Sri Ram Janmabhoomi and the future of Bharat : VHP release

Sri Alok Kumar in Press Conference

Lucknow. August 3, 2020. The central working president of Vishva Hindu Parishad(VHP) advocate shri Alok Kumar today said that the foundation stone for the construction of a grand Temple at the birth place of Bhagwan Shri Ram was laid in 1989. However, the construction of the Temple was embroiled in the hurdles created by various governments, the manipulations by political forces and the long delays in the Courts. It is after about 31 years that the construction of the Temple shall now begin in the presence of the Hon’ble Prime Minister on 05th of August 2020. We hope that in about three years, the devotees may be able to worship Shri Ramlala in the sanctum sanctorum of the grand Temple. The whole country would rejoice in the worship of the national heros.

We believe that this massive effort is not only to build one more Temple. This campaign is in fact for the establishment of ‘Ramatva’ in the whole world – for Ram Rajya. This cannot be achieved only by the government and all sections of the Society will have to join this mission.

He said that there was no poverty and sickness in the rein of Sri Rama. The Ramatava will descend by establishing a harmonious society based on equality where every person will be treated with dignity. Everyone would be assured with the food, clothing and shelter along with education and gainful vocations. The family values will be respected and everybody would have the opportunity to elevate himself to realize the Supreme Goal.

For this purpose, with the cooperation of Vishva Hindu Parishad (VHP) more than one lakh ‘Ekal Vidyalayas’ function in the country. The VHP shall speed up the spread of education, sanskar, sanitation, organic agriculture and self-sufficient villages through the ‘Ekal Vidyalayas’.

The VHP shall in particular amongst the Schedule Castes and Schedule Tribes speed up the efforts for better education, health and income generating pursuits. The VHP shall, for this purpose, act as a ‘bridge’ between the govt. welfare schemes and the beneficiaries.

Shri Alok Kumar said that Bhagwan Ram, during his wanderings in the forests seen the havoc caused by the terrorist demonic activities and unsuitable alien culture. He had vowed to end the terrorists from the earth, ‘Nisichar heen karahun mahi’. VHP will consolidate the power of the good to free the country from all forms of terrorism.

The VHP will also work to strengthen the traditional family system of Bharat wherein the families will become the centers of inculcation of human values and love towards each other. This would rid the problems of loneliness and depression.

VHP will also work for the development of the Cow and its progeny, cow-based products and organic agriculture. For this purpose, the VHP will strengthen the training infrastructure for Gau-Palaks and farmers.

The VHP working president also said that Maryada Purushotam Shri Ram had constantly strived for the social harmony in his 14 years of exile. He had bare-foot visited all sections of the people, gave them his love and consolidated the Society. VHP is tirelessly working on the same ideals to bring about harmonious society. We shall build a Bharat which will embrace with love and friendship the Ahalayas, Shabris and Nishadrajs and will remove the fallacies of high and low. We shall have a society where there would be no appeasement or exploitation.

We are confident that with our collective efforts, we shall establish a self-confident and self-reliant Bharat to perform it’s mission of peace and happiness in the world, he added.

Disha Bharat’s 15 day lecture series on the eve of 74th Indian Independence Day featured Dr. Vikram Sampath, a Bengaluru based historian and an author. Dr. Vikram Sampath spoke about the revolutionary Vinayak Damodar Savarkar on who the speaker has already brought out a splendid first volume biography.

Maligning stories on Swatantrya Veer Savarkar for decades have been laid in the minds of people by false historians. The multi faceted, multi dimensional personality of V D Savarkar needs justice. The whole family who laid their lives for the freedom struggle is not rightly remembered today Dr. Vikram said.

Chapekar brothers had killed Rand, the plague commissioner for his atrocities towards people suffering from plague. The execution of the brothers had disturbed Savarkar. The revolutionary in Savarkar had vowed in front of the AshtaBhuja Bhavani that he would till his last breath fight the enemies of the country and he had lived up to the vow said the speaker. Savarkar is attributed to start the first organised secret society called the Rashta Bhakt Mandal later called Mitra Mela which eventually transformed into Abhinav Bharat. Young Savarkar led the youth in schools and colleges he said.

Swatantrya Veer Vinayak Damodar Savarkar

The infamous 1905 Bengal partition resulted in Savarkar leading the first ever student bonfire of foreign goods in Pune. While we have to remember that Congress adopted Purna Swaraj from British in 1930s Savarkar and the then revolutionaries had demanded Swaraj in 1905, Dr. Vikram reminded the audience.

London’s Bharat Bhavan  set up by Shyam Ji Krishna Verma was a place for revolutionary activities and the reason for revolutionaries planning outside of Bharat was to escape the serious sedition laws which were in place in Bharat. Savarkar also sailed to London and stood as the leader to provide the intellectual corpus and focus. From authoring the ‘1857 First war of Indian independence’ (earlier ridiculed as Sepoy Mutiny), narrating history of India from Indian’s perspective to smuggling arms, ammunition and bomb manuals to Bharat, Savarkar guided the people in Bharat and London he said.

V D Savarkar

Be it the Alipore bomb blast or Ananth Krishna Kanhere’s killing of Jackson or Madan Lal Dingra killing of Curzon Wylie Savarkar stood as the inspiration to revolutionaries. The book was banned before and Savarkar was held captive by the British. However, the first case of India in International Court of Justice in Hague was Savarkar when he had escaped thought the lavatory of the ship and set foot in Marseille. Dr. Vikram said, Savarkar’s case had ignited fire in France media and politics then.

For all this and more Savarkar was termed as a ‘Dangerous’ category criminal by the British and had locked him up at the Cellular jail in Andaman. The revolutionary never died in Savarkar even with such a torturous treatment. Just as England has apologised for the Jallianwala Bagh incident, it is time that they apologise for the inhuman treatment meted out to the prisoners in Andaman jail the speaker opined. The spoilt food, agonising treatment and the solitary confinement with hands locked facing the gallows would have transformed and shaken the minds but Savarkar was of a different league who went vocal and  transformed the prison! too Dr. Vikram added.

D meant Dangerous. THis hung on Savarkar’s neck when in Andaman jail

Savarkar in real sense was a revolutionary who wanted the enemies to be thrown out of the holy soil of Bharat and his icons were  Joseph Mazzini and Garibaldi of the Italian revolution. Infiltrating into the army and revolting against the British was what Savarkar advocated. Bhagat Singh had got the 1857 book re published and reading it was a criteria to enter the HSRA. Rash Bihari Bose later had got the same book translated to other languages to inspire people to join their course of freedom struggle. Savarkar had even inspired Netaji Subhash Chandra Bose to join the enemies’ enemy to drive away the British he said.

Dr. Vikram Sampath concluded stating that such a magnanimous personality being mocked is a clear disrespect to the patriot and revolutionary in Savarkar.

Dr. Vikram Sampath, file photo

A Temple for Bharat – Ram Mandir is not a mere temple, it is the symbol of our cultural heritage

Dr. Manmohan Vaidya, Sah Sarkaryavah, RSS

Ayodhya, the birthplace of Lord Rama, is raring to turn the pages of history and usher a new chapter in its saga with the construction of a grand Shri Ram Temple slated to commence on August 5. The chronicle of this festival will be inscribed in golden letters in the cultural history of Bharat. Not a mere block of concrete and stones, this temple is the symbol of faith and aspirations of billions of Bharatiya people spread across the world. A landmark event, this day transports one back to the year 1952 when the then President of independent Bharat, Rajendra Prasad, did prana pratishtha puja of the Somnath Temple. Illustrious leaders of the country like Sardar Patel, Mahatma Gandhi, Kanhaiya Lal Munshi, V P Menon, S Radhakrishnan and Rajendra Prasad had hailed the resurrection and restoration of the Somnath temple as a proud moment in the history of independent Bharat – an affirmation of our eternal legacy. However, then Prime Minister Jawaharlal Nehru deemed the act as “Hindu revivalism”. In his book Pilgrimage to Freedom, KM Munshi, a minister in Nehru’s cabinet, reproduced excerpts of a debate that ensued between the two of them at that time. Today, given the backdrop of Ayodhya, reinvoking parts of that debate is crucial to better understand the cultural significance of the restoration of Ram Mandir, and also, why there is opposition to it.

Pranapratishtapana at Somanath Temple by the then President Babu Rajendra Prasad

The history of Somnath Temple is comparable to that of the Ram Mandir of Ayodhya as the Muslim Turkic invader Mahmud of Ghazni attacked the Somnath temple and successive Muslim invaders repeatedly demolished it, eventually destroying it completely.

Temples that comprise the cultural heritage of a civilisation are not mere physical symbols, they are an embodiment of the moral values and traditions that bind and energise the whole society. Munshi writes: “In November 1947, Sardar …visited the temple. At a public meeting, Sardar announced: ‘On this auspicious day of the New Year, we have decided that Somnath should be reconstructed. You, people of Saurashtra, should do your best.’”

The country’s leadership of that time was split into two opposing ideological camps. Munshi writes: “At the end of the cabinet meeting, Jawaharlal called me and said: ‘I do not like your attempt to revive Somnath. This is Hindu revivalism.’”

Why did Nehru oppose this act as “Hindu revivalism,” while Munshi referred to it as “Bharatiya collective-conscious” and saw the revival as a celebration for the common man? These two interpretations are in reality the two different ideologies that have inhabited the Bharatiya mind. Nehru was not opposed to Bharat but the Bharat of his dreams was a spin-off of the European view of life, which was diametrically opposite to the Bharatiya view. It was “abharatiya”. Whereas the concept of Bharat of leaders like Sardar Patel, Rajendra Prasad and Munshi was steeped in Bharatiya civilisation.

Munshi goes on to write: “On April 24, 1951, I wrote a letter to him (Nehru) which I am reproducing next literally: ‘When the whole scheme was discussed by Sardar with Bapu, he stated that it was all right except that the funds necessary for reconstructing the temple should come from the public. Thereafter, the idea that the Government of India should finance the reconstruction of the temple was given up… Yesterday you referred to ‘Hindu revivalism’. I know your views on the subject; I have always done justice to them; I hope you will equally do justice to mine… It is my faith in our past which has given me the strength to work in the present and to look forward to our future. I cannot value freedom if it deprives us of the Bhagavad Gita or uproots our millions from the faith with which they look upon our temples and thereby destroys the texture of our lives.’”
And so the reconstruction went ahead. When the time came to install the deity, Munshi approached Prasad and asked him to perform the ceremony, but added a rider, “that he should accept it only if he was prepared not to fail us.” Munshi says “when it was announced that Dr Rajendra Prasad was to inaugurate the Temple, Jawaharlal vehemently protested”. Still, “Rajendra Prasad kept his promise. However, his speech delivered at Somnath was published in all the papers, but was cut out from the official organs.”

It is ironic that Nehru, the Indian icon of liberalism and freedom of expression, should make sure that the speech of the President is censored. In this manner, despite opposition, Somnath was rebuilt and today the magnificent shrine attracts millions of devotees. However, 60 years of rule of one regime and the patronage of governments has proliferated the proponents of the Nehruvian idea of Bharat in academia and the media. Hence, history is repeating itself and the opposition to the Ram Mandir in Ayodhya is more vocal than the opposition to the Somnath temple was. This does not dampen the spirits of innumerable Bharatwasis who believe in the integral and holistic spiritual tradition of Bharat.

Restoration of the national and cultural heritage of Bharat will begin with the Ram Mandir construction on August 5. The Doordarshan telecast of the inaugural will enable people of Bharatiya origin across the world to witness this historic moment. In observance of corona-related directives, this event will see fewer participants in attendance. It is my firm belief that the temple trustees also view this event as the re-establishment of eternal Bhartiya legacy and pride and not just the construction of a structure. This must be why senior representatives of various faiths and sects like Jain, Bauddh, Sikh, Muslim, Christian, Scheduled Castes and Scheduled Tribes, priests, Mathadhish and spiritual gurus of our country have been invited to grace this jubilant affair.
The Ram Mandir is not a mere temple, it is the symbol of our cultural heritage.

Sah Sarkaryavah RSS, Dr. Manmohan Vaidya

In a press release by Dr. Vijayalakshmi Deshmane, a renowned Oncologist and Vice President of VHP,  a call to the society has been made in order to engage the momentous ground breaking ceremony of the grand Sri Rama Mandir, Ayodhya.

1. Deck up our homes with Rangoli and other necessary arrangements with festive fervour and also have Bhagwa flag on the houses

2. For the Sri Rama Mandir construction to be complete without any obstacles, pray at homes in the morning of 5th August and recite atleast 108 times the Vijaya Mahamantra – “Sri Rama Jayaram Jaya Jaya Ram.” Also participate with family members at home for Bhajans

3. Watch the live telecast of the Bhumi puja of the Sri Rama Mandir at Ayodhya and distribute sweets.

4. In the evening, earthern lamps to be lit in the houses and celebrate

the release said.

Watch the video here:

ಭಾರತೀಯತೆಯ ಸಂಕೇತವಾಗಿ ತಲೆ ಎತ್ತಲಿದೆ ಅಯೋಧ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಭವ್ಯ ರಾಮಮಂದಿರ

ಕೃಪೆ : ರಾಷ್ಟ್ರೋತ್ಥಾನ ಪರಿಷತ್

2020ರ ಆಗಸ್ಟ್ 5ರಂದು ಭವ್ಯ ಶ್ರೀರಾಮಮಂದಿರ ನಿರ್ಮಾಣದ ಆರಂಭದ ಪೂಜಾಕಾರ್ಯ ನಡೆಯಲಿದೆ. ಸಾಮಾಜಿಕ ಸಮರಸದ, ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಭಾವೈಕ್ಯ ಸಂಕೇತವಾಗಿ ರಾಷ್ಟ್ರದ ಮೂಲೆಮೂಲೆಗಳಿಂದ ತರಲಾದ ವಿವಿಧ ನದಿಗಳ ತೀರ್ಥಗಳು ಮತ್ತು ವಿವಿಧ ತೀರ್ಥಕ್ಷೇತ್ರಗಳ ಮೃತ್ತಿಕೆಗಳ ಪೂಜೆ-ಸಮರ್ಪಣೆ ನಡೆಯಲಿದೆ. ಇಡೀ ವಿಶ್ವವೇ ಶತಶತಮಾನಗಳಿಂದ ನಿರೀಕ್ಷಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಅಮೃತಘಳಿಗೆ ಈಗ ಕೈಗೂಡಿಬಂದಿದೆ. ಕೊರೋನಾ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿ ರಾಮಭಕ್ತರು ಅಯೋಧ್ಯೆಗೆ ಬಂದು ಈ ಸಂಭ್ರಮದಲ್ಲಿ ಪಾಲ್ಗೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ಹೀಗಾಗಿ ನಾವೆಲ್ಲ ನಮ್ಮ ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ತಳಿರು-ತೋರಣಗಳಿಂದ ಅಲಂಕರಿಸಿ ಭಜನೆ, ಸಂಕೀರ್ತನೆ, ಜಪ, ಪೂಜೆ, ಪುಷ್ಪಾರ್ಚನೆ, ಧೂಪ, ದೀಪ, ನೈವೇದ್ಯಗಳಿಂದ ಶ್ರೀರಾಮನನ್ನು ಆರಾಧಿಸಿ, ಪ್ರಸಾದವನ್ನು ವಿತರಿಸುವ ಮೂಲಕ ಈ ಐತಿಹಾಸಿಕ ಘಟನೆಯಲ್ಲಿ ಭಾಗಿಗಳಾಗೋಣ. ಬೆಳಗ್ಗೆ 10.30ಕ್ಕೆ ದೂರದರ್ಶನದಲ್ಲಿ ನೇರಪ್ರಸಾರವಾಗುವ ಮಂದಿರ ನಿರ್ಮಾಣದ ಪೂಜಾಕಾರ್ಯಕ್ರಮವನ್ನು ವೀಕ್ಷಿಸೋಣ.

ಅಯೋಧ್ಯೆ : ಇದು ಸಕಲ ಹಿಂದುಗಳಿಗೆ ಪಾವನ ಕ್ಷೇತ್ರ. ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ಮಾನವತೆಯ ಮೇರುಶಿಖರವೆನಿಸಿರುವ ಪ್ರಭು ಶ್ರೀರಾಮಚಂದ್ರನ ಜನ್ಮಸ್ಥಳವಾಗಿ ಇಡೀ ವಿಶ್ವದ ಜನತೆಗೂ ಮಹತ್ವದ್ದೆನಿಸುವ ಮಂಗಳಮಯ ಭೂಮಿ. ಕಳೆದ ಕೆಲ ದಶಕಗಳಿಂದ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ತಾಂಡವವಾಡುತ್ತಿರುವ ಜಾತ್ಯತೀತೆಯ ಹುಚ್ಚಿಗೆ ಬಲಿಯಾಗಿ ಶ್ರೀರಾಮನ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವವನ್ನೇ ಕುಬ್ಜಗೊಳಿಸಿ ಬರೀ ಕಾಲ್ಪನಿಕ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನಾಗಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲವರು ನಿರತರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಮುಸ್ಲಿಂ ತುಷ್ಟೀಕರಣದ ರಾಜಕಾರಣಕ್ಕೆ ಬಲಿಯಾಗಿ ಆ ಮಹಾಪುರುಷ ತನ್ನ ಜನ್ಮಸ್ಥಳದಲ್ಲಿಯೇ ಸಣ್ಣ ಟೆಂಟಿನಲ್ಲಿ ಪೂಜೆಗೊಳ್ಳಬೇಕಾದ ಸ್ಥಿತಿ ಬಂದಿತ್ತು. ಹಾಗೆ ನೋಡಿದರೆ ಬೃಹತ್ ದೇವಾಲಯವೊಂದು ರಾಮಜನ್ಮಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿರಬೇಕೆಂದು ಇಂದಿನ ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷಗಳ ಅಥವಾ ಹಿಂದು ಸಂಘಟನೆಗಳ ಕಲ್ಪನೆಯಲ್ಲ. ಯುಗಯುಗಗಳಿಂದ ಶ್ರೀರಾಮನ ಭವ್ಯಮಂದಿರ ಅಲ್ಲಿ ಇತ್ತು. ಮತ್ತು ಕಾಲಕಾಲಕ್ಕೆ ಅದು ನವೀಕರಣಗೊಂಡು ರಾಮಭಕ್ತರ ಪ್ರೇರಣಾ ಕೇಂದ್ರವಾಗಿ ಕಂಗೊಳಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ರಾಷ್ಟ್ರೀಯತೆಯ ಅಸ್ಮಿತೆಯಾಗಿ ರೂಪುಗೊಂಡಿತ್ತು. ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಆ ಭವ್ಯತೆಯನ್ನು ತರಲೆಂದೇ ಈಗಿನ ಪ್ರಯತ್ನಗಳು.

ಅಯೋಧ್ಯೆ ವಿಶ್ವದ ಅತ್ಯಂತ ಶೌರ್ಯವಂತ ರಾಜರು ಆಳಿದ ಕೋಸಲ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ರಾಜಧಾನಿಯಾಗಿ ಮೆರೆದ ಪ್ರದೇಶ. ಇಕ್ಷ್ವಾಕುವಂಶ, ಸೂರ್ಯವಂಶ ಅಥವಾ ರಘುವಂಶವೆಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಟ್ಟ ಈ ವಂಶದ ರಾಜರು ಒಬ್ಬರಿಗಿಂತ ಒಬ್ಬರು ಪರಾಕ್ರಮಶಾಲಿಗಳು, ಪರೋಪಕಾರಿಗಳು. ಸಗರ, ಭಗೀರಥ, ಸತ್ಯಹರಿಶ್ಚಂದ್ರ, ದಿಲೀಪ ಮುಂತಾದವರು ಸಿಂಹಾಸನವನ್ನಲಂಕರಿಸಿದ್ದ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯವಿದು. ಶ್ರೀರಾಮನ
ಕಾಲಕ್ಕೂ ಹಿಂದಿನಿಂದ ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ ಅಯೋಧ್ಯೆಯೆಂಬ ಜಾಗವನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿಯೇ ಗುರುತಿಸಿಕೊಂಡು ಬರಲಾಗಿದೆ. ಅನೇಕ ಬಾರಿ ಇಡೀ ಪಟ್ಟಣವೇ ಪುನರ್‍ನಿರ್ಮಾಣಗೊಂಡಿರುವ ಕುರುಹುಗಳು ಕಂಡುಬಂದಿವೆ. ಉತ್ಖನನದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ಪದರಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದರ ಮೇಲೊಂದರಂತೆ ವಿವಿಧ ಕಾಲಘಟ್ಟದ ಕಟ್ಟಡಗಳು ಭೂಮಿಯೊಳಗೆ ಸೇರಿಕೊಂಡಿರುವುದನ್ನು ಪತ್ತೆಹಚ್ಚಲಾಗಿದೆ.
ಅಯೋಧ್ಯೆಯ ಸಾಕ್ಷಿಗಳು ಈ ಸ್ಥಳದ ಬಗ್ಗೆ ಇರುವ ನಂಬಿಕೆಗಳನ್ನು ದೃಢಪಡಿಸಿವೆ. ಇದರೊಟ್ಟಿಗೆ ಶ್ರೀರಾಮನೂ ಈ ನೆಲದಲ್ಲಿ ಜನಿಸಿ, ಜೀವಿಸಿದ ಐತಿಹಾಸಿಕ ಪುರುಷ ಎಂಬುದೂ ದೃಢಪಟ್ಟಿದೆ. ರಾಮಾಯಣದಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ಪ್ರಮುಖ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ಉಲ್ಲೇಖಗೊಂಡಿರುವ ವಿವಿಧ ನಕ್ಷತ್ರಗಳ, ಗ್ರಹಸ್ಥಾನಗಳ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಇದರ ಕಾಲವನ್ನೂ ನಿರ್ಣಯಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನಗಳು ತಜ್ಞರಿಂದ ನಡೆದಿದೆ. ಇವೆಲ್ಲವೂ ಸಹಸ್ರಾರು ವರ್ಷಗಳ ಇತಿಹಾಸವನ್ನೇ ಸಾರಿ ಹೇಳುತ್ತವೆಯೇ ಹೊರತು ಬರೀ ಶಾಸನ, ದಾಖಲೆಗಳ ಕಾಲದ ಇರುವಿಕೆಯನ್ನಲ್ಲ.

ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲಿ
ಜೈನರ ಪ್ರಮುಖ ಐದು ಜನ ತೀರ್ಥಂಕರರು ಹುಟ್ಟಿದ್ದು ಸಹ ಅಯೋಧ್ಯೆಯಲ್ಲೇ. ಕಾಳಿದಾಸ ರಘುವಂಶ ಕಾವ್ಯ ಬರೆದದ್ದು ಇಲ್ಲಿಯೇ. ಬೌದ್ಧಸಾಹಿತ್ಯದಲ್ಲಿ ಸಾಕೇತ್ ಎಂದು ಉಲ್ಲೇಖಗೊಂಡಿರುವ ಪ್ರದೇಶವೇ ಅಯೋಧ್ಯೆ. ರಾಮನನ್ನು ಸಾಕೇತರಾಮ ಎಂದೂ ಅನೇಕ ಭಕ್ತಿಗೀತೆಗಳಲ್ಲಿ ಕರೆಯಲಾಗಿದೆ. ಕ್ರಿ.ಪೂ. 249ರಲ್ಲಿ ಸಾಮ್ರಾಟ್ ಅಶೋಕ ಲುಂಬಿಣಿಯಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿದ ಸ್ತಂಭದ ಮೇಲಿನ ಶಾಸನ ಶ್ರೀರಾಮ ಮತ್ತು ಬುದ್ಧ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಭೇಟಿ ನೀಡಿದ್ದರು ಎಂದಿದೆ. ಶ್ರೀರಾಮನ ಐತಿಹಾಸಿಕತೆಗೆ ಇದು ಸಾಕ್ಷಿ.

ಅಕ್ಬರ್ ವಿರುದ್ಧ ಹೋರಾಡಿದ ಮಹಾರಾಣಾ ಪ್ರತಾಪ ಸಹ ಶ್ರೀರಾಮನ ಇಕ್ಷ್ವಾಕು ವಂಶಜನೇ. ಸಿಖ್ ಪಂಥದ ಸ್ಥಾಪಕರಾದ ಗುರುನಾನಕರು ತಾನು ರಾಮನ ಮಗನಾದ ಕುಶನ ವಂಶಕ್ಕೆ (ವೇದಿ ವಂಶ) ಸೇರಿದವರೆಂದೂ, ಗುರುಗೋವಿಂದ ಸಿಂಗರು ತಾವು ಲವನು ಮೂಲಪುರುಷನಾಗಿರುವ ಸೋಧಿ ವಂಶಕ್ಕೆ ಸೇರಿದವನೆಂದು ತಿಳಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಪ್ರಾಚೀನ ಕಾಲದಿಂದಲೂ ಇಲ್ಲೊಂದು ದೇವಾಲಯವನ್ನು ಶ್ರೀರಾಮನಿಗಾಗಿ ಕಟ್ಟಲ್ಪಟ್ಟಿತ್ತು. ಇತಿಹಾಸದ ಪ್ರಕಾರ, ಕುಶನು ಕಟ್ಟಿಸಿದ ಶ್ರೀರಾಮದೇಗುಲವನ್ನು ರಾಜಾ ವಿಕ್ರಮಾದಿತ್ಯನು ಜೀರ್ಣೋದ್ಧಾರಗೊಳಿಸಿ ಭವ್ಯ ದೇವಾಲಯವನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಿದ್ದನು.
ಇವು ಕೆಲ ಉದಾಹರಣೆಯಷ್ಟೇ. ಭಾರತದ ಎಲ್ಲ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲೂ ರಾಮನ ವಂಶಜರೆಂದು ಗುರುತಿಸಲ್ಪಟ್ಟವರ ಆಳ್ವಿಕೆ ನಡೆದ ಸಂಗತಿಗಳು ದಾಖಲಾಗಿವೆ. ಶ್ರೀರಾಮ ಚಾರಿತ್ರಕ ವ್ಯಕ್ತಿಯೆಂಬುದಕ್ಕೆ ಈ ಆಧಾರಗಳೇ ಸಾಕು.

ಬಾಬರ್ ದುರಾಕ್ರಮಣ
1527ರಲ್ಲಿ ರಾಣಾ ಸಂಗ್ರಾಮ ಸಿಂಹನನ್ನು ಸೋಲಿಸಿದ ಬಳಿಕ ಬಾಬರ್‍ಗೆ ಬಲವಾದ ಎದುರಾಳಿ ಉತ್ತರ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲವಾಯಿತು. ದೇವಾಲಯ ಧ್ವಂಸ, ಐಶ್ವರ್ಯದ ಲೂಟಿಗಳು ತಡೆಯಿಲ್ಲದಂತೆ ನಡೆದವು. ಆತನ ಸೇನಾಪತಿ ಮೀರ್‍ಬಾಕಿ ಅಯೋಧ್ಯೆಯತ್ತ ನುಗ್ಗಿ ಬಂದ. ತನ್ನ ಮತೀಯ ಉನ್ಮಾದದಿಂದ ಹಿಂದುಗಳ ತೀವ್ರ ಪ್ರತಿರೋಧ ಹೋರಾಟದ ನಡುವೆಯೂ ಶ್ರಿರಾಮಜನ್ಮಭೂಮಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ದೇವಾಲಯವನ್ನು ಧ್ವಂಸಗೊಳಿಸಿ ಮಸೀದಿಯನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಿದ. ಅದಕ್ಕೆ ತನ್ನ ಒಡೆಯ ಬಾಬರ್‍ನ ಹೆಸರಿಟ್ಟ ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗುತ್ತಿದ್ದರೂ, 1940ರವರೆಗೂ ಅದನ್ನು ಜನ್ಮಸ್ಥಾನ್ ಮಸ್ಜಿದ್‍ಎಂದೇ ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಅನಂತರ ಅಯೋಧ್ಯೆಯೆಂಬ ಸಂಸ್ಥಾನದ ಹೆಸರು ಅವಧ್ ಎಂದೂ, ನಂತರ ಔಧ್ ಎಂದೂ ಕರೆಯಲ್ಪಡುತ್ತಿತ್ತು. ಆಡಳಿತಾತ್ಮಕವಾಗಿ ಅಯೋಧ್ಯೆ ಊರು ಫೈಜಾಬಾದ್ ಜಿಲ್ಲೆಗೆ ಸೇರಿತು. ಉತ್ತರಪ್ರದೇಶದ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಯೋಗಿ ಆದಿತ್ಯನಾಥರ ಸಂಕಲ್ಪದಿಂದ ಇದೀಗ ಇಡೀ ಜಿಲ್ಲೆಗೆ ಅಯೋಧ್ಯಾ ಎಂದು ಮರುನಾಮಕರಣ ಮಾಡಲಾಗಿದೆ.

ನಿಲ್ಲದ ಸಂಘರ್ಷ
ದೇಗುಲಗಳ ಪಟ್ಟಣವಾಗಿದ್ದ ಅಯೋಧ್ಯೆಯಲ್ಲಿನ ಅನೇಕ ದೇವಾಲಯಗಳು ಮುಸಲ್ಮಾನರ ಆಳ್ವಿಕೆಯಲ್ಲಿ ನಾಶಗೊಂಡವು. ಕೆಲವು ದೇವಾಲಯಗಳನ್ನು ಹಿಂದುಗಳೂ ಮರೆತರು. ಆದರೂ ಜನ್ಮಸ್ಥಾನದ ದೇಗುಲದ ನೆನಪನ್ನು ಮಾತ್ರ ಹಿಂದೂ ಸಮಾಜ ಎಂದೆಂದಿಗೂ ಮರೆಯದೇ ಉಳಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದಿದೆ, ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ಅದನ್ನು ಹಿಂಪಡೆಯಲು ನಿರಂತರ ಸಂಘರ್ಷಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು. ಇತಿಹಾಸಕಾರರ ಪ್ರಕಾರ, ಅಯೋಧ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ವಿವಾದಿತ ಕಟ್ಟಡ ಮೇಲೆದ್ದ ದಿನದಿಂದ ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ ಶ್ರೀರಾಮಜನ್ಮಸ್ಥಾನವನ್ನು ಮರಳಿ ಪಡೆಯಲು ಸರಿಸುಮಾರು 80 ಯುದ್ಧಗಳಾಗಿವೆ. 3 ಲಕ್ಷಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಹಿಂದುಗಳ ಬಲಿದಾನವಾಗಿದೆ. ಅನೇಕ ಬಾರಿ ಆ ಪ್ರದೇಶ ಹಿಂದುಗಳ ವಶಕ್ಕೂ ಬಂದಿದೆ. ಅಲ್ಲಿನ ನವಾಬನಿಗೆ ಬೇರೆ ಭೂಮಿ ಅಥವಾ ಹಣಕೊಟ್ಟು ಆ ಪ್ರದೇಶವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಪ್ರಯತ್ನವೂ ನಡೆದಿದೆ. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಹಿಂದೂಗಳ ಜನಮನದಿಂದ ಶ್ರೀರಾಮದೇಗುಲದ ಸಂಗತಿ ಎಂದೂ ದೂರವಾಗಲಿಲ್ಲ.

ಗೋಡೆ ಕಟ್ಟಿದ ಬ್ರಿಟಿಷರು
1857ರ ಮೊದಲ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಸಂಗ್ರಾಮದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಆಗ ಮುಸಲ್ಮಾನರ ನಾಯಕನಾಗಿದ್ದ ಅಮಿರ್ ಅಲಿ ಇಡೀ ಮಂದಿರ ಸಂಕೀರ್ಣವನ್ನು ಹಿಂದೂಗಳಿಗೆ ಬಿಟ್ಟುಕೊಡಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದ್ದ. ಆದರೆ ದುರದೃಷ್ಟವಶಾತ್ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಬ್ರಿಟಿಷರು ಗೆದ್ದರು. ಸಮಸ್ಯೆ ಮತ್ತೆ ಜಟಿಲವಾಯಿತು. ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಬ್ರಿಟಿಷರ ಆಳ್ವಿಕೆ ಬಲವಾದಂತೆ ಅಯೋಧ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ನಿರಂತರ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಸಂಘರ್ಷಗಳನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಲು ವಿವಾದಿತ ಮೂರು ಗುಮ್ಮಟ ಮತ್ತು ಶ್ರೀರಾಮ ಚಬೂತರ (ವಿವಾದಿತ ಕಟ್ಟಡದ ಆವರಣಕ್ಕೆ ಹೊಂದಿಕೊಂಡಂತಿದ್ದ ಜಗುಲಿ) ಮಧ್ಯೆ ಬಲವಾದ ಗೋಡೆಯನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಿದರು. ಆಗಲೂ ನಿತ್ಯ ಪೂಜೆ ಅರ್ಚನೆ ಶ್ರೀರಾಮನಿಗೆ ನಡೆಯುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು.

ಅಯೋಧ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಗೋಹತ್ಯೆ
1857ರ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಮುಸಲ್ಮಾನರಲ್ಲಿ ಮೂಡಿದ್ದ ಸೌಹಾರ್ದತೆಯ ಭಾವನೆಯನ್ನು ನಾಶಗೊಳಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ಮೂಲಭೂತವಾದಿ ಮೌಲ್ವಿಗಳು ಯಶಸ್ವಿಯಾದರು. ಬ್ರಿಟಿಷ ಅಧಿಕಾರಿಗಳ ಕುಮ್ಮಕ್ಕೂ ಇತ್ತು. ಇದರಿಂದಾಗಿ ಆಗಾಗ ಅಯೋಧ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಸಂಘರ್ಷ, ದೊಂಬಿ, ಚಿಕ್ಕಪುಟ್ಟ ಹೋರಾಟಗಳು ನಡೆಯತ್ತಲೇ ಇದ್ದವು. 1934ರಲ್ಲಿ ಅಯೋಧ್ಯೆಯ ಮುಸಲ್ಮಾನರು ಹಿಂದುಗಳನ್ನು ಕೆಣಕಲೆಂದೇ ಸಾರ್ವಜನಿಕವಾಗಿ ಗೋವನ್ನು ಕಡಿದರು. ಹಿಂದೂ ಸಮಾಜ ಇದರಿಂದ ಸಿಡಿದೆದ್ದಿತು. ಗೋಹಂತಕರು ಕೊಲೆಯಾದರು. ಉಗ್ರಾವತಾರ ತಾಳಿದ ಹಿಂದು ಯುವಕರು ವಿವಾದಿತ ಪ್ರದೇಶಕ್ಕೆ ನುಗ್ಗಿ ಮೂರೂ ಗುಂಬಜ್‍ಗಳ ಮೇಲೇರಿ ಬಹಳ ಹಾನಿಯನ್ನುಂಟು ಮಾಡಿದರು. ಬ್ರಿಟಿಷರು ಭಾರಿ ಬಲಪ್ರಯೋಗದಿಂದ ಹಿಂದುಗಳನ್ನು ಚದುರಿಸಿದರು. ಈ ಹೋರಾಟದ ನಂತರ ಮುಸಲ್ಮಾನರು ಈ ಕಟ್ಟಡಕ್ಕೆ ಕಾಲಿಡಲೇ ಇಲ್ಲ.
ಈ ವಿವಾದ ಜೀವಂತವಾಗಿರಲೆಂದು ಬಯಸಿದ ಫೈಜಾಬಾದಿನ ಕಲೆಕ್ಟರ್ ನಿಕಲ್ಸನ್ ಹಿಂದೂಗಳಿಂದ ಪುಂಡಗಂದಾಯ ಸಂಗ್ರಹಿಸಿ ಗುಂಬಜ್‍ಗಳಿಗೆ ಆಗಿದ್ದ ಹಾನಿಯನ್ನು ಸರಿಪಡಿಸಿದ. ಹೀಗಾಗಿ ಒಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಇದು ಬ್ರಿಟಿಷರು ಮರುನಿರ್ಮಿಸಿದ ಕಟ್ಟಡ. ಆದರೂ ಇಡೀ ಪ್ರದೇಶವು ಹಿಂದುಗಳ ಪ್ರವೇಶ ಹಾಗೂ ವಿವಾದಿತ ಕಟ್ಟಡದ ಹೊರಗೆ ರಾಮಚಬೂತರದಲ್ಲಿ ಅಡೆತಡೆಯಿಲ್ಲದೆ ವಿಗ್ರಹಗಳ ಪೂಜೆ ಪುನಸ್ಕಾರಗಳು ಸಾಗಿದ್ದವು.

ಸೋಮನಾಥನ ಸ್ಫೂರ್ತಿ – ಅಡಿಯಿಟ್ಟ ರಾಮಲಲ್ಲಾ
ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ಹೊಸ್ತಿಲಲ್ಲಿ ಸೋಮನಾಥ ದೇವಾಲಯವನ್ನು ಪುನರ್ನಿರ್ಮಿಸುವುದಾಗಿ ಸರ್ದಾರ್ ಪಟೇಲ್ ಮುಂತಾದವರು ಘೋಷಿಸುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಶ್ರೀರಾಮಜನ್ಮಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿಯೂ ಭವ್ಯ ದೇಗುಲ ನಿರ್ಮಿಸಿಬೇಕೆಂಬ ಕೂಗು ಎದ್ದಿತು. ಸಾಧುಸಂತರ ಬಹುಕಾಲದ ಆಸೆ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಚಿಗುರಿತು. 1948ರಲ್ಲಿ ಗೋರಕ್ಷಾ ಪೀಠದ ವಿಜಯನಾಥರು ಸರ್ಕಾರದೊಂದಿಗೆ ಈ ಕುರಿತು ಪತ್ರವ್ಯವಹಾರ ಆರಂಭಿಸಿದರು.
1949ರ ಡಿಸೆಂಬರ್ 23ರಂದು ಗುಂಬಜ್ ಇರುವ ವಿವಾದಿತ ಕಟ್ಟಡದಲ್ಲಿ ಬಾಲರಾಮನ ಪುಟ್ಟ ವಿಗ್ರಹ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡಿತು. ಹಿಂದೂ ಜನಮಾನಸದಲ್ಲಿ ಉತ್ಸಾಹದ ಬುಗ್ಗೆಯೆದ್ದಿತು. ದೇಶದ ಮೂಲೆಮೂಲೆಗಳಿಂದ ರಾಮಭಕ್ತರು ರಾಮಲಲ್ಲಾನ ದರ್ಶನಕ್ಕೆ ಧಾವಿಸಿದರು. ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಮುಖಭಂಗವಾಗತೊಡಗಿತು. ನೆಹರೂ ನೇತೃತ್ವದ ಸರ್ಕಾರ ಕುಪಿತಗೊಂಡು ಆಗಿನ ಉತ್ತರಪ್ರದೇಶ ಸರ್ಕಾರದ ಮೇಲೆ ಒತ್ತಡ ಹಾಕಿ ಅಲ್ಲಿಂದ ಶ್ರೀರಾಮನ ವಿಗ್ರಹವನ್ನು ತೆಗೆಯಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿತು. ಆದರೆ ಜಾಗೃತ ಹಿಂದೂ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಕಂಡು ಈ ಸಾಹಸಕ್ಕೆ ಅವರು ಕೈಹಾಕಲಿಲ್ಲ. ಅಂದಿನಿಂದ ಆರಂಭಗೊಂಡ ರಾಮಲಲ್ಲಾನ ಪೂಜೆ ನಿರಂತರ ನಡೆದುಕೊಂಡೇ ಬಂದಿದೆ. ಭಕ್ತರಿಗೆ ಮಾತ್ರ ವಿವಾದಿತ ಕಟ್ಟಡದೊಳಗೆ ಪ್ರವೇಶಿಸದಂತೆ ನಿರ್ಬಂಧ ಹಾಕಿ ಬಾಗಿಲಿನ ಹೊರಗಿನಿಂದಲೇ ಸರಳುಗಳ ಮೂಲಕ ಶ್ರೀರಾಮಚಂದ್ರನ ದರ್ಶನ ಮಾಡುವಂತೆ ಗೇಟುಗಳನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಲಾಗಿತ್ತು.

ಕಾರಸೇವೆಯಿಂದ ತಾತ್ಕಾಲಿಕ ಮಂದಿರ ನಿರ್ಮಾಣ
1980ರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ರಾಮಜನ್ಮಭೂಮಿಯ ವಿಮೋಚನೆಗಾಗಿ ಆಗ್ರಹ ಇನ್ನಷ್ಟು ಪ್ರಬಲವಾಯಿತು. ವಿಶ್ವ ಹಿಂದೂ ಪರಿಷತ್ ಮತ್ತಿತರ ಸಂಘಟನೆಗಳ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ಸಮ್ಮೇಳನಗಳು, ಸಭೆ-ಧರ್ಮಸಂಸತ್ತುಗಳು, ರಥಯಾತ್ರೆಗಳು ನಡೆದವು. ತಾಲಾ ಖೋಲೋ ಚಳುವಳಿಯಿಂದಾಗಿ 1986ರ ಫೆಬ್ರುವರಿ 1ರಂದು ರಾಮಲಲ್ಲಾನ ದರ್ಶನಕ್ಕೆ ಅವಕಾಶ ದೊರೆಯಿತು. ಇದನ್ನು ಸಹಿಸದ ಕೆಲವು ಮುಸ್ಲಿಂ ನೇತಾರರು ಬಾಬ್ರಿ ಮಸೀದಿ ಕ್ರಿಯಾ ಸಮಿತಿಯನ್ನು ಹುಟ್ಟುಹಾಕಿ ಪ್ರತಿಭಟನೆ ಆರಂಭಿಸಿದರು. ಬಾಬ್ರಿ ಮಸೀದಿ ಎನ್ನುವ ನಾಮಕರಣವೂ ಆಯಿತು.
ರಾಮಜನ್ಮಭೂಮಿಯ ಜೀರ್ಣೋದ್ಧಾರಕ್ಕೆ ಆಗ್ರಹಿಸಿ ಶ್ರೀರಾಮ ಜ್ಯೋತಿ ಯಾತ್ರೆ, ಶಿಲಾಪೂಜನ, ಶಿಲಾನ್ಯಾಸಗಳು ನಡೆದವು. 1990ರಲ್ಲಿ ಕಾರಸೇವೆಗಾಗಿ ಲಕ್ಷೋಪಲಕ್ಷ ಜನ ಅಯೋಧ್ಯೆಗೆ ಹೊರಟರು. ಮುಲಾಯಂ ಸಿಂಗ್ ನೇತೃತ್ವದ ಅಂದಿನ ಉತ್ತರಪ್ರದೇಶ ಸರ್ಕಾರ ಕಾರಸೇವಕರನ್ನು ಬಂಧಿಸಿ ಚಳುವಳಿಯನ್ನು ಹತ್ತಿಕ್ಕುವ ಎಲ್ಲ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಿತು. ಅಂದು ಬಂಧಿತರಾದವರು (ಸರ್ಕಾರದ ಅಂಕಿಅಂಶದಂತೆ) 1.8 ಲಕ್ಷ ಮಂದಿ. ಆದರೂ ಕಾರಸೇವೆ ನಡೆಯಿತು. ಉತ್ಸಾಹೀ ಕಾರಸೇವಕರು ಗುಂಬಜದ ಮೇಲೆ ಭಗವಾಧ್ವಜವನ್ನು ಹಾರಿಸಿಯೇಬಿಟ್ಟರು.
ಅನಂತರ ಅಧಿಕಾರಕ್ಕೆ ಬಂದ ಬಿಜೆಪಿಯ ಕಲ್ಯಾಣಸಿಂಗ್ ಸರ್ಕಾರ ವಿವಾದಿತ 2.77 ಎಕರೆ ಸಮೀಪ 67 ಎಕರೆ ಪ್ರದೇಶವನ್ನು ರಾಮಕಥಾ ಪಾರ್ಕ್ ನಿರ್ಮಾಣಕ್ಕೆ ರಾಮ ಜನ್ಮಭೂಮಿ ನ್ಯಾಸಕ್ಕೆ ನೀಡಿದರು. 1992ರಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಎರಡನೇ ಸುತ್ತಿನ ಕಾರಸೇವೆಗೆ ಲಕ್ಷೋಪಲಕ್ಷ ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ರಾಮಭಕ್ತರು ಅಯೋಧ್ಯೆಯತ್ತ ಧಾವಿಸಿದರು. ಹಿಂದೂಸಮಾಜದ ಕ್ಷಾತ್ರಶಕ್ತಿ ಸಿಡಿದೆದ್ದಿದ್ದರ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ 1992 ಡಿಸೆಂಬರ್ 6ರಂದು ದೇಶದ ಸ್ವಾಭಿಮಾನದ ಮೇಲೆ ಕಳಂಕದಂತಿದ್ದ ಕಟ್ಟಡ ನೆಲಸಮವಾಯಿತು. ಶ್ರೀರಾಮನಿಗೆ ಒಂದು ತಾತ್ಕಾಲಿಕ ದೇಗುಲ ನಿರ್ಮಾಣವಾಗಿ ಪೂಜೆ ಆರಂಭವಾಯಿತು.

ಕಾನೂನು ಸಂಘರ್ಷ
1950-60ರ ದಶಕಗಳಲ್ಲಿ ರಾಮಭಕ್ತ ಗೋಪಾಲ ಸಿಂಗ್ ವಿಶಾರದ, ನಿರ್ಮೋಹಿ ಅಖಾಡಾ, ಸುನ್ನಿ ವಕ್ಫ್ ಬೋರ್ಡ್ ಮೊದಲಾದವರಿಂದ ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ವಿವಾದಿತ ಜಾಗದ ವಶಕ್ಕಾಗಿ ಖಟ್ಲೆಗಳು ದಾಖಲೆಗೊಂಡವು. ಅಂದಿನಿಂದ 2019ರ ಸರ್ವೋಚ್ಚ ನ್ಯಾಯಾಲಯದ ತೀರ್ಪಿನವರೆಗೆ ವಿವಿಧ ಕೋರ್ಟುಗಳಲ್ಲಿ ವಿಚಾರಣೆ ನಡೆಯುತ್ತ ಬಂದಿದೆ. ವಿವಾದವನ್ನು ಪರಿಹರಿಸಲು ಅನೇಕ ಪ್ರಯತ್ನಗಳು ನ್ಯಾಯಾಲಯದ ಒಳಗೆ ಮತ್ತು ಹೊರಗೆ ನಡೆದವು.
ಕೇಂದ್ರ ಸರ್ಕಾರವು ಆ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಮೊದಲು ಮಂದಿರವಿತ್ತು ಎಂದು ಸಾಬೀತಾದರೆ ಜಾಗವನ್ನು ಹಿಂದೂಗಳಿಗೆ ನೀಡುವ ವಾಗ್ದಾನ ನೀಡಿ 1994ರಲ್ಲಿ ನ್ಯಾಯಾಯಲಕ್ಕೆ ಅಫಿಡವಿಟ್ ಸಲ್ಲಿಸಿತು. ನ್ಯಾಯಾಯಲಯದ ಆದೇಶದಂತೆ ಪುರಾತತ್ವ ಇಲಾಖೆ ನಡೆಸಿದ ಉತ್ಖನನದಲ್ಲಿ ಹಿಂದೆ ಅಲ್ಲಿ ಭವ್ಯ ಮಂದಿರವಿತ್ತು ಎನ್ನುವುದೂ ಸಾಬೀತಾಗಿದೆ. ಇದನ್ನು 2010ರಲ್ಲಿ ಅಲಹಾಬಾದ್ ಹೈಕೋರ್ಟ್ ತೀರ್ಪಿನಲ್ಲಿ ಎತ್ತಿ ಹಿಡಿದಿದೆ. ಮತ್ತು ಮಂದಿರದ ಅವಶೇಷದ ಮೇಲೆ ಮಸೀದಿಯನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಲಾಗಿತ್ತು ಎಂದಿದೆ. ಈ ತೀರ್ಪಿನಲ್ಲಿ ವಿವಾದಿತ 2.77 ಎಕರೆ ಜಾಗವನ್ನು ಮೂರು ಭಾಗ ಮಾಡಿ ರಾಮಲಲ್ಲಾ, ನಿರ್ಮೋಹಿ ಅಖಾಡಾ ಮತ್ತು ಸುನ್ನಿ ವಕ್ಫ್ ಬೋರ್ಡ್‍ಗೆ ಸಮನಾಗಿ ಹಂಚಿತು. ಈ ತೀರ್ಪನ್ನು ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರಶ್ನಿಸಲಾಯಿತು. ಅನೇಕ ತೊಡಕುಗಳು ಮತ್ತು ಸುದೀರ್ಘ ವಿಚಾರಣೆಯ ನಂತರ ಸರ್ವೋಚ್ಚ ನ್ಯಾಯಾಲಯವು 2019ರಲ್ಲಿ ರಾಮಜನ್ಮಭೂಮಿ ವಿವಾದಕ್ಕೆ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ತೆರೆ ಎಳೆಯಿತು. ಭವ್ಯ ರಾಮಮಂದಿರ ನಿರ್ಮಾಣಕ್ಕೆ ಅಗತ್ಯ ಸಮಿತಿ ರಚಿಸುವಂತೆ ಸರ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಸೂಚಿಸಿತು.

ಮಂದಿರ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಅಸ್ಮಿತೆಯ ಪ್ರತೀಕ
ದಶಕಗಳ ಕಾಲ ನ್ಯಾಯಾಲಯದ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ಶಾಂತವಾಗಿ ವೀಕ್ಷಿಸುತ್ತಾ ಹಿಂದೂಸಮಾಜವು ಕಾದಿದೆ. ನಡುನಡುವೆ ಬಂದ ಮಧ್ಯಂತರ ವಿಚಿತ್ರ ತೀರ್ಪುಗಳನ್ನು ಭಾರತೀಯ ಜನತೆ ಸಹನೆಯಿಂದ ಕೇಳಿದೆ. ಮಧ್ಯಸ್ಥಿಕೆ ವಹಿಸಲೆಂದು ಬಂದರೂ ತಿರಸ್ಕರಿಸದೇ ಶಾಂತಿಯ ಸಹಬಾಳ್ವೆಗೆ ನಮ್ಮ ಆದ್ಯತೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಹಿಂದೂ ಸಂಘಟನೆಗಳು ತೋರಿಸಿಕೊಟ್ಟಿವೆ. ಆದರೆ ಈ ಸಹಬಾಳ್ವೆ ಸತ್ಯದ ಸಮಾಧಿಯ ಮೇಲಲ್ಲ ಎಂಬುದನ್ನೂ ಕಾಲಕಾಲಕ್ಕೆ ಸಾತ್ತ್ವಿಕ ಹೋರಾಟಗಳಿಂದ ಸ್ಪಷ್ಟಪಡಿಸುತ್ತಲೇ ಬರಲಾಗಿದೆ. ಇವೆಲ್ಲಕ್ಕೂ ಅಂತ್ಯ ಹಾಡುವ ಕಾಲ ಮಂಗಲಕರ ಸಂದರ್ಭಕ್ಕೆ ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗುತ್ತಿದ್ದೇವೆ.
ಭವ್ಯ ಶ್ರೀರಾಮಮಂದಿರ ಕೇವಲ ಹಿಂದೂಗಳ ಶ್ರದ್ಧಾಕೇಂದ್ರವಲ್ಲ; ಅದು ಭಾರತದ ಅಸ್ಮಿತೆಯ ಪ್ರತೀಕ. ರಾಮನ ಜೀವನವೇ ಸೌಹಾರ್ದಕ್ಕೆ ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಉದಾಹರಣೆ. ಈ ನೆಲದ ಗುಣವೇ ಅವನಲ್ಲಿ ವ್ಯಕ್ತವಾಗಿದೆ. ನೀತಿವಂತರಾದ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಅವನು ಗೌರವಿಸಿದ. ರಾಕ್ಷಸನಾದರೂ ವಿಭೀಷಣನಿಗೆ ಪಟ್ಟ ಕಟ್ಟಿದ. ಹನುಮ, ಸುಗ್ರೀವಾದಿ ವಾನರರು ಆತನ ಆಪ್ತರು. ವನವಾಸಿ ಗುಹ ಆತ್ಮೀಯ ಮಿತ್ರ. ಕರಡಿಗಳ ನಾಯಕ ಜಾಂಬವಂತನನ್ನು ಮಾರ್ಗದರ್ಶಕನೆಂದು ಭಾವಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ಪಕ್ಷಿಯಾದ ಜಟಾಯುವಿಗೆ ಪಿತೃಕಾರ್ಯಗಳನ್ನು ಮಾಡಿದ. ಹೀಗೆ ಮಾನವರೊಂದಿಗೆ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ; ಸಕಲ ಪಶುಪ್ರಾಣಿ, ಪಕ್ಷಿಗಳೊಂದಿಗೂ ಸಮರಸದ, ಸೌಹಾರ್ದದ ಜೀವನ ಸಾಧ್ಯ ಎಂದು ನಿರೂಪಿಸಿದ. ಇಂತಹ ಮಹಾಪುರುಷನ ಜನ್ಮಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿನ ಮಂದಿರವೂ ಸೌಹಾರ್ದದ ಆದರ್ಶವನ್ನು ಸಾರುವ ಕೇಂದ್ರವೇ ಆಗುವುದು.

Day4: Role of sub altern masses ignored in freedom struggle while elite individuals glorified

Sri Rajat Sethi spoke today in Disha Bharat’s 15 day lecture series on the eve of 74th Indian Independence Day. Rajat Sethi is Advisor to the Chief Minister of Manipur and author of many books.

Rajat Sethi opined that the history text books in India have only glorified few individuals and select political leaders as torch bearers in the freedom struggle but have grossly ignored the movements taken up the sub altern classes. He recollected his conversation with his grandfather who despite being so far away from the country capital were also part of revolting against the British rule. Rajat said the British empire was a symbol of all social issues in the country then, and without the masses fighting it out with the British many political movements would not have taken the shape and got credits. He urged the audience to pay heed to such social agitations which have taken place in the country during the freedom struggle and voice of masses should never be suppressed. Without masses, the Non co operation moment, Civil disobedience movement, Quit India movement would not have been successful he said.

The socially stable, educated elite were members of the Congress during the freedom struggle and had tremendous political ambitions but the common people sans such political aspiration fought for social economic rights, emancipation. Rajat in his talk outlined that among the masses were, women, farmers, labourers, tribal community who fought fiercelessly against the colonialism.

Birsa Munda

He elucidated the example of Mumbai dock yard workers who had aligned with nationalists to revolt against British and had participated in the Swadeshi movement. Though the law existed to not form trade unions the Dock union was formed he said. The efforts like those were not to revolt against the bourgeoisie like what the Communists have practised and preached, but was for the grand cause of the nationalist and Swadeshi movements he added.

The British who were well versed in dividing the society’s unity had looked down upon the tribals. They were considered “uncivilised”, “savage” and British felt they never needed to be respected, declaring them not worthy of cultivating their lands too. The tribals were forced to convert to christianity to study in the missionary schools. There were many tribals who have fought against the British and their leaders are not celebrated in India he said expressing his pain. One such tribal leader who adorns inside the Indian Parliament was Bhagwan Birsa Munda he said. Culturally attacked and converted Birsa showed his aggression against the British and was quite successful in stopping the Christian conversions he said.

The British had also brought laws which were regressive to farming community. The farmers were not allowed to cultivate what they had practised for generations. Phulaguri dhawa (stoppage of opium cultivation) was an example for the same he said. The Thekedari system largely assuming the land ownership under them allowed others to cultivate lands to get more yield had enraged the tribals and farmers he said. Such losing control of ancestral property resulted in revolts. Tribals from NW Frontier province, Bheel, Koli, Santhali, Chota Nagpur, Kondumals revolted in their own ways against British
The Anglo Kuki war was a resultant of the Kuki tribes in Northeast who had opposed the menial work in Imperial Army’s Labour Corps he explained.

Rani Gaidinliu

Rani Gaidinliu at her early age had plunged into into freedom struggle in a cultural way. She had protested against the American Baptists who were in the North east primarily for conversion of the Naga tribes and “civilise” them through it. Gaidinliu proposed indigenous way of living and going back to spiritual, cultural ways through Heraka movement opposed the conversions strongly. Though she was resisted by her own people, she managed to raise donations to build guirella against the British. She was imprisoned for life and released only during 1940s after 14 years of jail he remembered.

Young, ambitious common men stood as brave symbols of resistance and it is the need of the hour to remember them he concluded.

Rajat Sethi, Advisor to CM Manipur, file picture

ಸರಯೂ ತಟದಲ್ಲಿ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದು ಕಳೆದುಹೊಗಿದ್ದ ತನ್ನ ಆತ್ಮ !

ಲೇಖಕರು: ಪ್ರದೀಪ ಮೈಸೂರು
ಪ್ರಚಾರಕರು, ಪ್ರಾಂತ ಪ್ರಚಾರ ಪ್ರಮುಖ, ಕರ್ನಾಟಕ ದಕ್ಷಿಣ

ಅದು ಹಾಗೆಯೇ. ಇತಿಹಾಸದ ಕೆಲವು ಘಟ್ಟಗಳು, ದಿನಗಳು, ಇಸವಿಗಳು ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ನೆನಪುಳಿದುಬಿಡುತ್ತವೆ. ಅಷ್ಟು ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಅವು ಚರಿತ್ರೆಯ ಓಟಕ್ಕೆ ಹೊಸ ತಿರುವನ್ನೂ ನೀಡುತ್ತವೆ. ನೀವೇ ನೋಡಿ – ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯಗಳನ್ನು ಹುಟ್ಟುಹಾಕಿದ್ದು, ಅವುಗಳನ್ನು ಕೆಡವಿದ್ದು, ಅದೇ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯಗಳ ಅಸ್ಮಿತೆಯನ್ನೇ ಕೆಣಕಿ, ಕೆದಕಿ ಅವುಗಳ ಮೂಲವನ್ನೇ ಅಲುಗಾಡಿಸಿದ ಅವೆಷ್ಟೋ ಘಟನೆಗಳಿಗೆ ಇತಿಹಾಸ ಪುರುಷ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿದ್ದಾನೆ. ಈ ವಿದ್ಯಮಾನಗಳು ಘಟಿಸುವುದಕ್ಕೆ ಪೂರ್ವ ಪಶ್ಚಿಮದ ಮೇರೆಗಳ ಹಂಗಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲಿ, ಯಾವಾಗ ಬೇಕಾದರೂ ನಡೆದುಹೋಗಬಹುದು.

ಪೂರ್ವ ಪಶ್ಚಿಮಗಳ ಕೆಲವು ಉದಾಹರಣೆಗಳಿಲ್ಲಿವೆ. 1776ರಲ್ಲಿ ಅಮೆರಿಕದ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ. ಫ್ರೆಂಚ್ ಕ್ರಾಂತಿ, 1815ರ ನೆಪೋಲಿಯನ್ ಸೋಲು ಕಂಡ ಬ್ಯಾಟಲ್ ಆಫ್ ವಾಟರ್‍ಲೂ, 1893, 1914, 1917, 1939, 1945, 1975, 1992 – ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಒಂದು ವರ್ಷವನ್ನು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡರೂ ಅದು ಕೇವಲ ಒಂದು ದೇಶ ಅಥವಾ ಒಂದು ಸಮುದಾಯಕ್ಕೆ ಸೀಮಿತವಾದ ವಿದ್ಯಮಾನ ಆ ಕಾಲಘಟ್ಟದಲ್ಲಿ ನಡೆದದ್ದಲ್ಲ ಬದಲಾಗಿ ಆ ಹೊತ್ತಿನ ಆಗುಹೋಗುಗಳು ಜಾಗತಿಕವಾಗಿ ವೈಚಾರಿಕ, ರಾಜಕೀಯ ಹಾಗು ಸಾಮಾಜಿಕ ಪರಿಣಾಮವನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡಿದೆ. ಮುಂದೆ ನಡೆಯಬಹುದಾದ ಮಹತ್ತಿಗೆ ಕಾಲವು ಗರ್ಭಧರಿಸುವುದೇ ಇಂತಹ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ.

Proposed Ram Mandir, Ayodhya

ಯಾರು ಈ ಜಗದ ಒಡೆಯ?

ಹಲವು ಶತಮಾನಗಳ ಕಾಲ ಪ್ರಪಂಚದ ಅಧಿಕಾಂಶ ನಿಯಂತ್ರಣವು ಥೇಮ್ಸ್ ನದಿಯ ದಡದಿಂದ ನಡೆಯುತ್ತಿತು. ಎರಡನೇ ಮಹಾಯುದ್ಧದ ನಂತರ ಯೂರೋಪ್‍ನ ಆಧಿಪತ್ಯವು ಅಂತ್ಯಗೊಂಡು ಸಿಂಹಾಸನವು ಅಮೆರಿಕದ ವಶವಾಯ್ತು. ಇರಲಿ. ಸಾಮ್ರಾಟ ಯಾರೇ ಆಗಿರಲಿ ವಿಶ್ವದ ಬೌದ್ಧಿಕ ಪಡೆಯು ಅವನ ವಿಚಾರ, ನೀತಿನಿರ್ಣಯ, ಅವನ ಆಪ್ತವಲಯ ಯಾವುದು ಇರಬೇಕು ಮತ್ತು ಯಾರಿರಬೇಕು ಎಂಬುದನ್ನು ನಿರ್ಧರಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ತಮ್ಮನ್ನು ತಾವು ಜಾಗತಿಕ ಬೌದ್ಧಿಕ ರಂಗದ ಆಯಕಟ್ಟಿನ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಸ್ಥಾಪಿಸಿಕೊಂಡ ಬುದ್ದಿಜೀವಿಗಳಿಗೆ ಅನ್ನ, ಅರಿವೆ, ಅಶನ, ನಿವೇಶನ ಹಾಗೂ ಪಾರಿತೋಷಕಗಳನ್ನು ನೀಡಿ ಸಾಕಿದ್ದು ರಾಜಕೀಯ ನೇತೃತ್ವವೇ. ಜಗದ ಜನರ ಬುದ್ಧಿಯ ಒಡೆಯರು ನಾವು ಎಂಬ ಧೋರಣೆ ಮತ್ತು ಏಕಸ್ವಾಮ್ಯ ಒಂದು ವಿಚಾರಕ್ಕೆ ಬೆಸೆದುಕೊಂಡ ಬುದ್ದಿಜೀವಿಗಳದ್ದಾದರೆ, ಕಳೆದ ಶತಮಾನದ ನಡುವಿನಲ್ಲಿ ಲೋಕೋದ್ಧಾರದ ಗುತ್ತಿಗೆಯನ್ನು ಪಡೆದಿರುವಂತೆ ವರ್ತಿಸಲು ಆರಂಭಿಸಿದ್ದು ಅಮೆರಿಕ. ಸುಮಾರು 60 ವರ್ಷಗಳು ಅಮೆರಿಕದ್ದೇ ಕಾರುಬಾರು. ಈಗ ಆ ಸ್ಥಾನದಿಂದ ಅದು ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ಸರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ.

“ಬೌದ್ಧಿಕತೆಯ ಗುತ್ತಿಗೆದಾರರಿಗೆ” ಜಾಗತಿಕ ವಿದ್ಯಮಾನಗಳು ಆಗಿಂದಾಗ್ಗೆ ಆಘಾತಗಳನ್ನು ನೀಡಿದೆ. ಆಗೆಲ್ಲ ಇವರುಗಳು ಹೊಸ ತರ್ಕಗಳನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿ ಹಾಗೂ ಹೀಗೂ ತಮ್ಮ ಅಸ್ತಿತ್ವವನ್ನು ಕಾಪಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಹೆಣಗಾಡುತ್ತಾರೆ. ಬ್ರಿಟನ್ ರಾಜಸತ್ತೆಯು 1947ರಲ್ಲಿ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನು ನೀಡುವುದರಿಂದ ಆರಂಭಿಸಿ 1997ರಲ್ಲಿ ಹಾಂಗ್‍ಕಾಂಗ್‍ನ್ನು ಚೀನಾಗೆ ಹಸ್ತಾಂತರಿಸುವುದರೊಂದಿಗೆ ಯೂರೋಪ್‍ನ ಬುದ್ಧಿಜೀವಿಗಳ ಹುಕುಮತ್ತು ಅಂತ್ಯಗೊಂಡು ಮಿಸಿಸಿಪ್ಪಿ ನದಿ ತೀರದ ಗಾಳಿಯು ಬೀಸಲಾರಂಭಿಸಿತ್ತು.

ಎರಡನೆ ವಿಶ್ವಯುದ್ಧದ ಪರಿಣಾಮದಿಂದಾಗಿ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯತೆಯೆಂಬುದು ಅಸಹ್ಯವಾದ ವಿಚಾರವೆಂಬಂತೆ ಯೂರೋಪ್ ಖಂಡದಲ್ಲಿ ಚರ್ಚಿತವಾಯ್ತು. ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ ಪ್ರಪಂಚದ ಉಳಿದ ದೇಶಗಳಲ್ಲೂ, ರಾಷ್ಟ್ರೀಯತೆಯೆಂಬುದು ಹಿಂಸೆಯನ್ನು ಪ್ರಚೋದಿಸುವಂತಹದ್ದು ಎಂಬಂತೆ ಬಿಂಬಿಸಲಾಯ್ತು. ಮಾಧ್ಯಮಗಳಲ್ಲಿ, ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯಗಳಲ್ಲಿ, ರಾಜಕೀಯ ನಾಯಕತ್ವದಲ್ಲಿ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯತೆಯ ಟೀಕಾಕಾರರಿಗೆ ಮನ್ನಣೆ, ಪ್ರಾತಿನಿಧ್ಯ ದೊರೆತು ವೈಶ್ವಿಕತೆ, ಜಾಗತಿಕರಣ, ಜಾತ್ಯತೀತತೆ ಎಂಬ ಎರವಲು ಪಡೆದ ಮತ್ತು ಅಸಹಜವಾದ ಚಿಂತನೆ ಹಾಗು ಚರ್ಚೆಯು 20ನೇ ಶತಮಾನದ ಅಂತ್ಯದವರೆಗೂ ನಡೆಯಿತು. ಆ ಮಹತ್ತರ ಘಟನೆ ನಡೆಯುವವರೆಗಷ್ಟೇ …

ಸರಯೂ ತೀರದಲ್ಲಿ …

ಹಿಂದೂ ಪುನರುತ್ಥಾನದ (Hindu Revivalism) ಪರ್ವಕಾಲವದು. ಒಂದು ಶತಮಾನದ ಅವಧಿಯೊಳಗಾಗಿ ಎರಡು ಬಾರಿ ಭಾರತದ ಅಸ್ಮಿತೆಯು ಜಾಗೃತಗೊಂಡು ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಗೊಳಿಸಿದೆ.  ಒಂದು – 1893ರಲ್ಲಿ ಚಿಕಾಗೋದಲ್ಲಿ ಸ್ವಾಮಿ ವಿವೇಕಾನಂದರು ಬೌದ್ಧಿಕ ಜಗತ್ತನ್ನು ಭಾರತದ ಅಧ್ಯಾತ್ಮದ ಕಡೆಗೆ ಸೆಳೆದ ಸಂದರ್ಭ.  ಗುಲಾಮ ಭಾರತದ ಅಸ್ಮಿತೆಯ ಪರಿಚಯವು ಪ್ರಪಂಚಕ್ಕೆ ಆದದ್ದೇ ಅಲ್ಲಿ. ಇನ್ನೊಂದು – ಅದಾಗಿ 99 ವರ್ಷಗಳ ಬಳಿಕ ಸ್ವತಂತ್ರ ಭಾರತದಲ್ಲಿ 1992ರಲ್ಲಿ ಸರಯೂ ತೀರದಲ್ಲಿ ಹಿಂದೂ ಪುನರುತ್ಥಾನದ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ರೂಪವು ಪ್ರಕಟಗೊಂಡ ಗಳಿಗೆ. ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ ಭಾರತದ ಚಿಂತನೆಯನ್ನು ಪ್ರಭಾವಿಸಿದ್ದ ಸಮಾಜವಾದಿಗಳು ಹಾಗೂ ಜಾತ್ಯತೀತರು ರಾಷ್ಟ್ರೀಯತೆಯ ಚರ್ಚೆಯನ್ನು ಮೂಲೆಗೆ ಸರಿಸಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು, ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ ಭಾರತದ ಅಸ್ಮಿತೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಚರ್ಚಿಸುವವರನ್ನು ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ಅನ್ಯಾನ್ಯ ರಂಗಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುವವರನ್ನು ಕೋಮುವಾದಿಗಳು, ಪ್ರಗತಿ ವಿರೋಧಿಗಳು ಎಂದು ಜನಮಾನಸದಲ್ಲಿ ಮೂಡಿಸಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಸತ್ಯವು ಅಸತ್ಯದ ಗರ್ಭ ಸೀಳಿಕೊಂಡು ಪ್ರಕಾಶಿಸಿದಾಗ ಅದನ್ನು ನೇರ ಕಣ್ಣುಗಳಿಂದ ನೋಡುವುದು ಅಷ್ಟು ಸುಲಭವಲ್ಲ. ಅದನ್ನು ಒಪ್ಪುವುದಂತೂ ಇನ್ನೂ ಕಷ್ಟದ ಕೆಲಸ.

ಮುರಿದು ಬಿದ್ದ ಮೀಸಲು

ಭಾರತದ ಬೌದ್ಧಿಕ ಚರ್ಚೆಯು ಜಾತ್ಯತೀತತೆಗೆ ಮೀಸಲುಗೊಂಡಿತ್ತು. ಅಯೋಧ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಕರಸೇವಕರು ಕೆಡವಿದ್ದು ಕೇವಲ ಬಾಬರಿ ಕಟ್ಟಡವನ್ನಲ್ಲ ದೇಶದ ಬೌದ್ಧಿಕ ಮೀಸಲಾತಿಯನ್ನೂ ಕೂಡ. ಅಂದು ಡಿಸೆಂಬರ್ 6 ರಂದು ಹಿಂದುವಿಗೆ ತನ್ನ ಅಸ್ಮಿತೆಯ ಪರಿಚಯವಾದಾಗ ರಾಜಕಾರಣದ ಹುಸಿಗೋಡೆಗಳನ್ನು ಆತ ಲೆಕ್ಕಿಸದೆ, ಜಾತಿಯ ಸಂಕೋಲೆಗಳನ್ನು ದಾಟಿ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸ್ವಾಭಿಮಾನವನ್ನು ಪುನಃ ಸ್ಥಾಪಿಸುವ ಅಭಿಯಾನದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಕೈಜೋಡಿಸಿದ.

Historic Karseva

ಅಯೋಧ್ಯೆಯ ಆ ಘಟನೆಯು ಹಿಂದೂ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯತೆಯ ಚರ್ಚೆಯನ್ನು ಮತ್ತೆ ಮುನ್ನೆಲೆಗೆ ತರುವಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾಯ್ತು. ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಬೇಲಿಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು ಗೆದ್ದ ಎತ್ತಿನ ಬಾಲ ಹಿಡಿಯೋಣ ಎಂದು ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದ ಜಾಣರಿಗೆ – ಹೇಳಿ, ನೀವೀಗ ಎಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲುತ್ತೀರಿ ಹೇಳಿ? ಎಂದು ಅಣಕಿಸುವಂತೆ ಮತ್ತು ನಿರ್ಣಾಯಕ ಪ್ರಶ್ನೆಯನ್ನು ಕೇಳುವಂತೆ ಕರಸೇವೆ ನಡೆಯಿತು. ಅಲ್ಲೂ ಇಲ್ಲ, ಇಲ್ಲೂ ಇಲ್ಲ, ಎಲ್ಲೂ ಇಲ್ಲದ ಎಲ್ಲ ತರಹದ ಜನರೂ ಯಾವುದಾದರೊಂದು ಕಡೆಯಲ್ಲಿ ಗುರುತಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಸನ್ನಿವೇಶವು ನಿರ್ಮಾಣಗೊಂಡಿತು. ಧೃವೀಕರಣವು ಪೂರ್ಣಗೊಂಡಾಗ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯತೆಯ ವಿಚಾರದ ಪಡೆಯು ಸಂಖ್ಯಾ”ಬಲ”ವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಿಕೊಂಡಾಗಿತ್ತು.

ಜನಬಲವು ಜಾತ್ಯತೀತತೆಯ ಕಡೆಗೇ ವಾಲುತ್ತದೆ ಎಂಬ ಸ್ಥಾಪಿತ ಚಿಂತನೆಯು ಮುರಿದು ಬಿತ್ತು. ಗಾರ್ಡಿಯನ್, ವಾಲ್ ಸ್ಟ್ರೀಟ್ ಜರ್ನಲ್ ಆದಿಯಾಗಿ ಅನೇಕ ಅಂತಾರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಪತ್ರಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಈ ವಿದ್ಯಮಾನವು ಚರ್ಚೆಗೆ ಒಳಪಟ್ಟಿತು. ಟಿವಿ ಸ್ಟುಡಿಯೋಗಳಲ್ಲಿ, ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯಗಳಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ ಒಂದು ಸಾಲಿನಷ್ಟೂ ಜಾಗವನ್ನು ಪಡೆಯದ ಹಿಂದೂ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯತೆಯ ವಿಚಾರವು ಪಠ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಸೇರಿಕೊಂಡಿತು. ರಾಜಕೀಯ ಅಧಿಕಾರವೆಂದರೆ ಇಂಥವರದ್ದೇ ಸ್ವತ್ತು ಎಂಬ ಲೈಫ್ ಟೈಮ್ ವ್ಯಾಲಿಡಿಟಿಯು ಮುಗಿಯುವ ಹಂತಕ್ಕೆ ತಲುಪಿದ ಕಾಲವದು. ಅಡ್ಡದಾರಿಯೇ ಹೆದ್ದಾರಿ ಎಂದು ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದ ಹಲವು ವಿಚಾರವಂತರು ಮುಖ್ಯಮಾರ್ಗ ಯಾವುದೆಂದು ತಮ್ಮನ್ನು ತಾವು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿಕೊಳ್ಳುವಂತಾದ ಪರೀಕ್ಷಕ ಗಳಿಗೆ ಅದು. ನಡುವಿನಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಸಂತುಲನ ಮಾಡಲು ಹೆಣಗುತ್ತಿದ್ದ ಬುದ್ಧಿವಂತರು ಎಡ ಅಥವಾ ಬಲಕ್ಕೆ ನಡೆಯಬೇಕೆಂಬ ನಿರ್ಣಯಕ್ಕೆ ಬಂದ ನಿರ್ಧಾರದ ಕಾಲವದು. ಹೀಗೆ ಬುದ್ಧಿಯ ಅನೇಕ ಮೀಸಲುಗಳನ್ನು ಮುರಿದು ಒಂದಾ ಇಲ್ಲಿ, ಇಲ್ಲವೇ ಅಲ್ಲಿ ಎಂಬ ಧೃವೀಕರಣಕ್ಕೆ ನಾಂದಿ ಹಾಡಿದ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಪರ್ವವದು.

ರಾಷ್ಟ್ರೀಯತೆಯ ಘಂಟಾನಾದದ ಅನುರಣನ

ಅಲ್ಲಿ ಅಯೋಧ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಬಾಬರಿ ಕಟ್ಟಡವು ಉರುಳಿತ್ತಷ್ಟೇ, ಹೊಸ ರಾಮಮಂದಿರವಿನ್ನೂ ತಲೆಯೆತ್ತುವುದು ಬಾಕಿಯಿತ್ತು, ಮುಂದೇನಾಗಬಹುದು ಎಂದು ಅಂದಾಜಿಸಲು ಎಲ್ಲ ನಮೂನೆಯ ಲೆಕ್ಕ ಪಂಡಿತರೂ ಕುಳಿತಿದ್ದರು. ಒಂದು ಸಂಗತಿಯಂತೂ ನಿಶ್ಚಯವಾಗಿಯಾಗಿತ್ತು. ಅದೇನೆಂದರೆ, ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಅಲ್ಲಿ ಮಸೀದಿಯು ತಲೆಯೆತ್ತುವುದಿಲ್ಲ, ಅಷ್ಟು ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ರಾಜಕೀಯ ತಂತ್ರಗಳಿಂದ ಆ ಪ್ರಯತ್ನವನ್ನೇನಾದರು ಮಾಡಿದ್ದೇ ಆದಲ್ಲಿ ಅದನ್ನು ಜಾಗೃತ ಹಿಂದೂ ಸಮಾಜವು ಆಗಗೊಡುವುದಿಲ್ಲ.

ಇತ್ತ ಹಳ್ಳಿಗಾಡುಗಳಲ್ಲಿ, ನಗರಗಳಲ್ಲಿ, ಸುದೂರದ ಗುಡ್ಡಗಾಡುಗಳಲ್ಲಿ ಅವರವರ ಊರಿನ ಹಳತಾದ, ಅರೆಪಾಳುಬಿದ್ದ ದೇಗುಲಗಳ ಜೀರ್ಣೋದ್ಧಾರದ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯು ವೇಗಪಡೆದುಕೊಂಡಿತು. ಆಗೊಮ್ಮೆ ಈಗೊಮ್ಮೆ ಹಣತೆಯ ಬೆಳಕು ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದ ರಾಮ ಭಜನಾ ಮಂದಿರಗಳಲ್ಲಿ ನಿಯಮಿತ ಜನಕೂಡುಹ ಆರಂಭವಾಗಿಬಿಟ್ಟಿತು. ರಾಮನ ಮಂದಿರವನ್ನು ನೊಡುವೆವೋ ಇಲ್ಲವೋ ಎಂಬ ಅನುಮಾನದಲ್ಲಿದ್ದ ಹಿಂದುಗಳು ನವನಿರ್ಮಾಣ ಪೂರ್ಣಗೊಳ್ಳುವುದು ಯಾವಾಗ?  ಎಂಬ ಚರ್ಚೆ ಮಾಡಲು ಶುರುವಿಟ್ಟುಕೊಂಡರು. ಇದು ಅತಿದೊಡ್ಡದಾದ ಬದಲಾವಣೆ.

ಹಿಂದೂ ಪುನರುತ್ಥಾನದ ಘಂಟಾನಾದದ ಅನುರಣನವು ಹಲವು ರಂಗಗಳಲ್ಲಿ, ವಿಭಿನ್ನ ಮುಖಗಳಲ್ಲಿ ತೆರೆದುಕೊಂಡಿತು. ಜಾತ್ಯತೀತ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು ಹಿಂದೂ ವೋಟ್ ಬ್ಯಾಂಕ್‍ನ್ನು ಕಡೆಗಣಿಸಬಾರದು ಎಂಬ ಎಚ್ಚರವನ್ನು ವಹಿಸುತ್ತಿರುವಾಗಲೇ, ಹಿಂದುತ್ವದ ಆಧಾರದಲ್ಲೇ ಅಧಿಕಾರದ ಗದ್ದುಗೆಯೇರುವ ನಿಖರತೆಯು ಇನ್ನೊಂದು ವಲಯದಲ್ಲಿ ನಿಶ್ಚಿತವಾಗಿ ಕಾಣಲು ಆರಂಭವಾಯ್ತು. ಹಿಂದುತ್ವವೆಂದರೆ ಈ ನೆಲದಲ್ಲಿ ಅಪರಾಧದ ಭಾವವನ್ನು ತರುತ್ತಿದ್ದ ಕಾಲಖಂಡಕ್ಕೆ ಬೆನ್ನು ಮಾಡಿ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯತೆಯ ನವಕಿರಣಗಳ ಕಡೆಗೆ ಮುಖಮಾಡಿ ಹೊಸಪೀಳಿಗೆಯ ಸಾಮಾಜಿಕ ಹಾಗೂ ರಾಜಕೀಯ ನಾಯಕರು ಉದಯಿಸಿದರು. ಅರ್ಧ ಶತಮಾನದ ಕಾಲ ಮುನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಜಾತ್ಯತೀತತೆಯ ಚರ್ಚೆ ಹಾಗೂ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯತೆಯ ಚಿಂತನೆಯು ಸಮಾನ ವೇದಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳತೊಡಗಿತು. ಬಹುಕಾಲದ ಪೈಪೋಟಿಯ ನಂತರ ಜಾತ್ಯತೀತವಾದದ ಸದ್ದಡಗಿ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯತೆಯು ಮುನ್ನೆಲೆಯನ್ನೂ, ಮಹತ್ವವನ್ನೂ ಪಡೆಯಿತು. ಎರವಲು ಪಡೆದ ವಿಚಾರದಿಂದ ಭಾರತವನ್ನು ಜಗತ್ತಿಗೆ ಪರಿಚಯಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಕಾಲ ಹಿಂದೆ ಸರಿದು ಹಿಂದೂ ವಿಚಾರವೇ ಭಾರತದ ಗುರುತನ್ನು ಪ್ರಪಂಚಕ್ಕೆ ತೊರಿಸಲು ಸಿದ್ಧವಾಯಿತು.

ಕಾಲದ ತಿರುವಿನಲ್ಲಿ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದು ತನ್ನ ಅಸ್ಮಿತೆ. ತನ್ನ ಗುರುತು. ತನ್ನದೇ ಪರಿಚಯ. ಪ್ರಾಯಶಃ ಈ ಘಟನೆಯು ಜಾಗತಿಕ ಚಿಂತನೆಯನ್ನು ಬಹುಮಟ್ಟಿಗೆ ರೂಪಿಸಿದೆ ಎನ್ನಬಹುದು. ಈ ಘಟನೆ ನಡೆದ ಎರಡು ದಶಕಗಳ ತರುವಾಯ ಪ್ರಪಂಚದ ಹಲವು ದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಮೂಲದ ಹುಡುಕಾಟ ನಡೆದಿದೆ. ಹೌದು, ಇದೆಲ್ಲವೂ ನಿಧಾನವಾದ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಗಳು. ಫಟಕ್ಕನೆ ನಡೆಯುವಂಥದ್ದಲ್ಲ.  ಅದು ಸ್ಪೇನ್ ದೇಶವೇ ಅಗಿರಲಿ, ಅಮೆರಿಕವೇ ಆಗಿರಲಿ, ಐರೋಪ್ಯ ಒಕ್ಕೂಟದಲ್ಲಿ ನಾವು ಇರುವುದಿಲ್ಲ ಅದರಿಂದ ಹೊರಬರಬೇಕು ಎಂದು ಮತ ಚಲಾಯಿಸಿದ ಬ್ರಿಟನ್ ಇರಲಿ (Brexit) ಈ ಎಲ್ಲ ಘಟನೆಗಳೂ ಜಾಗತಿಕರಣೋತ್ತರ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯತೆಯ ಮಹತ್ತನ್ನು ಮತ್ತೆ ಸ್ಥಾಪಿಸುವ ಕಡೆಗೆ ಸಾಗಿದೆ.

ಏಕೆಂದರೆ …

ಅಸ್ಮಿತೆಯು ಸತ್ಯ. ಅದುವೇ ನಿಜವಾದ ನೆಲೆ. ನಾಡು, ನುಡಿ, ನಮ್ಮ ಜನ, ನಮ್ಮ ನೆಲ, ನಮ್ಮತನವೇ  ಇರುವಿಕೆಯ ನಿಜವಾದ ಸಂಕೇತಗಳು. ಬೇರುಗಳು ಇರುವಿಕೆಯ ಸಾಕ್ಷಿ, ಉದುರುವ ಎಲೆಗಳಲ್ಲ. ಅವುಗಳು ಬುದ್ಧಿಯ ನಶೆ. ಅಷ್ಟೆ.

Sri Pradeep Mysuru, Pranth Prachar Pramukh – Karnataka Dakshina

VHP Working President greets on beginning of Ram temple construction

New Delhi, August 05, 2020 : The Central Working President of the Vishva Hindu Parishad (VHP), Advocate Shri Alok Kumar has extended heartfelt greetings and best wishes to all the countrymen and Ram Bhakts(devotees) spread around the globe on the auspicious occasion of beginning of construction of the glorious grand temple on the birthplace of Bhagwan Shri Ram in Ayodhya.

In his good wish message, Shri Alok Kumar said that after almost five centuries of continuous struggle, countless sacrifices and seven decades of legal battle, we are all feeling emotional and fortunate today by seeing it with our own eyes. All of this has been possible due to the painstaking efforts of the millions of Ram devotees from all over the world, Bhagavat Krupa and the guidance / blessings of the Sant Fraternity & the leading figures of Hindu society. Now we have to bring the ideals and teachings of Bhagwan Sri Ram to the people, so that Ramatva (Ramahood) can be restored in Bharat.

Shri Alok Kumar said that today the scene of collective Darshan of leading saints and spiritual leaders, heads of various religious-spiritual schools and social workers of the world gathered in this historic Mahaparva held on the birthplace of Shri Ram was unique and unforgettable.

Today, in joy of beginning of the temple construction, Diwali is being celebrated not only in Bharat but also in the world. I am confident that with every visitor present at the birthplace, Ram devotees spread across the world will now contribute in their own ways to bring the Darshan (Ideals/values) of Bhagwan shri Ram to the people.

The VHP Working President also said that now we have to move towards the establishment of Ramatva (Ramahood) on earth and eradicate poverty, malaise, inequality, illiteracy and unemployment from the country. All should come together to ensure education and employment, food, clothing and shelter for all.

File photo of Sri Alok Kumar

ರಾಮ ಮಂದಿರದ ಭೂಮಿ ಪೂಜೆಯ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದಲ್ಲಿ ಪರಮ ಪೂಜನೀಯ ಸರಸಂಘಚಾಲಕರಾದ ಡಾ. ಮೋಹನ ಭಾಗವತರ ಉದ್ಬೋಧನ

ಶ್ರದ್ಧೇಯ ನೃತ್ಯಗೋಪಾಲ ಜಿ ಮಹಾರಾಜ್ ಸಹಿತ ಸಮಸ್ತ ಸಂತ ಚರಣ, ಭಾರತದ ಆದರಣೀಯ ಮತ್ತು ಜನಪ್ರಿಯ ಪ್ರಧಾನಮಂತ್ರಿಗಳೇ, ಉತ್ತರಪ್ರದೇಶದ ಮಾನ್ಯ ರಾಜ್ಯಪಾಲರೇ, ಉತ್ತರಪ್ರದೇಶದ ಮಾನ್ಯ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಗಳೇ, ಸಮಸ್ತ ನಾಗರೀಕ ಸಜ್ಜನರೇ ಮತ್ತು ಮಾತಾ ಭಗಿನಿಯರೇ,

ಇಂದು ಆನಂದದ ಕ್ಷಣ, ಅನೇಕ ರೀತಿಗಳಲ್ಲಿ ಆನಂದವಿದೆ. ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಒಂದು ಸಂಕಲ್ಪವನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಿದ್ದೆವು. ನನಗಿನ್ನೂ ನೆನಪಿದೆ. ನಾವು ಒಂದು ಹೆಜ್ಜೆಯನ್ನು ಮುಂದಿಡುವಾಗ, ನಮ್ಮ ಅಂದಿನ ಸರಸಂಘಚಾಲಕರಾಗಿದ್ದ ಬಾಳಾ ಸಾಹೇಬ್ ದೇವರಸರು ಒಂದು ಮಾತನ್ನು ಹೇಳಿದ್ದರು – ಅತ್ಯಂತ ಪರಿಶ್ರಮದಿಂದ ಇಪ್ಪತ್ತು ಮೂವತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಕೆಲಸ ಮಾಡಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ (ರಾಮ ಮಂದಿರದ ವಿಷಯವಾಗಿ). ಆಗ ಕಾರ್ಯ ಸಂಪನ್ನಗೊಳ್ಳುವ ಸಾಧ್ಯತೆ ಇದೆ ಎಂದಿದ್ದರು. ನಾವು ಇಪ್ಪತ್ತು-ಮೂವತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಪರಿಶ್ರಮ ಪಟ್ಟೆವು. ಮೂವತ್ತನೇ ವರ್ಷದ ಪ್ರಾರಂಭದಲ್ಲಿ ನಮಗೆ ಸಂಕಲ್ಪಪೂರ್ತಿಯ ಆನಂದ ಸಿಗುತ್ತಿದೆ. ಎಲ್ಲರೂ ಜೀವದ ಹಂಗುತೊರೆದು ಪರಿಶ್ರಮ ಪಟ್ಟೆವು. ಇದರಲ್ಲಿ ಅನೇಕರು ತಮ್ಮ ಪ್ರಾಣವನ್ನೇ ಬಲಿದಾನ ನೀಡಿದರು. ಅವರೆಲ್ಲರೂ ನಮ್ಮೊಂದಿಗಿಂದು ಪರೋಕ್ಷವಾಗಿ ಇಲ್ಲಿ ಉಪಸ್ಥಿತರಿದ್ದಾರೆ. ಇನ್ನೂ ಕೆಲವರು ನಮ್ಮೊಂದಿಗಿದ್ದಾರೆ, ಆದರೆ ಅವರುಗಳಿಗೆ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿ ಉಪಸ್ಥಿತರಾಗಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಿಲ್ಲ. ಇಂದಿನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿ ಅವರು ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬರಲಾಗಲಿಲ್ಲ. ರಥಯಾತ್ರೆಯ ನೇತೃತ್ವ ವಹಿಸಿದ್ದ ಅಡ್ವಾಣಿಯವರು ತಮ್ಮ ನಿವಾಸದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಈ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವನ್ನು ವೀಕ್ಷಿಸುತ್ತಿರಬಹುದು. ಅನೇಕರಿಗೆ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬರಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಿದೆ. ಆದರೆ ವರ್ತಮಾನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಹೇಗಿದೆಯೆಂದರೆ, ಅವರನ್ನು ಆಹ್ವಾನಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಅವರುಗಳೂ ಸಹ ತಮ್ಮ ಸ್ಥಾನಗಳಿಂದ ಈ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವನ್ನು ವೀಕ್ಷಿಸುತ್ತಿರಬಹುದು. ನಾನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ: ಸಮಸ್ತ ರಾಷ್ಟ್ರದಲ್ಲಿ ಆನಂದದ ಅಲೆಯಿದೆ, ಶತಮಾನಗಳ ಆಶಯ ಪೂರ್ಣಗೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವ ಆನಂದವಿದೆ.

Dr. Mohan Bhagwat addressing, Ayodhya

ಇಂದು ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತಲೂ ಸಂತೋಷದ ಕ್ಷಣ ಏಕೆಂದರೆ ಭಾರತ ಆತ್ಮನಿರ್ಭರವಾಗಲು ಯಾವ ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸ ಮತ್ತು ಆತ್ಮಸಾಕ್ಷಾತ್ಕಾರದ ಅವಶ್ಯಕತೆಯಿತ್ತೋ, ಅದು ಸಗುಣ-ಸಾಕಾರ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಅಧಿಷ್ಠಾನಗೊಳ್ಳುವ ಶುಭಾರಂಭವಿಂದು ಜರುಗುತ್ತಿದೆ. ‘ಸಮಸ್ತ ಜಗವೇ ಸೀತಾರಾಮಮಯ’ ಎಂಬುದೇ ಈ ಅಧಿಷ್ಠಾನದ ದೃಷ್ಟಿ. ಸಮಸ್ತ ಜಗದಲ್ಲಿ ತನ್ನನ್ನು ಕಾಣುವ ಮತ್ತು ತನ್ನೊಳಗಡೆಯೇ ಸಮಸ್ತ ಜಗತ್ತನ್ನು ಕಾಣುವುದೇ ಭಾರತದ ದೃಷ್ಟಿ. ಇದೇ ಕಾರಣದಿಂದಲೇ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಭಾರತೀಯನ ಆಚರಣೆಯೂ ಹೆಚ್ಚು ಸಜ್ಜನಿಕೆಯದ್ದಾಗಿದೆ. ಹಾಗೆಯೇ, ಈ ದೇಶದ ಸಾಮೂಹಿಕ ಆಚರಣೆ ‘ವಸುಧೈವ ಕುಟುಂಬಕಂ’ ಎಂಬುದಾಗಿದೆ. ಇಂತಹ ಸ್ವಭಾವ, ಇದರೊಂದಿಗೆ ತನ್ನ ಕರ್ತವ್ಯ ನಿರ್ವಹಣೆ, ವ್ಯಾವಹಾರಿಕ ಜಗತ್ತಿನ ಸಮಸ್ತ ಸಂಕಷ್ಟ ಮತ್ತು ಮಾಯೆ, ಜಂಜಡಗಳ ನಡುವಿನಿಂದ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ಹುಡುಕಿ, ಎಷ್ಟು ಸಾಧ್ಯವೂ ಅಷ್ಟೂ ಜನರನ್ನು ನಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಕರೆದೊಯ್ಯುವ ವಿಧಿ-ವಿಧಾನದ ಅಧಿಷ್ಠಾನ ಇಂದಿಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ. ಪರಮ ವೈಭವಪೂರ್ಣ ಮತ್ತು ಎಲ್ಲರ ಕಲ್ಯಾಣವನ್ನೇ ಬಯಸುವ ಭಾರತದ ನಿರ್ಮಾಣದ ಶುಭಾರಂಭ ಇಂದು ಎಂಥವರ ಕೈಗಳಿಂದ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆಯೆಂದರೆ, ಆ ಕೈಗಳಲ್ಲಿಯೇ ಈ ನಿರ್ಮಾಣದ ವ್ಯವಸ್ಥಾ-ತಂತ್ರದ ನೇತೃತ್ವವೂ ಇದೆ. ಇದು ಮತ್ತೂ ಆನಂದದ ವಿಷಯ.

ಇಂದು ಎಲ್ಲರ ನೆನಪಾಗುತ್ತಿದೆ ಮತ್ತು ಸ್ವಾಭಾವಿಕವಾಗಿಯೇ ಆಲೋಚನೆ ಬರುತ್ತದೆ, ಅಶೋಕ್ ಜಿ (ಸಿಂಘಲ್) ನಮ್ಮೊಡನಿದ್ದಿದ್ದರೆ ಅದೆಷ್ಟು ಚೆನ್ನಾಗಿರುತ್ತಿತ್ತು. ಪೂಜ್ಯ ಪರಮಹಂಸ ದಾಸರು ನಮ್ಮೊಂದಿಗಿದ್ದರೆ ಅದೆಷ್ಟು ಆನಂದವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ, ಭಗವಂತನ ಇಚ್ಛೆ ಹೇಗಿರುತ್ತದೋ ಹಾಗೆಯೇ ಎಲ್ಲವೂ ನಡೆಯುತ್ತದೆ. ಆದರೆ, ನನಗೆ ವಿಶ್ವಾಸವಿದೆ. ಯಾರು ಇಲ್ಲಿದ್ದಾರೆಯೋ ಅವರು ತಮ್ಮ ಮನದಿಂದ ಮತ್ತು ಯಾರು ನಮ್ಮೊಂದಿಗಿಲ್ಲವೋ ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಪರೋಕ್ಷವಾಗಿ, ಕೇವಲ ಆನಂದಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ, ಆ ಆನಂದವನ್ನು ನೂರು ಪಟ್ಟು ಹೆಚ್ಚಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಆನಂದದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸ್ಫುರಣವಿದೆ. ಒಂದು ಉತ್ಸಾಹವಿದೆ – ನಾವು ಸಾಧಿಸಬಹುದು. ನಾವು ಸಾಧಿಸಬೇಕು. ಇದನ್ನೇ ಸಾಧಿಸಬೇಕು.

ಏತದ್ದೇಶ ಪ್ರಸೂತಸ್ಯ ಸಕಾಶಾದಗ್ರಜನ್ಮನಃ |
ಸ್ವಂ ಸ್ವಂ ಚರಿತ್ರಂ ಶಿಕ್ಷೇರನ್ ಪೃಥಿವ್ಯಾಮ್ ಸರ್ವಮಾನವಾಃ ||

ನಾವು ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರಿಗೂ ಜೀವನವನ್ನು ಜೀವಿಸುವ ಶಿಕ್ಷಣವನ್ನು ನೀಡಬೇಕಿದೆ. ಇಂದು ಕೊರೋನಾ ತಾಂಡವವಾಡುತ್ತಿದೆ. ಸಮಸ್ತ ವಿಶ್ವವು ಅಂತರ್ಮುಖಿಯಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ನಾವೆಲ್ಲಿ ತಪ್ಪಿದೆವು ಮತ್ತು ಮುಂದಿನ ದಾರಿಯೇನು ಎಂಬುದಾಗಿ ಯೋಚಿಸುತ್ತಿದೆ. ಜಗತ್ತು ಎರಡು ದಾರಿಗಳನ್ನಂತೂ ನೋಡಿಯಾಗಿದೆ. ಮೂರನೇ ದಾರಿಯೂ ಇರಬಹುದೇ? ಹೌದು, ಇದೆ! ಈ ಮಾರ್ಗ ನಮ್ಮ ಬಳಿಯಿದೆ. ನಾವು ಈ ದಾರಿಯನ್ನು ನೀಡಬಲ್ಲೆವು ಮತ್ತು ದಾರಿಯನ್ನು ತೋರಿಸುವ ಕೆಲಸವನ್ನೂ ನಾವೇ ಮಾಡಬೇಕಿದೆ. ಇದರ ತಯಾರಿಗೆ ಸಂಕಲ್ಪವನ್ನು ಮಾಡಬೇಕಾದ ದಿನವೂ ಇಂದೇ. ಇದಕ್ಕಾಗಿ ಅವಶ್ಯಕವಾದ ತಪಸ್ಸು ಮತ್ತು ಪ್ರಯತ್ನವನ್ನು ನಾವು ಮಾಡಿದ್ದೇವೆ. ಪ್ರಭು ಶ್ರೀರಾಮನ ಜೀವನದಿಂದ ಇಂದಿನವರೆಗೂ ನಾವು ನೋಡಬಹುದು,ಸಂಪೂರ್ಣ ಪ್ರಯತ್ನಶೀಲತೆ, ಪರಾಕ್ರಮ, ವೀರತ್ವ ನಮ್ಮ ನರನಾಡಿಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರವಹಿಸುತ್ತಿವೆ. ನಾವು ಇವನ್ನೆಲ್ಲ ಕಳೆದುಕೊಂಡಿಲ್ಲ. ಅವು ನಮ್ಮ ಬಳಿಯೇ ಇವೆ. ನಾವು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರೆ ಸಾಕು, ಕಾರ್ಯ ಸಂಭವಿಸುತ್ತದೆ. ಈ ರೀತಿಯ ವಿಶ್ವಾಸ ಮತ್ತು ಪ್ರೇರಣೆಯ ಸ್ಫುರಣ ಇಂದಿನ ಈ ದಿನದಿಂದ ನಮಗೆ ಸಿಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಸಮಸ್ತ ಭಾರತೀಯರಿಗೂ ಸಿಗುತ್ತದೆ. ಯಾರೂ ಅಪವಾದವಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ರಾಮನಿದ್ದಾನೆ ಮತ್ತು ಎಲ್ಲರಲ್ಲೂ ರಾಮನಿದ್ದಾನೆ.

Dr. Mohan Bhagwat at Ayodhya Ram Mandir Bhoomi Puja

ಇನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಭವ್ಯ ಮಂದಿರ ನಿರ್ಮಾಣವಾಗುತ್ತದೆ. ಎಲ್ಲ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಗಳೂ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗಿವೆ ಮತ್ತು ಜವಾಬ್ದಾರಿಗಳೂ ಹಂಚಿಕೆಯಾಗಿವೆ. ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ಅವರವರು ನಿಭಾಯಿಸುತ್ತಾರೆ. ಈ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಕೆಲಸವೇನು? ನಾವೆಲ್ಲರೂ ನಮ್ಮ ಮನದ ಅಯೋಧ್ಯೆಯನ್ನು ಸಜ್ಜುಗೊಳಿಸಿ ಸನ್ನದ್ಧಗೊಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಿದೆ. ಈ ಭವ್ಯ ಕಾರ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಶ್ರೀ ರಾಮಚಂದ್ರ ಯಾವ “ಧರ್ಮ” ದ ವಿಗ್ರಹವೆನ್ನಲಾಗುತ್ತದೋ ಆ ಒಂದುಗೂಡಿಸುವ, ಧಾರಣೆಮಾಡುವ, ಔನ್ಯತ್ಯಕ್ಕೇರಿಸುವ, ಎಲ್ಲರ ಉನ್ನತಿಯನ್ನೂ ಸಾಧಿಸುವ ಮತ್ತು ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ತನ್ನವರನ್ನಾಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಆ ಧರ್ಮದ ಧ್ವಜವನ್ನು ತನ್ನ ಭುಜದ ಮೇಲೆ ಹೊತ್ತು ಸಂಪೂರ್ಣ ಜಗತ್ತಿಗೆ ಸುಖ-ಶಾಂತಿ ನೀಡುವ ಭಾರತವನ್ನು ನಿರ್ಮಾಣಗೊಳಿಸಲೊಸುಗ ನಮ್ಮ ಮನದ ಅಯೋಧ್ಯೆಯನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಬೇಕಿದೆ. ಇಲ್ಲಿ ಹೇಗೆ ಮಂದಿರ ನಿರ್ಮಾಣಗೊಳ್ಳುತ್ತ ಸಾಗುತ್ತದೋ ನಮ್ಮ ನಮ್ಮ ಮನಗಳ ಅಯೋಧ್ಯೆಯೂ ಹಾಗೆಯೇ ನಿರ್ಮಾಣಗೊಳ್ಳುತ್ತ ಸಾಗಬೇಕು. ಮತ್ತು ಈ ಮಂದಿರ ನಿರ್ಮಾಣವಾಗುವ ಮೊದಲು ನಮ್ಮ ಮನಮಂದಿರ ತಯಾರಾಗಿ ನಿಲ್ಲಬೇಕು, ಇದರ ಅವಶ್ಯಕತೆಯಿದೆ. ಈ ಮನಮಂದಿರ ಹೇಗಿರಬೇಕು ಎಂಬುದನ್ನು ತುಳಸೀದಾಸರ ರಾಮಾಯಣದಲ್ಲಿ ಹೇಳಲಾಗಿದೆ.

ಕಾಮ ಕೋಹ ಮಾನ ನ ಮೋಹಾ । ಲೋಭ ನ ಚೋಭ ನ ರಾಗ ನ ದ್ರೋಹಾ ।।
ಜಿನ್ಹ ಕೆ ಕಪಟ ದಂಭ ನಹಿ ಮಾಯಾ । ತಿನ್ಹ ಕೆ ಹೃದಯ ಬಸಹು ರಘುರಾಯಾ ।।
ಜಾತಿ ಪಾಂಟಿ ಧನು ಧಾರಾಮು ಬಢಾಯಿ । ಪ್ರಿಯ ಪರಿವಾರ ಸದನ ಸುಖದಾಯೀ ।।
ಸಬ ತಜಿ ತುಮ್ಹಾಹಿ ರಹಯಿ ಊರ ಲಾಯಿ । ತೇಹಿ ಹೇ ಹೃದಯ ರಾಹುಹು ರಾಘುರಾಯೀ ।।

ನಮ್ಮ ಹೃದಯವೂ ಶ್ರೀರಾಮನ ನೆಲೆಯಾಗಬೇಕು. ಸರ್ವ ದೋಷ, ವಿಕಾರ, ದ್ವೇಷ ಮತ್ತು ಶತ್ರುತ್ವಗಳಿಂದ ಮುಕ್ತವಾಗಿರಬೇಕು. ಜಗತ್ತಿನ ಮಾಯೆ ಹೇಗಾದರೂ ಇರಲಿ, ನಮ್ಮ ಆಚರಣೆ ಮಾತ್ರ ಶುದ್ಧವಾಗಿರಬೇಕು. ನಮ್ಮ ಹೃದಯದಿಂದ ಎಲ್ಲ ಪ್ರಕಾರದ ಭೇದಗಳಿಗೂ ತಿಲಾಂಜಲಿತ್ತು, ಕೇವಲ ನಮ್ಮ ದೇಶವಾಸಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ಸಮಸ್ತ ಜಗತ್ತನ್ನೇ ಅಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವಿರುವ ಈ ದೇಶದ ವ್ಯಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಸಮಾಜವನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸುವ ಕೆಲಸವಿದು. ಈ ಸಮಾಜ ನಿರ್ಮಾಣದ ಕಾರ್ಯದ ಓರ್ವ ಸಗುಣ-ಸಾಕಾರ ಸ್ವರೂಪ ಇಲ್ಲಿ ನೆಲೆನಿಲ್ಲುತ್ತಾನೆ. ಈ ಪ್ರತೀಕ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರಿಗೂ ಸದೈವ ಪ್ರೇರಣೆ ನೀಡುತ್ತಿರುತ್ತಾನೆ. ಭವ್ಯ ರಾಮಮಂದಿರ ನಿರ್ಮಾಣದ ಕಾರ್ಯ ಭಾರತದ ಲಕ್ಷಾಂತರ ಮಂದಿರಗಳ ಪೈಕಿ ಇನ್ನೊಂದನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸುವ ಕಾರ್ಯವಲ್ಲ. ದೇಶದ ಎಲ್ಲಾ ಮಂದಿರಗಳಲ್ಲಿ ಸ್ಥಾಪಿತ ಮೂರ್ತಿಗಳ ಆಶಯವೇನಿದೆಯೋ, ಆ ಆಶಯವನ್ನೇ ಪುನರುಚ್ಚರಿಸುವ ಮತ್ತು ಪುನರ್ಸ್ಥಾಪಿಸುವ ಕಾರ್ಯದ ಶುಭಾರಂಭ ಇಂದು ಅತ್ಯಂತ ಸಮರ್ಥ ಹಸ್ತಗಳಿಂದ ನೆರವೇರಿದೆ. ಈ ಶುಭ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ, ಆನಂದದ ಈ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ, ನಿಮ್ಮೆಲ್ಲರಿಗೂ ಅಭಿನಂದನೆ ಸಲ್ಲಿಸುವೆ ಮತ್ತು ನನ್ನ ಮನದಲ್ಲಿ ಏನೆಲ್ಲಾ ವಿಚಾರಗಳು ಮೂಡಿದವೋ, ಅವೆಲ್ಲವನ್ನೂ ನಿಮ್ಮ ಚಿಂತನೆಗೆ ಸಮರ್ಪಿಸಿ ನಿಮ್ಮೆಲ್ಲರಿಂದ ವಿದಾಯ ಕೋರುತ್ತೇನೆ.

ಅನಂತ ಧನ್ಯವಾದಗಳು.

On Day 5 of Disha Bharat’s lecture series for the run up to 74th Indian Independence Day, Sri V Nagaraj trustee of Disha Bharat and RSS’ Manya Kshetriya Sanghachalak for the states of Karnataka, Andhra, Telangana spoke on the topic of ‘Rise of Nationalism during Freedom Movement’

Exciting line up of speakers in Kannada and English

Sri V Nagaraj in his address said that the nationalism in Bharat has been existing for times immemorial with our ancient texts also guiding on the same lines. However with the English education system brought into effect by Macaulay in Bharat, leading to mockery of the values and morals of ancient Bharatiya thoughts, disregarding Bharat as a Rashtra and belittling it as a subcontinent in an established way resulted the nation to be under slavery. The Rashtra bhava which was in its zenith was pulled down to nadir by the external invaders and the same resulted in Bharat being under the rule of foreigners for quite a while he said.

The real identity of Bharat has been being Dharmik and Adhyatmik (spiritual) and the leaders in all generations were motivated and guided by such spiritual gurus. Vidyaranya during the Vijayanagar rule or Samartha Ramadas during Shivaji’s rule or the Guru Parampara of the Sikhs were all spiritualistic and guided the kings, leaders towards victory of not just self but of the nation he said.

Sri V Nagaraj also said that Swamy Dayanand Saraswati stood as a priest of social reformation  founded the Arya Samajand had given the call for Swaraj. Swamiji’s call for Swaraj and Swadeshi provided insightful guidance to the leaders of the then Bharat he said

Swamy Dayanand Saraswati

While any common man in Bharat has the belonging to the land he is born in, culture which he practices, people he is transacting with, the feel of Rashtriyata will enable him to be at his best for the nation he said. Elucidating examples from the freedom struggle, V Nagaraj spoke about the Patriot Monk Swami Vivenakanda and his message to Bharat and the sansyasis.  He said, the Uttisthata Jagrata Prapya Varannibodhata call from the Upanishad and Swami Vivekananda’s clarion call of “Awake Arise Stop Not till the goal is reached” in literal sense had re awakened lots of minds in Bharat during freedom struggle.

Swami Vivekananda had also called for people to sacrifice themselves to serve Bharata Mata and consider her as the goddess to offer prayers. The prayers to Her was through serving the poor to strengthen them to re awaken and fight for independence of Bharat. Swamiji’s thundering words were not meant mere for Sadhus but it was an inspiration to the freedom fighters including the revolutionaries. Balagangadhar Tilak, Lala Lajpat Rai, Mahatma Gandhi, C Rajaji and many revolutionaries took the inspiration from his words he said. For Subhash Chandra Bose and others who had not heard or seen Swami Vivekananda also, the inspiration flowed, for their selfless work towards Bharat and the freedom struggle he concluded

File picture of Sri V Nagaraj

ಸಮುತ್ಕಷ೯ ಐಎಎಸ್ ಅಕಾಡೆಮಿಯಿಂದ ಯುಪಿಎಸ್ಸಿ ಪರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ 22 ಅಭ್ಯಥಿ೯ಗಳು ತೇಗ೯ಡೆ

ಹುಬ್ಬಳ್ಳಿ: ಸಮುತ್ಕಷ೯ ಐಎಎಸ್ ಅಕಾಡೆಮಿ ಹುಬ್ಬಳ್ಳಿ, ದೆಹಲಿಯ ಸಂಕಲ್ಪ ಐಎಎಸ್ ಅಕಾಡೆಮಿ ಸಹಯೋಗದೊಂದಿಗೆ ಹುಬ್ಬಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಅಧ್ಯಯನ ಕೇಂದ್ರ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದ ನಂತರ 2019-20 ರ ಸಾಲಿನ ಯುಪಿಎಸ್ಸಿ ಪರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ ಸಮುತ್ಕಷ೯ದ 22 ಜನ ಅಭ್ಯಥಿ೯ಗಳು ತೇಗ೯ಡೆಯಾಗಿದ್ದಾರೆ.
ಫೆಬ್ರವರಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಮಾದರಿ ಸಂದಶ೯ನ ಕಾಯ೯ಕ್ರಮದಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು 30 ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಜನ ಅಭ್ಯಥಿ೯ಗಳು ಸಂದಶ೯ನದಲ್ಲಿ ಪಾಲ್ಗೊಂಡಿದ್ದರು, ಅದರಲ್ಲಿ 22 ಜನ ಅಭ್ಯಥಿ೯ಗಳು ತೇಗ೯ಡೆಯಾಗಿರುವದು ಸಂತಸದ ಸಂಗತಿ. ಹಿರಿಯ ಅಧಿಕಾರಿಗಳನ್ನೊಳಗೊಂಡ ತಂಡದಿಂದ ಮಾದರಿ ಸಂದಶ೯ನ ಆಯೋಜಿಸಲಾಗಿತ್ತು.

ಯಶಸ್ವಿನಿ ಬಿ (71 Rank), ವಿನೋದ ಪಾಟೀಲ ಎಚ್ (132 Rank), ಕೀತ೯ನ ಎಚ್ ಎಸ್ (167 Rank), ಪಾತ೯ ಗುಪ್ತ (240 Rank), ಅಭಿಷೇಕಗೌಡ ಎಮ್ ಜೆ (278 Rank), ಬಿ ಕೃತಿ (297 Rank), ವೆಂಕಟಕೃಷ್ಣ ಎಸ್ (336 Rank) ಮಿಥುನ ಎಚ್ ಎನ್ (359 Rank) ವೆಂಕಟ್ರಮನ ಕವಡಿಕೆರೆ (363 Rank) ರಿಷು ಪ್ರಿಯಾ (371 Rank) ವಿವೇಕ ಎಚ್ ಬಿ (444 Rank) ಆನಂದ ಕಲಾದಗಿ (446 Rank) ಮೇಘನಾ ಕೆ ಟಿ (465 Rank) ಸೈಯದ್ ಜಹೆದ್ ಅಲಿ (476 Rank), ವಿವೇಕ ರೆಡ್ಡಿ ಎನ್ (485 Rank), ಪ್ರಫುಲ್ ದೇಸಾಯಿ (532 Rank), ಭರತ ಕೆ ಆರ್ (545 Rank), ಪೃಥ್ವಿ ಎಸ್ ಹುಲ್ಲಟ್ಟಿ (582 Rank), ಸುಹಾಸ್ ಆರ್ (583 Rank), ದಶ೯ನಕುಮಾರ್ ಎಚ್ ಜಿ (594 Rank), ಗೋಲಪ್ಕರ ಅಶ್ವಿನ್ ರಾಜ್ (773 Rank), ವಾದಿತ್ಯ ಶಶಿಕಾಂತ ನಾಯಕ (780 Rank) ಪಡೆದು ಸಾಧನೆ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ.

ಎಲ್ಲ ಸಾಧಕರಿಗೆ ಟ್ರಸ್ಟನ ಅಧ್ಯಕ್ಷರಾದ ಅಚ್ಯುತ್ ಲಿಮಯೆ ಮತ್ತು ಎಲ್ಲ ಪದಾಧಿಕಾರಿಗಳು ಶುಭಾಶಯಗಳನ್ನು ಕೋರಿದ್ದಾರೆ.
ಸಮುತ್ಕಷ೯ ಕೇಂದ್ರದಲ್ಲಿ ಆನ್‍ಲೈನ ತರಗತಿಗಳು ಪ್ರಾರಂಭವಾಗಲಿದ್ದು ಹೆಚ್ಚಿನ ಮಾಹಿತಿಗೆ 9663424767 / ಗೆ ಸಂಪಕಿ೯ಸಲು ಕೋರಲಾಗಿದೆ, ಎಂದು ಟ್ರಸ್ಟನ ಕಾಯ೯ದಶಿ೯ ನಾರಾಯಣ ಶಾನಭಾಗ ಪ್ರಕಟಣೆಯಲ್ಲಿ ತಿಳಿಸಿದ್ದಾರೆ.

Civil Service results 2019-2020

Disha Bharat featured Dr. M Jayaprakash, Assistant Director, Dept of Animal Husbandry and Veterinary Sciences, for its Day6 lecture of the 15 day series organised on the occassion of 74th Indian Independence Day. He spoke on the topic of social reforms during the freedom struggle.

Dr. Jayaprakash in his lecture stated that Bharat has undergone multitude of reforms and at every stage where the society needed a change. A spiritual (adhyatmika) leader has emerged from the society  and worked with it to eradicate the issues and concerns. He said the glorious past of Bharat had preached and practiced in the lines of  Vasudhaiva Kutumbakam, Krunvanto Visham Aryam which essentially was not to make a specific region or Bharat shine brighter but spread the knowledge to the world and make it nobler. The reformers were blessed with the will to live for the society and not for self he said. Sadly with the advent of the invaders and their ill minds of fiddling with the native morals, values of Bharat, established social concerns to deep root in society. However the reformers were born in the country  have steered the country in the path of development, knowledge he said.

He attributed the social malaise to grow in the country to the flaws internal to the society. Untouchability, lack of freedom for women education, child marriage, forceful practice of Sati, polygamy, stigma against converted brethren and crossing seas, caste system to name some were prominent issues which bogged the country at one point in time. Relying and blindly believing the western education (moving away from ‘adyatmikata’) also aggravated these problems. Hundreds of the spiritual leaders have taken birth in the soil to fight those. While some issues got annihilated completely, few still continue to worry us he said.

‘Raja Ram Mohan Roy’s resolve to fight the society against Sati, and forceful early marriage, lack of education by starting Brahmo Samaj, Dayanand Saraswati’s Arya Samaj while allowed the Shuddhi movement for the people who wanted to comeback to Hindutwa from the forceful Muslim-Christian conversions, Eshwar Chandra Vidyasagar’s determination to support widow remarriage, Jyotibha Phule, Savitri Phule’s service of starting schools for girl education are classic examples of the society assimilating these reforms. Though these leaders were questioned, disregarded initially, the society picked up the reforms in no time with many others also joining such movements,’ he said.

‘Few social concern which we see in the society till date, include untouchability, discrimination based on caste system etc. Dr. Ambedkar had to live with such discrimination for his life but he fought for the cause of the rights at all times. Dr. Ambedkar was saddened and had expressed that the people had allowed the animals into the houses but the alleged lower caste people were looked down.  Equality, fraternity and cleansing the minds of the so called upper caste was his message. V D Savarkar known to us as a revolutionary freedom fighter had started a Patita Pavana mandir to enable people of all castes to enter the temple without discrimination. Kudmul Rangarao from Karnataka had said that he would be supremely elated if the dust emanating of a Harijan would reside on the grave of his.’ Dr. Jayaprakash added.

Kudmul Rangarao

Citing the example of RSS, the untouchability elimination by just words was not a vow of Dr. K B Hedgewar but to bring it into action and making the young minds free from those social issues was prioritised he said. . Gandhiji, Ambedkar had visited RSS shakas, and expressed their satisfaction and joy for the sacrifice of the Swayamsevaks to serve Bharat Mata. They had also congratulated Sangh and its founder Dr. Hedgewar for achieving it.

Dr Keshava Baliram Hedgewar, RSS Founder

Dr. Jayaprakash invoked the famous quote of Swami Vivekananda ‘They only live, who live for others, the rest are more dead than alive.’ Swamiji beyond working for the society and reforming it also inspired many to renounce lavish life to serve BharataMata. The speaker concluded stating the future is in the hands of the youth and collaborating with the society for its needs and timely reformation will ensure the dream of self reliant Bharat.

File photo Dr. M Jayaprakash      Assistant Director, Dept of Animal Husbandry and Veterinary Sciences,

Prajna Pravah, Karnataka has organised “DESI CHINTAN” – A unique thought festival for graduates below the age of 35 to write Research Papers.
The broad topics for the paper could be Dharma, Education, Economics, Family and Life Style. The further granularity of the topics are provided in the image below.

An exciting Award for the winners!!

• 1^st Best Paper  Rs 10,000.
• 2^nd Best Paper Rs 5000.
• 3^rd Best Paper Rs 1000.
• Selected papers will be published and  given opportunity to present in Young Thinkers Meet 2020.

Why Desi Chintan..?  

Covid 19 Pandemic made the world to think about new world order, The chanting of Vedic prayer ‘Shanti Paath’ from Yajurveda at the White House to seek mental peace and solace during the horrifying period of lockdown due to COVID pandemic is an indication of the shape of things to come in the post-COVID era. The effects of corona which would cripple many economies make many individuals jobless and turn many rich households’ poor would need the internal strength and peace to overcome the trauma. Yoga, Ayurveda, Indian family system, Indic thoughts and life style best suited to meet new world order.

Being intellectual warriors it is now our responsibility to lead this emergence of the New Paradigm.

Prajna Pravah

Prajna Pravah is the national umbrella that stimulates, trains and synthesizes individuals and Institutions to recognize the inherent strength of Bharath with academic vigor directed towards decolonizing Indian minds from Eurocentric impact. It functions with the sole vision of uplifting and reviving Hinduness in culture for emancipation of humanity.

Rules

A graduate and who is below the age of 35 can participate in this competition by writing the research paper. The paper should be in word format and should not exceed 2000 words. One could write either in Kannada or in English.

Submit entries before 15^st September 2020 to Sailatam609@gmail.com

Contact For more details:
Chandrappa Barangi – 9008848676 | Sailata M -8867372609.

ಯುವ ಚಿಂತಕರಿಗೆ ಒಂದು ಸುವರ್ಣ ಅವಕಾಶ. ಪ್ರಜ್ಞಾ ಪ್ರವಾಹ, ಕರ್ನಾಟಕ “ದೇಶಿ ಚಿಂತನೆ” ಹೆಸರಿನ ಪ್ರಬಂಧ ಸ್ಪರ್ಧೆಯನ್ನು ಏರ್ಪಡಿಸಿದೆ. ಧರ್ಮ, ಅರ್ಥಶಾಸ್ತ್ರ, ಶಿಕ್ಷಣ, ಕುಟುಂಬ ಮತ್ತು ಜೀವನ ಶೈಲಿ ವಿಷಯವಾಗಿ ಪ್ರಬಂಧವನ್ನು ಪ್ರಕಟಿಸಬಹುದಾಗಿದೆ. ವಿಷಯಗಳು ಹಾಗು ಉಪ ವಿಷಯಗಳ ಕುರಿತಾಗಿ ಕೆಳಗಿನ ಕೋಷ್ಟಕವನ್ನು ಗಮನಿಸಬಹುದು . ಪದವೀಧರ ಮತ್ತು 35 ವರ್ಷಕ್ಕಿಂತ ಕಡಿಮೆ ವಯಸ್ಸಿನವರು ಮಾತ್ರ ಈ ಸ್ಪರ್ಧೆಯಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಬಹುದಾಗಿದೆ. ಪ್ರಬಂಧವನ್ನುಆಂಗ್ ಅಥವಾ ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ(ನುಡಿ ತಂತ್ರಾಂಶ ಬಳಸಿ) ಬರೆಯಬಹುದು. ಪ್ರಬಂಧಗಳು 2000 ಪದಗಳನ್ನು ಮೀರಬಾರದು. ಪ್ರಬಂಧಗಳನ್ನು 1 ನೇ ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ 2020 ರ ಒಳಗಾಗಿ Sailatam609@gmail.com ಮಿಂಚಂಚೆಗೆ ಸಲ್ಲಿಸಿಬೇಕು.

ಆಕರ್ಷಕ ಬಹುಮಾನ:

• ಮೊದಲನೇ ಬಹುಮಾನ 10,000 ರೂ.
• ದ್ವಿತೀಯ ಬಹುಮಾನ 5000 ರೂ.
• ತೃತೀಯ ಬಹುಮಾನ 1000 ರೂ.
• ಆಯ್ದ ಪ್ರಬಂಧಗಳನ್ನು ಪ್ರಕಟಿಸಲಾಗುವುದು ಮತ್ತು 2020ರ ಯುವ ಮಂಥನದಲ್ಲಿ ಪ್ರಬಂಧವನ್ನು ಮಂಡಿಸಲು ಅವಕಾಶ ಕಲ್ಪಿಸಲಾಗುವುದು.

ದೇಶಿ ಚಿಂತನೆ ಏಕೆ ?

ಕೋವಿಡ 19 ಸಾಂಕ್ರಾಮಿಕ, ವಿಶ್ವವು ಒಂದು ಹೊಸ ಜಗತ್ತಿನ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸುವಂತೆ ಮಾಡಿದೆ. ಲಾಕ್‍ಡೌನ್‍ನ ಭಯಾನಕ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಮನಃಶಾಂತಿ, ಸಮಾಧಾನ ಪಡೆಯಲು ಅಮೆರಿಕದ ಶ್ವೇತಭವನದಲ್ಲಿ ಯಜುರ್ವೇದದ ವೈದಿಕ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ ‘ಶಾಂತಿಪಾಠʼದ ಜಪ, ಕೋವಿಡ್ ನಂತರದ ವಿಶ್ವವನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ಆರ್ಥಿಕ ಕುಸಿತ, ನಿರುದ್ಯೋಗ, ಬಡತನ ಮತ್ತು ಮಾನಸಿಕ ಒತ್ತಡ ದಂತಹ ಸವಾಲನ್ನು ಎದುರಿಸಲು ಆಂತರಿಕ ಶಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಶಾಂತಿಯು ಅತ್ಯಂತ ಅವಶ್ಯಕ. ಯೋಗ, ಆಯುರ್ವೇದ, ಭಾರತೀಯ ಕುಟುಂಬ ವ್ಯವಸ್ಥೆ, ಭಾರತೀಯ ಚಿಂತನೆಗಳು ಮತ್ತು ಜೀವನ ಕ್ರಮವನ್ನು ಇಂದು ವಿಶ್ವ ಅನುಸರಿಸುವುದು ಅವಶ್ಯಕವಾಗಿದೆ. ಬೌದ್ಧಿಕ ಕ್ಷತ್ರಿಯರಾದ ನಮ್ಮ ಮೇಲೆ ಹೊಸ ಜಗತ್ತಿಗೆ ಹೊಸ ಚಿಂತನೆಗಳನ್ನು ಕೊಡುವ ಗುರುತರ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಇದೆ.

ಪ್ರಜ್ಞಾ ಪ್ರವಾಹ :

ಪ್ರಜ್ಞಾ ಪ್ರವಾಹ ಭಾರತೀಯ ಚಿಂತನೆಗಳನ್ನು ಪುನರುಜ್ಜೀವನಗೊಳಿಸುತ್ತಿರುವ ಒಂದು ವೈಚಾರಿಕ ಆಂದೋಲನ. ವೈಚಾರಿಕ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ಸಂಘಟನೆಗಳನ್ನು, ವ್ಯಕ್ತಿಗಳನ್ನು ಸಂಯೋಜಿಸುವ ಕೆಲಸವನ್ನು ಪ್ರಜ್ಞಾಪ್ರವಾಹ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಸಂಶೋಧನೆ, ಪ್ರಬಂಧ, ಪುಸ್ತಕ ಪ್ರಕಟಣೆ, ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ಗೋಷ್ಠಿ, ಸಾಂಸ್ಕøತಿಕ ಹಬ್ಬದ ಆಯೋಜನೆ, ಅಧ್ಯಯನ ಪೀಠ ನಡೆಸುವುದು, ಪ್ರಚಲಿತ ವಿಷಯಗಳ ಮೇಲೆ ಸಂವಾದ ನಡೆಸುವುದು ಇವು ಪ್ರಜ್ಞಾ ಪ್ರವಾಹದ ಕೆಲವು ಆಯಾಮಗಳು.

ಹೆಚ್ಚಿನ ಮಾಹಿತಿಗೆ ಸಂಪರ್ಕಿಸಿ :

ಚಂದ್ರಪ್ಪ ಬಾರಂಗಿ – 9008848676
ಸಾಯಿಲತಾ ಎಂ – 8867372609
Sailatam609@gmail.com

Disha Bharat on the Day 7 of #MyBharat lecture series, aired the talk of Women’s role in Indian freedom struggle on their Facebook page. Dr. Arathi V B, Director of Vibhu Academy spoke on the occasion. Disha Bharat has organised a 15 day lecture series starting 1st Aug 2020 till 15th Aug on the account of 74th Indian Independence Day.

Dr. Arathi in her address spoke about how the Communists through their establishment, politically and academically have thrown a bad light on the Hindu way of life stating the women were forbidden in a male dominated society on all aspects. While she disregarded such a canard, she did give multiple instances were women were empowered towards education, their contribution to freedom struggle was being ignored in studies.  She condemned that the communist narrative of western feminism being supreme was a myth and we have been easily carried away by the alleged intellectual thinkers she said. By bringing in western feminism philosophy, a damage has been made to the Bharatiya women in general, by portraying them to be in a defeat mindset she added.

Dr. Arathi laid out her speech stating that though in general terms the 1857 is considered as the 1st war of Indian Independence, there were many kings who had fought the enemies of the country viz Mughals, foreigners like Portuguese, French, Dutch, English. The Christian invaders who entered Bharat for business took up conversion of the Hindus. She opined that the women who also equally fought against the enemies are seldom discussed which has nothing to do with the male domination but lacked a thorough research all this time.

Women freedom fighters of Bharat

Citing examples of women who fought valourously from the times of 16th century till the time of Independence, Dr. Arathi provided a brief account of the women who laid their life in order to protect the country.

16th Century’s Rani Chennabhairadevi of Gerusoppa holds the distinction of ruling the kingdom for over 5 decades and was called ‘pepper queen’ Dr. Arathi said. The queen had inherited the kingdom  by the matriarchal system which was in vogue and stood as a nightmare to the Portuguese. Rani Chennabhairadevi was a master in trading as well as martial arts and ruling 5 decades itself signifies her strength the speaker said.

Rani Abbakka Chowta was a queen who ruled Ullala near Mangaluru and she rose to become the queen for the warring skills and valour she possessed. While her husband took care of Mangaluru, Rani Abbakka from Ullala offered resistance, troubled the Portuguese to an extent that they had to flee away. However, with the traitors around she lost her husband and son but she fought the enemies fiercely leading from the front.

Other queens like Kittur Rani Chennamma and Keladi Rani Chennamma also were trained well on horse riding and martial arts. Keladi Rani had shown strong opposition to Aurangazeb and Kittur Rani gave sleepless nights to the British Dr. Arathi explained. She also spoke about the love towards the land the women had was unquestionable and even in the case of Onake Obavva(who with her pounding staff) seeing Hyder Ali’s enemy enter through the secret passage were crushed by this brave woman although being the wife of a soldier.

Dr. Arathi also spoke about the rich Madam Cama who sacrificed her wealth and well being completely for the sake of the freedom of the country as a revolutionary. Margaret Noble Isabel (Sister Nivedita) sacrificed her motherland and inspired people to tread the path of spirituality and study Bharatiya culture. One cannot forget the selfless service of Savitri Bai Phule for educating the girl child or an organiser like Uma devi Kundapura who had built a women’s team to help in freedom struggle he added.

From Jalakari Bai empowered by Jhansi Rani Laxmi Bai to get into her army to Uda devi from a tribal community who with bow and arrow killed the British army, to Matangini Hazra, Taradevi Srivastava, Rajakumari Gupta, Kalpana Datta, Durga Bhabhi kind of patriots to Dr. Laxmi Sahgal an army officer in SC Bose’ INA or Maniben Patel there are countless such women who we need to relook on their role in freedom movement, Swadeshi, nationalist movements Dr. Arathi reminded the listeners. The likes of Rani Velu Nachiyar, Keladi Chennamma had built a women only army in their kingdoms and it means that the stigma of women not to be outside of house once never existed in the country. Dr. Arathi attaributed fear of women coming out in open was only after the advent of Muslim rulers and their cruel atrocities on them. She concluded by urging the audience to read up more on such women who lived for a great cause of the nation who did not demand for their rights but executed the noble, social and cultural responsibilities and taking up social leadership.

File picture of Dr. Arathi V B, Vibhu Academy

Sri Ram Madhav, Thinker, Author, National General Secretary of BJP & Member, Board of Governors, India Foundation spoke on the topic of Tragic story of Partition of India 1947 organised by Disha Bharat today. The talk was aired live on Disha Bharat’s Facebook page.

Lack of courage, series of compromises with appeasement as its aftermath stand out as prime reasons for the partition of India in 1947 said Ram Madhav in his speech. Dr. Babu Rajendra Prasad who had written a book in 1946 against the partition of India later became the 1st President of divided Independent India. Pandit Jawaharlal Nehru terming partition as a fantastic nonsense earlier became the first prime minister of the divided Independent India and was one among the prime signatories of the 3rd Jun 1947 partition plan Ram Madhav reminded the audience. Mahatma Gandhi had responded to the idea of partition earlier in negation and had said, “vivisect me before you vivisect the nation.” But the dark chapter had occurred and Bharat lost close to one-thirds of the land in 1947 said the speaker. Ram Madhav also said while Pt. Nehru and others were taking oath in Delhi Gandhiji was at Kolkata sympathising with those families who were suffering due to the draconian partition.

Speaking of the history in 1905 when the Bengal partition was proposed and according to Lord Curzon terming it as ‘settled matter’, the nationalist leaders of the then Bharat including Gopalakrishna Gokhale, Lokamanya Bal Gangadhar Tilak, Lala Lajpat Rai, Bipin Chandra Pal had protested against the British. The period between 1905 to 1911 which led to Swadeshi movement, also called as Vande Mataram movement shocked the British and the annulment of Bengal partition was declared. While in 6 years we were able to reject Bengal Partition why did we fail in 1947 questioned Ram Madhav in his talk.

Deciphering the four decades of the leadership, Ram Madhav outlined the reasons for the dark chapter in the freedom struggle. He attributed such a transformation to the growing influence of  Muslim League, which was not the voice of all Muslims, but select elite Muslim political aspirants and their deceitful nature. While there were multiple Muslim leaders who emerged in the past echoing a separate place on the basis of religion, those were thwarted by the common Muslims and was never valued. However the birth of Muslim league at the same time of Bengal partition which the former understood to be a benefiting factor for a Muslim separate state grew to influence the Congress political leaders for their aspirations.

The culmination of World War 1 with a democratic rule in Turkey – dethroning the Khalif and the voice of Khilafat movement growing in India was taken up to mainstream although there was no visible relation of Khilafat to the Indian Independence struggle. The appeasement started here took the direction of pleading the Muslim league to fight with the Congress  against British. The Congress under the illusion had decided that securing Independence without Muslims in the mainstream, was next to impossible. The leadership of Congress also was given into the hands of Moulana Mohammad Ali of the Muslim League despite having nationalistic Muslim leaders in its fold.

Ram Madam explained how the Kakinada Congress conference under the Presidency of Moulana Mohammad Ali in 1923  had opposed the singing of Vande Mataram by Vishnu Digambar Paluskar which was in vogue from 1900s. The Congress had yielded to Ali’s immature cry that Vande Mataram would hurt Muslim sentiments. Few years later when the flag committee unanimously had decided the national flag as saffron flag, it was rejected to bring in a Muslim colour element into it. The language of Urdu which was not essentially a Muslim language was coupled with Hindi to generate a new language called Hindustani where Bhagwan Ram was called Badshah and Sita Mata as Begum, Vasishta Maharshi as Maulavi. Swami Shraddhananda’s (who was taking up Shuddhi movement through Arya Samaj) murder by a Muslim fanatic was not condemned by the then Congress thinking that Muslim league would get irated.

Vishnu Digambar Paluskar

Until the time Muslim league got its importance, Mohammad Ali Jinnah was a Tilak follower and a nationalist believer. He saw the opportunity of jumping the ship to Muslim League and became a prominent leader so much so that Mahatma Gandhi though paraded to his home requesting him to disregard partition of Bharat and Jinnah would never listen Ram Madhav said in his talk.

Tragic story of Partition of India

The partition of Bharat was not easy going and an mere geography defining exercise. Muslim league’s influence in the parts of today’s Pakistan was mediocre while on the basis of religion Akhanda Bharat was divided. Historians have noted that the partition killed Hindus in Pakistan and literally (not metaphorically) have described the river Sindhu flowed red in colour with loss of Hindu lives. The warning of stalwarts of the likes of V D Savarkar’s infamous “If you(Muslim league) come, with you, if you don’t, without you; and if you oppose, in spite of you”  was ignored completely he concluded.

Sri Ram Madhav addressing the audience

ಆರ್ಟಿಕಲ್ 370 ರದ್ದತಿಗೆ ವರ್ಷ: ಆತ್ಮನಿರ್ಭರ ಭಾರತದೆಡೆಗೆ ಜಮ್ಮು ಮತ್ತು ಕಾಶ್ಮೀರ

ವರದಿ: ಡಾ. ಶ್ರೀಧರ ಪಿ. ಡಿ, ಬೆಂಗಳೂರು.

9 ಆಗಸ್ಟ್  2020, ಬೆಂಗಳೂರು:  ಜಮ್ಮು ಮತ್ತು ಕಾಶ್ಮೀರ ಸ್ಟಡಿ ಸೆಂಟರ್‌ ಕರ್ನಾಟಕ ಚಾಪ್ಟರ್‌, ಗ್ಲೋಬಲ್‌ ಕಾಶ್ಮೀರಿ ಪಂಡಿತ್ ಅಸೋಸಿಯೇಷನ್ ದಯಾಸ್‌ಪುರ, ಜಮ್ಮ ಕಾಶ್ಮೀರ ನೌ ಹೆಸರಿನ ಯುಟ್ಯೂಬ್ ಮತ್ತು ಫೇಸ್ಬುಕ್‌ ಗ್ರೂಪ್‌ಗಳ ಸಂಯುಕ್ತ ಆಶ್ರಯದಲ್ಲಿ ಇಂದು 11 ಗಂಟೆಗೆ, ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಆಯೋಜಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಪತ್ರಕರ್ತರಾದ ಶ್ರೀ ಸಿದ್ಧಾರ್ಥ ಜರಬಿ, ಜಮ್ಮು ಮತ್ತು ಕಾಶ್ಮೀರದ ಬಿಜೆಪಿ ಮಾಜಿ ಎಮ್ ಎಲ್ ಸಿ ಶ್ರೀ ಸುರೀಂದರ್‌ ಅಂಬರ್ದಾರ್, ಬಿಜೆಪಿಯ ಶ್ರೀ ಶೇಕ್ ಖಾಲಿದ್‌ ಜಹಂಗೀರ್ ಗೋಷ್ಠಿಯಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಿದರು.

ಈ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದಲ್ಲಿ ಮೊದಲು ಆರ್ಥಿಕ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಪರಿಣಿತ ಪತ್ರಕರ್ತರಾದ ಶ್ರೀ ಸಿದ್ಧಾರ್ಥ ಜರಬಿರವರು ಜಮ್ಮು ಕಾಶ್ಮೀರದ ಕುರಿತು ತಮ್ಮ ಚಿಂತನೆಗಳನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದರು.

ಆರ್ಟಿಕಲ್ 370ನ್ನು ತೆಗೆದು ಒಂದು ವರ್ಷದ ನಂತರವೂ ಪ್ರಗತಿ ಏಕೆ ಕಾಣುತ್ತಿಲ್ಲ, ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆಯನ್ನು ಎಲ್ಲರೂ ಕೇಳಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಬಹುದು. ಇದಕ್ಕೆ ಮೂಲ ಕಾರಣ ಇಲ್ಲಿರುವ ಲಂಚಗುಳಿತನ, ಇಲ್ಲಿ ಓದಿದ ಒಬ್ಬೊಬ್ಬ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯೂ ಕೂಡ ತನ್ನ ಅಂಕಪಟ್ಟಿ ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಹಣ ಕೊಡಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಜಮ್ಮು ಕಾಶ್ಮೀರದ ಶೇಕಡ 99 ಜನರಿಗೆ ದೆಹೆಲಿಯಿಂದ ಬರುವ ಯಾವ ಹಣವೂ ತಲುಪುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ರಾಜಕೀಯ ವಂಶಪರಂಪರೆಯ ನೇತೃತ್ವ ಹೊಂದಿದ ಜನರು ನಾನಾ ಪ್ರಕಾರದ ವಂಚನೆಗಳನ್ನು ಮಾಡಿ ಎಲ್ಲ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಹಗಲು ದರೋಡೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಜಮ್ಮು-ಕಾಶ್ಮೀರದ ಬ್ಯಾಂಕು “ಫ್ರಾಡ್ ಬ್ಯಾಂಕ್” ಎಂದು ಹೆಸರು ಪಡೆದಿತ್ತು. ಬ್ಯಾಂಕು ಮತ್ತು ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ರಾಜಕೀಯ ನೇತಾರರ ಕೈಗೊಂಬೆಯಾಗಿ ಸರ್ಕಾರದ ಹಣವನ್ನು ರಾಜಕಾರಣಿಗಳ ಮನೆಗಳಿಗೆ ಹರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಹುರಿಯತ್ ಲೀಡರ್‌ಗಳಿಂದ ಹಿಡಿದು ಎಲ್ಲಾ ರಾಜಕೀಯ ನಾಯಕರ ಶ್ರೀನಗರದ ಬಂಗಲೆಗಳು ಮತ್ತು ಅವುಗಳ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಇರುವ ಸಾಮಾನ್ಯ ಜನರ ಮನೆಗಳನ್ನು ನೋಡಿದರೆ ಇದು ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತದೆ. ಶ್ರೀನಗರದ ಸರ್ಕಾರಿ ವಾಹನಗಳಿಗೆ ಪ್ರತಿದಿನ 500 ಲೀಟರ್‌ ಡೀಸಲ್‌ ಹಾಕಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. 10 ಲೀಟರ್‌ ವಾಹನ ಓಡಿಸಿ 490 ಲೀಟರಿನ ಹಣವನ್ನು ಲೂಟಿ ಮಾಡಲು ಸರ್ಕಾರದ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಯೋಜನೆಗಳನ್ನು ರೂಪಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದರೆ 370 ನ್ನು ತೆಗೆದ ನಂತರ ಬಹುಪಾಲು ಹಣ ದೋಚುವುದು ನಿಂತುಹೋಗಿದೆ. ಅವರ ಅಂಗಡಿಗಲು ಬಂದಾಗಿವೆ. ಆದರೂ ಲಂಚಗುಳಿತನ ಇನ್ನೂ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ತೊಲಗಿಲ್ಲ. ಕೇಂದ್ರ ಸರ್ಕಾರ ಇದರ ಕಡೆಗೆ ಶ್ರೀಘ್ರವಾಗಿ ಗಮನ ಹರಿಸಬೇಕಿದೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದರು.

Siddharth Zarabi

ಜಮ್ಮು ಮತ್ತು ಕಾಶ್ಮೀರದ ಬಿಜೆಪಿ ಮಾಜಿ ಎಮ್ ಎಲ್ ಸಿ ಶ್ರೀ ಸುರೀಂದರ್‌ ಅಂಬರ್ದಾರ್ ಅವರು ಮಾತನಾಡುತ್ತ, ಒಳ್ಳೆಯ ಉದ್ದೇಶಗಳನ್ನು ಇರಿಸಿಕೊಂಡು, ಭಾರತದೊಂದಿಗೆ ಕಾಶ್ಮೀರವನ್ನು ವಿಲೀನಗೊಳಿಸಿದ್ದಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ, ಒಪ್ಪಂದದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಕೊಟ್ಟ ಮಾತುಗಳಂತೆ ಯಾವ ನಾಯಕರೂ ವರ್ತಿಸಲೇ ಇಲ್ಲ ಎಂದು ನುಡಿದರು. ತಮ್ಮ ಮಾತನ್ನು ಮುಂದುವರೆಸುತ್ತಾ, ಸ್ವಾರ್ಥ ಚಿಂತನೆಗಳನ್ನೊಳಗೊಂಡ ಮಿಸ್ ಗರ್ವನಮೆಂಟ್‌ ಕಾಶ್ಮೀರಿಗಳ ಪಾಲಿಗೆ ಶಾಪವಾಗಿ ಪರಿಣಮಿಸಿತು. ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ದ್ವಿ ರಾಷ್ಟ್ರ ಸಿದ್ಧಾಂತ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಶೇಕ್ ಅಬ್ದುಲ್ಲಾ ಮತ್ತು ನೆಹರು ಇಬ್ಬರೂ ಜನರಿಗೆ ಸುಳ್ಳು ಹೇಳಿದರು, ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ಜಾತಿಗಳಿದ್ದರೂ, ಕೂಡಿ ಬಾಳುವ ವಿಶೇಷತೆಯನ್ನು ಮೈಗೂಡಿಸಿಕೊಂಡು ರಾಷ್ಟ್ರವಾಗಿ ಮುನ್ನೆಡೆಯುವತ್ತ ಸಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಕಾಶ್ಮೀರ ಸ್ವಾರ್ಥ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಮುಸ್ಲಿಂ ಮತಾಂಧತೆಯ ಕೂಪವಾಗುತ್ತ, ವಹಾಬಿ ನಂಬಿಕೆಗಳನ್ನು ಜನರಲ್ಲಿ ತುಂಬುತ್ತ ತನ್ನ ಅವನತಿಯಡೆಗೆ ಸಾಗತೊಡಗಿತು. ಸಂಘದ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರಾದ ಶ್ಯಾಮಾಪ್ರಸಾದ್‌ ಮುಖರ್ಜಿ ಅವರ ಬಲಿದಾನ ಮತ್ತು ಇಂದಿನ ಶ್ರೀಯುತ ಮೋದಿ ಹಾಗೂ ಅಮಿತ್‌ ಶಾ ಅವರ ಬಿಜೆಪಿ ಸರ್ಕಾರದ ನಿರ್ಣಯಗಳಿಂದ ಬದಲಾವಣೆಯೆಡೆಗೆ ಕಾಶ್ಮೀರ ತನ್ನನ್ನು ಹೊಂದಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ತಿಳಿಸಿದರು.

ನಾವು ಅಬ್ದುಲ್ಲಾ, ಮುಫ್ತಿಗಳ ದುರಾಡಳಿತ ಅನೈತಿಕತೆಗಳಿಂದ ಕಾಶ್ಮೀರವನ್ನು ಕಾಪಾಡಬೇಕಿದೆ. ಜಮ್ಮು-ಕಾಶ್ಮೀರದ ಲಕ್ಷಾಂತರ ಎಕರೆ ಸರ್ಕಾರಿ ಜಮೀನುಗಳನ್ನು ತಮ್ಮ ಮತ್ತು ತಮ್ಮವರ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಅತಿಕ್ರಮಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ದಾಲ್‌ ಲೇಕ್‌ ಸೇರಿದಂತೆ ಅನೇಕ ನೀರಿನ ಮೂಲಗಳಿರುವ ಜಮೀನುಗಳನ್ನು ರಾಜಕೀಯ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ತಮ್ಮ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಬರೆಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಸಾಮಾನ್ಯ ಕಾಶ್ಮೀರ ಯುವಕರ ಕೈಗಳಿಗೆ ಕಲ್ಲುಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ವಿದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ನೆಲೆಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ವಹಾಬಿ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯನ್ನು ಪ್ರಚಾರ ಮಾಡಿ ಕಾಶ್ಮೀರಿ ಪಂಡಿತರ ನರಸಂಹಾರ ಮಾಡಿ, ಬ್ರಷ್ಟಾಚಾರ, ಲಂಚಗುಳಿತನ, ಹವಾಲಾ ಹಣ, ಉಗ್ರವಾದಕ್ಕೆ ನೆರವು ನೀಡಿ, ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ಪರ ಧೋರಣೆ ತೋರುತ್ತ, ಸರ್ಕಾರದ ಹಣ ಜಮೀನುಗಳನ್ನು ಅತಿಕ್ರಮಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು. ಡ್ರಗ್ಸ್ ಮಾಫಿಯಾ ಮತ್ತು ಇತರೆ ದಂಧೆಗಳಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿರುವುದು ಇವರ ಪ್ರಗತಿಪರ ಯೋಚನೆಗಳಾಗಿದ್ದವು. ಅವರೆಲ್ಲರ ಅನೈತಿಕ ಹಣವನ್ನು ವಾಪಸ್ ಪಡೆದುಕೊಂಡು ಜಮ್ಮು-ಕಾಶ್ಮೀರದ ಸಾಮಾನ್ಯ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಕಡೆಗೆ ನಾವು ಗಮನ ಹರಿಸಬೇಕಿದೆ. ಪಂಚಾಯತ್ ರಾಜ್ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯಂತೆ ನಾವು ಕಾಶ್ಮೀರವನ್ನು ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಮಾಡುವುದು ಇಂದಿನ ಅನಿವಾರ್ಯತೆ. ಇದುವರೆಗೆ ಸರ್ಕಾರದ ಹಣವೆಲ್ಲ ಲೂಟಿಯಾಗಿ, ಮನೋವೈಜ್ಞಾನಿಕವಾಗಿ ಮೂಢರಾಗಿ ಕಲ್ಲು ತೂರುತ್ತಿದ್ದ ಕಾಶ್ಮೀರಿಗಳನ್ನು ಸರಿದಾರಿಗೆ ತರಲು ಆತ್ಮ ನಿರ್ಭರ ಭಾರತ ಸಹಾಯಕವಾಗುತ್ತದೆ. ಇಂದು ಹೊಸ ಜಮ್ಮು-ಕಾಶ್ಮೀರದ ನಿರ್ಮಾಣ ಮಾಡಬೇಕಾಗಿದೆ ಎಲ್ಲರೂ ಸೇರಿ ಜಮ್ಮು-ಕಾಶ್ಮೀರವನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಬೇಕಾಗಿದೆ ಎಂದು ಶ್ರೀ ಸಿದ್ಧಾರ್ಥ ಜರಬಿ ಅವರು ಹೇಳಿದರು.

Surinder Ambardar,Ex- MLC

ಫಾರುಕ್‌ ಅಬ್ದುಲ್ಲಾ ವಿರುದ್ಧ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಸ್ಪರ್ಧಿಸಿದ್ದ ಶ್ರೀ ಶೇಕ್ ಖಾಲಿದ್‌ ಜಹಂಗೀರ್ ರವರು ಮಾತನಾಡುತ್ತ ಸಾಮಾನ್ಯರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು ಜಮ್ಮು-ಕಾಶ್ಮೀರ ಪ್ರಗತಿಯಡೆಗೆ ನೆಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು, 370ರ ವಿಧಿಯನ್ನು ತೆರವು ಮಾಡಿದ್ದರಿಂದ ಎಲ್ಲವೂ ನಾಶವಾಗಿ ಹೋಯಿತು ಎಂಬ ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳನ್ನು ಮೂಡಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. 1947 ರಿಂದ ಕೇವಲ 4 ಪರ್ಸಂಟ್‌ ಓಟು ಪಡೆದು ಲೂಟಿ ಮಾಡಿದ ಅನೇಕ ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷಗಳು ಇಂದಿಗೂ ತಮ್ಮ ಅಸಹಾಯಕ ಗೋಳನ್ನು ತೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿವೆ. ಬೇರೆ ರಾಜ್ಯದ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು ತಮ್ಮ ರಾಜ್ಯದ ಏಳಿಗೆಗೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದರೆ ಇವರೆಲ್ಲರೂ ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳ ಏಳಿಗೆಗೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿ ಸಾಮಾನ್ಯ ಕಾಶ್ಮೀರಿಯರಿಗೆ ಯಾವುದೇ ನೌಕರಿ ಉದ್ಯೋಗಗಳನ್ನು ನೀಡದೇ ಹಣ ಜಮೀನುಗಳನ್ನು ಅತಿಕ್ರಮಿಸಿಕೊಂಡು ರಾಜ್ಯವನ್ನು ದುರಾಡಳಿತಕ್ಕೆ ತಳ್ಳಿದರು. ಸಮಗ್ರ ಭಾರತದ ಕಲ್ಪನೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಹತ್ತಿಕ್ಕುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡುತ್ತ, ಕಾಶ್ಮೀರಿಗಳಿಗೆ 370 ಬಿಟ್ಟು ಬೇರೇನನ್ನೂ ಯೋಚನೆ ಮಾಡಲು ಅವಕಾಶ ಕೊಡದಂತೆ ಎಲ್ಲರನ್ನು ಅಂಧಕಾರದಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟರು. ಕೊರೋನಾ ರೋಗ ಮತ್ತು ಇತರೆ ಕಾರಣಗಳಿಂದ ಕಾಶ್ಮೀರದ ಪ್ರಗತಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಅಡಚಣೆ ಮತ್ತು ತೊಂದರೆಯಾಗುತ್ತಿದೆ. ಸರ್ಕಾರ ಇದನ್ನು ಗಮನದಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಹೊಸ ಪ್ರಗತಿಪರ ಯೋಜನೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ವಿಚಾರ ಮಾಡಬೇಕಾಗಿದೆ ಎಂದು ಅವರು ಹೇಳಿದರು.

ಕಾಶ್ಮೀರದಲ್ಲಿ ಹೊಸ ಯುವ ನಾಯಕರನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿ ಕಾಶ್ಮೀರದ ಪ್ರಗತಿಗೆ ಹೋರಾಡಬೇಕಾಗಿದೆ. ಕಾಶ್ಮೀರದ ದೇವಸ್ಥಾನಗಳಲ್ಲಿ ಗಂಟೆಗಳ ನಿನಾದ, ಮಸೀದಿಗಳಲ್ಲಿ ನಮಾಜು ಹಾಗೂ ಕಾಶ್ಮೀರದಲ್ಲಿ ಪ್ರವಾಸಿಗರ ಕಲರವ ಮತ್ತೆ ಕೇಳಿಬರಬೇಕಿದೆ. ನಮ್ಮ ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಆತ್ಮ ನಿರ್ಭರ ಭಾರತವೆಂದರೆ ಕಾಶ್ಮೀರಿ ಪಂಡಿತರ ಪುನರ್‌ ವಸತಿಯಾಗಬೇಕು. ಕಾಶ್ಮೀರದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರೂ ಸಹಬಾಳ್ವೆಯಿಂದ ನೆಲಸಬೇಕು. ಗಡಿಯಾಚೆಯಿಂದ ಬರುವ ಉಗ್ರರ ಉಪಟಳ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ನಿಲ್ಲಬೇಕು. ದೆಹೆಲಿಯಲ್ಲಿ ಜೈ ಹಿಂದ್‌ ಎಂದು ಕೂಗಿ, ಕಾಶ್ಮೀರದಲ್ಲಿ ಆಜಾದ್ ಕಾಶ್ಮೀರ ಎಂದು ಕೂಗುವುದು ನಿಲ್ಲಬೇಕು. ಕಾಶ್ಮೀರದ ಬಗ್ಗೆ ಭಾರತದ ಅಭಿಪ್ರಾಯವನ್ನು ವಿಶ್ವಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ರೂಪಿಸಬೇಕು. ಸಿಎಎ ಮತ್ತು ಎನ್ಆರ್‌ಸಿ ಯೋಜನೆಗಳ ಕುರಿತು ಅಪಪ್ರಚಾರಗಳನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಬೇಕು ಎಂದು ತಮ್ಮ ಭಾಷಣದಲ್ಲಿ ಶ್ರೀ ಶೇಕ್ ಖಾಲಿದ್‌ ಜಹಂಗೀರ್ ಮಂಡಿಸಿದರು.

 

Sheik Khalid Jehangir

ಕಾಶ್ಮೀರಿ ಪಂಡಿತರ ಪುನರ್ವಸತಿ, ಜಮ್ಮು-ಕಾಶ್ಮೀರದಲ್ಲಿ ಇರುವ ರೋಹಿಂಗ್ಯಾ ಮುಸ್ಲಿಮರು ಗಡಿಪಾರಿನ ಕುರಿತು ಭಾರತ ಸರ್ಕಾರ ಚಿಂತಿಸಬೇಕಿದೆ. ರೋಹಿಂಗ್ಯಾ ಅತಿಕ್ರಮಣ ಸೇರಿದಂತೆ, ಷರೀಯತ್‌, ವಹಾಬಿ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಪ್ರಚಾರಗಳು ಯೋಜನಾಬದ್ಧ ದುರಾಲೋಚನೆಗಳಾಗಿವೆ. ಇಂತಹ ದೇಶ ವಿರೋಧಿ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳ ಕಡೆಗೆ ಕೇಂದ್ರ ಸರ್ಕಾರ ಗಮನಹರಿಸಿ ಕಠಿಣ ಕ್ರಮಗಳನ್ನು ಕೈಗೊಳ್ಳಬೇಕಿದೆ. ಜಮ್ಮು-ಕಾಶ್ಮೀರದ ಗೃಹ ಕೈಗಾರಿಕೆಗಳ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಮಾಡಿ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಕೈಗಾರಿಕಾ ಸಂಸ್ಥೆಗಳನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಿ ಜಮ್ಮು ಮತ್ತು ಕಾಶ್ಮೀರದ ಯುವ ಜನತೆಗೆ ಸಕಲ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ತರಬೇತಿಯನ್ನು ಕೊಡಬೇಕಾಗಿದೆ. ಸಂಪೂರ್ಣ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಅನ್ವಯಿಸುವ ನಿಯಮಗಳೆ ಇಂದು ಜಮ್ಮು-ಕಾಶ್ಮೀರಕ್ಕೆ ಅನ್ವಯವಾಗುವುದರಿಂದ ಭಾರತದ ಎಲ್ಲಾ ಭಾಗದ ಜನರು ಕಾಶ್ಮೀರದ ಕುರಿತು ಯೋಚಿಸಬೇಕಿದೆ. ಕಾಶ್ಮೀರದಿಂದ ಹೊರಗಡೆ ಹೋದ ಎಲ್ಲರನ್ನು ಮತ್ತೆ ಒಗ್ಗೂಡಿಸಬೇಕಿದೆ ಎಂದು ತಿಳಿಸಿದರು.
ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದ ನಿರ್ವಹಣೆ ಮಾಡಿದ ಆರ್‌ ಹೊಳ್ಳ ಅವರು ಪ್ರಶ್ನೋತ್ತರ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವನ್ನು ನೆಡೆಸಿಕೊಟ್ಟರು.

Sri Sanjeev Sanyal, Author, Economist, Principal Economic Advisor, GOI spoke on Day 9 of the lecture series of Disha Bharat. Disha Bharat has organised the 15 day lecture series on the occasion of 74th Independence day.

Exciting line up of speakers in Kannada and English

In his talk, Sanjeev Sanyal questioned the likes of people who always relied on the fact that India was never a nation and British is to be credited for unifying it. Picking reference from the 1st PM of Independent India Pt. Jawaharlal Nehru’s speech on the midnight of 14th Aug 1947 who had said “…soul of the nation long suppressed..”,  Sri Sanjeev said that the construct that India was born out only after Independence is unacceptable and was not supported by the leaders of those times too. He also referenced the Constitution of India which, also makes reference to Bharat and stressed that Bharat as a ancient system of civilization assimilated everyone and brought together various ideas under the fold of Rashtra. The Rigvedic hymns stand as reference to such a liberal concept of Rashtra and the civilization view of India/Bharat was ancient.

Sanjeev Sanyal opined that the 1950’s Constitution (first accepted) which was to build a modern republic was much liberal and was called Sovereign, Democratic, Republic though the Socialist was amended for economic and political gains and arrangements later on. The speaker questioned the 1976 amendment of the Constitution with the Parliament in jeopardy by ways of declaring Emergency, the then Government had introduced Secularism also in the preamble. Eventually the secularism also stood as a bias towards Hindus he said.

On the economic policies failing for years the economists of those times had dubbed it as “Hindu rate of growth failing Socialist Nehru’s planning” and felt the mortified silence of the intellectuals was deplorable. The loyalty towards government then was unacceptable he concluded.

Sanjeev Sanyal, file picture