ಗಣಿತಶಾಸ್ತ್ರ-ಖಗೋಳಶಾಸ್ತ್ರ-ರಾಜ್ಯಶಾಸ್ತ್ರ-ಅರ್ಥಶಾಸ್ತ್ರ-ಧರ್ಮಶಾಸ್ತ್ರ-ಶಿಲ್ಪಶಾಸ್ತ್ರ-ನಾಟ್ಯಶಾಸ್ತ್ರ-ಸಂಗೀತಶಾಸ್ತ್ರ-ವೈದ್ಯವಿಜ್ಞಾನ-ಪ್ರಾಣಿಶಾಸ್ತ್ರ-ವಾಸ್ತುಶಾಸ್ತ್ರ-ತತ್ವಶಾಸ್ತ್ರ ಮುಂತಾದ ಶಾಸ್ತ್ರಗ್ರಂಥಗಳು, ಯೋಗ-ಆಯುರ್ವೇದ ಗ್ರಂಥಗಳು ಪ್ರಾಚೀನ ಭಾಷೆಯಾದ ಸಂಸ್ಕೃತದಲ್ಲಿದ್ದು, ಒಬ್ಬ ತನ್ನ ಜೀವಿತಾವಧಿಯಲ್ಲಿ ಸಮಗ್ರ ಅಧ್ಯಯನ ಕೈಗೊಳ್ಳುವುದು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಎಂದರೆ ಅತಿಶಯೋಕ್ತಿ ಮಾತಲ್ಲ.

ಸಂಸ್ಕೃತ  ಎಂದರೆ ಗುಣವಾಚಕಪದ. ಸಮ್ಯಕ್+ಕೃತ (ಚೆನ್ನಾಗಿಸಲ್ಪಟ್ಟದ್ದು) ಸಂಸ್ಕೃತ ವಾಗುತ್ತದೆ. ಭಾಷೆಯ ಆರು ಗುಣಗಳಾದ ವರ್ಣ, ಸ್ವರ, ಮಾತ್ರೆಗಳು, ಬಲ (ಉಚ್ಚಾರಣೆಯಲ್ಲಿ ಬಳಸುವ ಪ್ರಾಣಶಕ್ತಿ) ಸಾಮ (ಗೇಯತೆ), ಸಂತಾನ (ಸಂಯುಕ್ತಾಕ್ಷರಗಳ ಉಚ್ಚಾರಣೆ)ಗಳಲ್ಲಿ ಅತ್ಯುಚ್ಚಸಂಸ್ಕಾರದಿಂದ ಅಪರಂಜಿಯಂತೆ, ಹೊರಹೊಮ್ಮಿದಾಗ ಸಂಸ್ಕೃತವು ಸಂಸ್ಕೃತವಾಯಿತು.

ಸಂಸ್ಕೃತ ಭಾಷೆ  ಇಂದು ವಾಕ್ಯರೂಪದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ಕಡೆ ಬಳಕೆಯಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲದಿರಬಹುದು. ಸಂಸ್ಕೃತ  ಭಾಷೆಯ ಪದಗಳು ಭಾರತದ ಎಲ್ಲಾ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿಯೂ ಹಾಸುಹೊಕ್ಕಾಗಿದೆ, ವ್ಯವಹಾರದಲ್ಲಿದೆ. ನಮ್ಮ ಕನ್ನಡಭಾಷೆಯನ್ನೇ ತೆಗೆದುಕೊಂಡರೆ, ಕನ್ನಡಭಾಷೆಯಲ್ಲಿರುವ ನೂರಕ್ಕೆ ಅರವತ್ತಾರಷ್ಟು ಪದಗಳು ಸಂಸ್ಕೃತ ದಿಂದ ನೇರವಾಗಿ ಬಂದವುಗಳು ಅಥವಾ ನಿಷ್ಪನ್ನಗಳಾಗಿವೆ. ಸ್ನಾನ-ವಸ್ತ್ರ-ಅನ್ನ-ಆಹಾರ-ಶಾಲೆ-ವಿದ್ಯೆ-ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ-ಪುಸ್ತಕ-ಪ್ರಶ್ನೆ-ಉತ್ತರ-ಭೂಮಿ-ಸೂರ್ಯ-ದಕ್ಷಿಣ-ಉತ್ತರ-ಪೂರ್ವ-ಪಶ್ಚಿಮ ಹೀಗೆ ಸಂಸ್ಕೃತ ದ ಸಾವಿರಾರು ಪದಗಳು ಕನ್ನಡಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡದೇ ಎಂಬಂತೆ ಬೆರೆತುಹೋಗಿವೆ. ಅರಸ-ಏಣಿ-ಅಜ್ಜ-ಕಂಬ ಮುಂತಾದ ಶಬ್ದಗಳು. ದೇಶಿ ಕನ್ನಡಪದಗಳೆಂಬಂತೆ ತೋರಿದರೂ ಅವು ಸಂಸ್ಕೃತ  ಮೂಲವಾಗಿದ್ದು, ರೂಪ ಮಾರ್ಪಡಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದ ಪದಗಳಾಗಿವೆ. ನಡುಗನ್ನಡವೂ ಸೇರಿದಂತೆ, ಪ್ರಾಚೀನ ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯವು, ಸಂಸ್ಕೃತ  ಪರಿಚಯವಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಅವು ತಮ್ಮ ಅತಿಶಯ ಅರ್ಥವನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಕೊಡಲಾರವು. ಕನ್ನಡದ ಶಬ್ದಕೋಶ-ವ್ಯಾಕರಣ ಎರಡಕ್ಕೂ ಸಂಸ್ಕೃತ  ಬೇಕೆಬೇಕು. ಸಂಸ್ಕೃತ   ಅಧ್ಯಯನ ಲುಪ್ತವಾಗಿರುವುದರಿಂದಲೇ ಕೆಲವು ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ, ಜಾಹಿರಾತು ಫಲಕಗಳಲ್ಲಿ, ಕಚೇರಿಯ  ಕಡತಗಳಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡಭಾಷೆ, ತನ್ನ ಸೌಂದರ್ಯ-ಸೌಷ್ಠವಗಳನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡು ವಿರೂಪ-ಕುರೂಪಗಳಲ್ಲಿ ವಿಜೃಂಭಿಸುತ್ತಿದೆ. ಕನ್ನಡ ಹಾಗೂ ಸಂಸ್ಕೃತ  ಎರಡೂ ಪರಸ್ಪರ ವಿರುದ್ಧವಾದ ಧ್ರುವಗಳಲ್ಲ. ಅವು ಪೂರಕವಾದ ಭಾಷೆಯಾಗಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ನಾವು ಮರೆಯಬಾರದು.

‘ಸಂಸ್ಕೃತ ಭಾರತೀ’ ಎಂಬ ಸಂಸ್ಕೃತದ ಕಟ್ಟಾಳು:

            ವಿಭಿನ್ನರಾಜ್ಯ-ಭಾಷೆ-ಜಾತಿ-ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಹೊಂದಿದ ಭಾರತೀಯರನ್ನು ಸಂಸ್ಕೃತ  ಎಂಬ ಎಕಸೂತ್ರದಲ್ಲಿ  ಇಂದು ಕಟ್ಟಿದ್ದರೆ ಅದು ‘ಸಂಸ್ಕೃತ ಭಾರತೀ’ ಎಂಬ ಸಂಸ್ಥೆ. ಸಂಸ್ಕೃತ ಭಾರತೀ ಬೆಳೆದುಬಂದ ಬಗೆಯೇ ರೋಚಕವಾದುದು. 1981ರಲ್ಲಿ ಶ್ರೀಜನಾರ್ದನ ಹೆಗಡೆ ಹಾಗೂ ಶ್ರೀ ಚ.ಮೂ. ಕೃಷ್ಣಶಾಸ್ತ್ರಿ ಎಂಬ ಇಬ್ಬರು ಸಂಸ್ಕೃತ ಪ್ರಚಾರಕರಿಂದ ಆರಂಭಗೊಂಡ ‘ಸಂಸ್ಕೃತ ಭಾರತೀ’ ಎಂಬ ಸಂಸ್ಥೆಯು ಇಂದು ಲಕ್ಷಾಂತರ ಸಂಸ್ಕೃತ ಪ್ರಚಾರ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಭಾರತವೂ ಸೇರಿದಂತೆ ವಿಶ್ವದ 38 ದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಸಂಸ್ಕೃತ  ಪ್ರಚಾರ-ಪ್ರಸಾರಕಾರ್ಯ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ. ಭಾರತದ 4885 ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ‘ಸಂಸ್ಕೃತ ಭಾರತೀ’ಯ ಕಾರ್ಯಚಟುವಟಿಕೆಗಳು ಸಾಗಿವೆ. ಸರಳಸಂಸ್ಕೃತ  ಸಂಭಾಷಣೆಯನ್ನು ಕಲಿಸುವ ಹತ್ತುದಿನಗಳ ಸಂಸ್ಕೃತ ಸಂಭಾಷಣಾ ಶಿಬಿರಗಳು ಇದುವರೆಗೆ ಹತ್ತಿರಹತ್ತಿರ ಎರಡು ಲಕ್ಷ ಶಿಬಿರಗಳನ್ನು ಸಂಸ್ಕೃತ ಭಾರತೀ ಕೈಗೊಂಡಿದ್ದು 96 ಲಕ್ಷ ಜನರು ಸಂಸ್ಕೃತದ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಸಂಭಾಷಣೆ ನೆಡೆಸುವಷ್ಟು ಕೌಶಲವನ್ನು ಈ ಮೂಲಕ ಪಡೆದಿದ್ದಾರೆ. ಎಲ್ಲಾ ಜಾತಿ-ಮತ ಭೇದವಿಲ್ಲದೆ ಎಲ್ಲಾ ವಯೋಮಾನದವರೂ ಇದರಲ್ಲಿ ಪಾಲ್ಗೊಂಡಿದ್ದು ವಿಶೇಷವಾಗಿದೆ.

Old issues of the Sambhashana Sandesha magazine on display

‘ಸಂಸ್ಕೃತ ಭಾರತೀ’ ಸಂಸ್ಥೆಯು ಅಂಚೆಯ ಮೂಲಕ ಭಾರತದ 13 ಭಾಷೆಗಳಲ್ಲಿ ಸಂಸ್ಕೃತ  ಕಲಿಕೆಗೆ ಅವಕಾಶ ಕಲ್ಪಿಸಿದೆ. ಚಿಕ್ಕಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಸಂಸ್ಕಾರಯುತ ಶಿಕ್ಷಣ ನೀಡುವ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ ಅದೆಷ್ಟೊ ‘ಬಾಲಕೇಂದ್ರ’ಗಳನ್ನು ತೆರೆದಿದೆ. ‘ಸಂಭಾಷಣಾ ಸಂದೇಶಃ’ ಎಂಬ ಸಂಸ್ಕೃತ  ಮಾಸಪತ್ರಿಕೆ ಇದ್ದು, ಎರಡು ಲಕ್ಷ ಸಂಸ್ಕೃತ  ಒದುಗ ಗ್ರಾಹಕರಿದ್ದಾರೆ. 350ಕ್ಕೂ ಮಿಕ್ಕಿ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು ಪ್ರಕಟಿಸಿ ನಿಯತ ಸಂಸ್ಕೃತ ಸಾಹಿತ್ಯ ಒದುಗರನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದೆ. ‘ಸಂಸ್ಕೃತ ಭಾರತೀ’ಯ ಈ ಅವಿರತ ಪರಿಶ್ರಮದ ಫಲವಾಗಿಯೇ ಇಂದು ಆರು ಸಾವಿರ ಸಂಸ್ಕೃತ  ಕುಟುಂಬಗಳು ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಭಾಷೆಯೊಂದಿಗೆ ತಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಸಂಸ್ಕೃತವನ್ನೆ ಮನೆಯಭಾಷೆಯಾಗಿ ಮಾತನಾಡುವವರಿದ್ದಾರೆ. ಇದನ್ನೇ ‘ಸಂಸ್ಕೃತ ಗೃಹಮ್’ ಎಂದು ಪ್ರಸಿದ್ಧಿಯಾಗಿದೆ. ಭಾರತದ ಆರೇಳು ಗ್ರಾಮಗಳು ಸಂಸ್ಕೃತ  ಗ್ರಾಮಗಳಾಗಿವೆ. ಕರ್ನಾಟಕದ ಮತ್ತೂರು, ಮಧ್ಯಪ್ರದೇಶದ ‘ಜೀವಿಗ್ರಾಮ’ ಮುಂತಾದ ಗ್ರಾಮಗಳಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವ ಎಲ್ಲಾ ವರ್ಗದವರು ಸಂಸ್ಕೃತದಲ್ಲೇ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆ. ಸುಮಾರು ಒಂದುವರೆ ಲಕ್ಷದ್ಟು  ಸಂಸ್ಕೃತ ಶಿಕ್ಷಕರನ್ನು  ‘ಸಂಸ್ಕೃತ ಭಾರತೀ’ ತರಬೇತಿಗೊಳಿಸಿದೆ. ಇವರೆಲ್ಲಾ ಸಂಸ್ಕೃತವನ್ನು  ಸಂಸ್ಕೃತದಲ್ಲೇ  ಬೋಧಿಸುವ ಸಾಮಥ್ರ್ಯಪಡೆದವರಾಗಿದ್ದು ಇಂದು ವಿವಿಧ ಭಾಗಗಳಲ್ಲಿ ಸಂಸ್ಕೃತ ಶಿಕ್ಷಕರಾಗಿ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಅದೆಷ್ಟೋ ಸಂಸ್ಕೃತ  ಸಮ್ಮೇಳನಗಳನ್ನು ಸಂಸ್ಕೃತ ಭಾರತೀ ಹಮ್ಮಿಕೊಂಡಿದ್ದು, ಕಳೆದವರ್ಷ ದೆಹಲಿಯಲ್ಲಿ ಮೂರು ದಿನಗಳ ‘ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಕೃತ  ಸಮ್ಮೇಳನ’ ಅದರ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿ ನಡೆದಿದೆ. ಐದು ಸಾವಿರಕ್ಕೂ ಮಿಕ್ಕಿ ಆಯ್ದ ಸಂಸ್ಕೃತ  ಪ್ರತಿನಿಧಿಗಳು ಅದರಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಿ, ಅದರ ಸಫಲತೆಗೆ ಕಾರಣರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಅದೆಷ್ಟೋ ಸಂಸ್ಕೃತ  ಪ್ರಚಾರಕರು ತಮ್ಮ ಇಡೀ ಜೀವನವನ್ನು ಸಂಸ್ಕೃತ  ಪ್ರಸಾರಕ್ಕೊಸ್ಕಾರವಾಗಿಯೇ ಮುಡಿಪಾಗಿಟ್ಟು ಕರ್ಮಯೋಗಿಯಂತೆ ನಿತ್ಯ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಾ ಬಂದಿರುವುದರಿಂದ ಒಂದು ಕಾಲಕ್ಕೆ ಮೃತಭಾಷೆಯ ಹಂತಕ್ಕೆ ತಲುಪಿದ್ದ ಸಂಸ್ಕೃತವಿಂದು ಜನಭಾಷೆಯಾಗುವತ್ತ ದಾಪುಗಾಲುಹಾಕುತ್ತಿದೆ. ‘ಸಂಸ್ಕೃತ ಭಾರತೀ’ಯ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ ಶ್ರಾವಣ ಶುದ್ಧದ್ವಾದಶಿಯಿಂದ ಒಂದುವಾರ ‘ಸಂಸ್ಕೃತ ಸಪ್ತಾಹ’ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಹಿಂದೆಲ್ಲಾ ಸಂಘ-ಸಂಸ್ಥೆಗಳ ಸಹಯೋಗದೊಂದಿಗೆ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿ ಜರುಗಿದ್ದು, ಈ ವರ್ಷ ಒನ್-ಲೈನ್ ಮೂಲಕ ವಿಶಿಷ್ಟವಾಗಿ ಹಮ್ಮಿಕೊಂಡಿದೆ.

ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಸಂಸ್ಕೃತ  :

ವಿಶ್ವದ ಶ್ರೇಷ್ಠಸಂಸ್ಕೃತ  ವಿದ್ವಾಂಸರಿರುವುದು ಕರ್ನಾಟಕದಲ್ಲಿ. ಇಲ್ಲಿ ಮೊದಲಿನಿಂದಲೂ ಪ್ರಾಚೀನ-ಆಧುನಿಕ ಪದ್ಧತಿಯಿಂದ ಸಂಸ್ಕೃತ  ಅಧ್ಯಯನಕ್ಕೆ ಗಟ್ಟಿಯಾದ ನೆಲೆಯಿದೆ. ಕರ್ನಾಟಕದ ಎಲ್ಲಾ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯಗಳಲ್ಲಿ ಸಂಸ್ಕೃತ  ಅಧ್ಯಯನಕ್ಕೆ ಅವಕಾಶವಿದೆ. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೇ ಕರ್ನಾಟಕ ಸಂಸ್ಕೃತ  ವಿದ್ಯಾವಿದ್ಯಾಲಯ, ಕೇಂದ್ರಸರ್ಕಾರದ ಅಧೀನದ, ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸಂಸ್ಕೃತ ಸಂಸ್ಥಾನ ಶೃಂಗೇರಿಯಲ್ಲಿ ಸಂಸ್ಕೃತದ ಪ್ರಬುದ್ಧ ಶಾಸ್ತ್ರಾಧ್ಯಯನ ಸಂಶೋಧನೆಗೆ ಅವಕಾಶಕಲ್ಪಿಸಿದೆ. ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು 230 ಸಂಸ್ಕೃತ ಪಾಠಶಾಲೆಗಳು, 16 ಸಂಸ್ಕೃತ  ಕಾಲೇಜುಗಳಲ್ಲಿ 30 ಸಾವಿರಕ್ಕೂ ಅಧಿಕ ಸಂಸ್ಕೃತ  ವೇದ-ವೇದಾಂಗಗಳ ಅಧ್ಯಯನ ಸಾಗಿದೆ. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲದೇ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ತರಗತಿಯಿಂದ-ಪದವಿಯವರೆಗೆ ಮೂರುಲಕ್ಷ ಸಂಸ್ಕೃತ  ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿದ್ದಾರೆ. ಬೆಳೆಯುವ ಮಕ್ಕಳ ತಲೆಯಲ್ಲಿ  ಸಂಸ್ಕೃತ ವನ್ನು ಯಾಕೆ ಹೇರಬೇಕು? ಎಂದು ಯಾರಾದರೂ ಪ್ರಶ್ನಿಸಬಹುದು, ಜ್ಞಾಪಕಶಕ್ತಿ ಚುರುಕಾಗಿರುವ ಈ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಸಂಸ್ಕೃತ ಭಾಷೆಯ ಕೆಲವುಗದ್ಯಪದ್ಯ-ಸುಭಾಷಿತಗಳು, ಕೆಲವು ಸುಲಭಗ್ರಾಹ್ಯಪದಗಳು, ಕ್ರಿಯಾಪದ-ವಿಭಕ್ತಿ- ಕಾರಕ-ಸಂಧಿ-ಸಮಾಸಗಳನ್ನು ಯಾವುದೇ ಮಾಧ್ಯಮದಲ್ಲಿ ಕಲಿಸಿದರೂ ಸಾಕು, ನಮ್ಮ ಮಾತೃಭಾಷೆಯ ಹೆಚ್ಚಿನಪದಗಳು ಸಂಸ್ಕೃತವೇ ಆಗಿವೆ ಎಂಬ ಭಾವನೆ ಬರುವುದಲ್ಲದೇ, ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ಭಾಷಾಶುದ್ಧತೆಗೆ ಸಹಾಯಕಾರಿಯಾಗುವುದು.

ಎಂದೆಂದಿಗೂ ಸಂಸ್ಕೃತ ಭಾಷೆ ವಿಶ್ವ ಮರ್ಯಾದಿತ ಭಾಷೆ. ಅದರ ಮೂಲಕ ಸೃಷ್ಟಿಯಾದ ಜ್ಞಾನ ನಮ್ಮದೇಶದ ಅಮೂಲ್ಯ ಆಸ್ತಿ. ಅದನ್ನು ಅಧ್ಯಯನದ ಮೂಲಕ ಕಾಪಾಡಿಕೊಂಡು ಬರುವುದು, ತನ್ಮೂಲಕ ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಎಲ್ಲಾ ಕಾಲಕ್ಕೂ ಈ ರಾಷ್ಟ್ರದ ವಿದ್ಯಾವಂತರ-ಪ್ರಜ್ಞಾವಂತರ ಕರ್ತವ್ಯವಾಗಿದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ನಾವು ಯಾವಾಗಲೂ ನೆನಪಿನಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಕಾರ್ಯಗತಗೊಳಿಸಬೇಕು.

Sri Lakshminarayana